Alle inzendingen van Jacobus Revius

Die ekster-ogen heeft, al treedt hij schoon wat zacht 't Is teken, dat hij is een man van groter macht. Want hij mag zeggen ('t welk wij ook bekennen moeten) Dat hij zijn vijanden heeft onder zijne voeten. ------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

Ik weet wel, goede vriend, dat Rome is 't bordeel Waar lichaam ende ziel geduriglijk hoereren, Het lijf volgt blindelings zijn beestelijk begeren, De ziel wordt hare beul, de antichrist, te deel, Zij is van ketterij een hoog gebouwd kasteel, Een schole van die kloek zijn leugenen te leren, Een bijslaap schaamteloos van ons verdwaalde heren,…

De wereld is vervuld met droefenis en klagen, Vol snode lastering en vol onwaardigheid, Vol vijle ogen-lust, en vol lichtvaardigheid, Vol onverdiende haat en dodelijke lagen. De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte…

De wereld is vervuld met droefenis en klagen, Vol snode lastering en vol onwaardigheid, Vol vijle ogen-lust, en vol lichtvaardigheid, Vol onverdiende haat en dodelijke lagen. De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte…

Het vaal is tussen wit en zwart, Het taai is tussen week en hard, Het lauw een eigenschap tussen hitte en koude. Maar tussen vloek en zaligheid En is geen bijweg die ze scheidt. Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…

Op: dies irae, dies illa etc. 1. De gewisse dag der wraken, Och! de dag begint te naken Die de wereld zal doen blaken. 2. Wiens gemoed en zal niet schromen Als ten oordeel zullen komen Beide kwaden ende vromen! 3. Allen die ooit zijn geboren En ontslapen, met haar oren De aartsengel zullen horen. 4. Zal de dood als dan niet…

[Romeinen 8:35 en 38-39] Noch ‘t brullen der ontmensede tyrannen, Noch zwoege dorst, noch snaken naar het brood, Noch lichte vlam, noch zwaard van bloede rood, Noch scherpe bank, noch ketenen gespannen, Noch goedverlies, noch knevelen of bannen, Noch hoge macht, noch diepe waternood Noch tijdsbeloop in leven of in dood Noch wan-geloof…

In ‘t oosten klaar laat blozen De dageraad De liefelijke rozen Van haar gelaat. O helle morgensterre Gods eeuwig zoon Schiet op ons hert van verre Uw stralen schoon. Vermeer tot uwe love Het kranke licht Van onze klein gelove En toeverzicht. Maak wakker al ons leden En traag gemoed Om vlijtig in te treden Uw paden…

De aarde brenge voort wat kruipt ofte wandert, In aarde zal het toch eens werden weer veranderd. Het water geve uit het slibberige vee, Het moet toch t’ zijner tijd vervuilen in de zee. De lucht belaste ik met vogelen te krielen, Want in de brede lucht verdwijnen hunne zielen. Maar ‘t hoofdstuk schort er nog, de mense, die dit al Als koning…

Schoon is het goud, het schoonste der metalen, Schoon 't alebast, en 't luchtige kristal, Schoon is het licht wanneer de zon gaat dalen, Schoon 't elpenbeen, en 't rozenrood koral, Schoon is de mei met bloemen zonder tal, Schoon is de zeeg' met haar bekranste zweerden, Maar, die de kroon moet dragen bovenal, Schoon is de vreê, de schoonste…

Wat blindheid onbesuisd! Dat Eva die God diende, In 't zalig paradijs, uit weelde, zonder nood Der hellen roffiaan het ledig ore bood En om te worden kloek des Heeren vloek verdiende! Wat wederhorigheid! Dat Adam, niet ontziende Noch tijdelijke last, noch eindeloze nood, Zocht, opgeblazen puist, te worden even groot Als God die hem bewaard en…

Hier lig ik in mijns moeders schoot Een vriend der vromen totter dood. Mijn naam, mijn stam, mijn ouderdom. Ik bidde (op zo goed weerom) Dat men mij daarmee niet en kwel. Het zwijgen past de doden wel. ----------------------------------- mijns moeders schoot - moeder aarde op zo goed weerom - op belofte van wederkerigheid…

Is iemand bij een Heer ter tafelen gezeten Alwaar genoegzaam is te drinken en te eten, Roept hij onstuimelijk om oester of lamprei, Of, lakende de wijn, om sec en malvezij, De Heer zal zeggen: “Vriend, wie is er die u dwinget? Lust u niet, dat gij vindt, zo etet dat gij bringet.” Maakt hij het ook te bont, de huisheer wordet gram En wijzet hem…

Hoog en lang, Diep van gang, Breed en stark Was de Ark: Daar in klam Sem en Cham, Met zijn Broer, Vaêr en Moer, En nog drie Wijfs daar bie. Al het vee Had daar stee, Hert en Hind', Brak en Wind', Peerd en Os, Haas en Vos, Beer en Leeuw, Roek en Spreeuw, Los en Das Hier ook was. Uil en Aap, Bok en Schaap, Ooi…

Hier rust ik zoetjes in de Heer Een vrouw begaafd met deugd en eer. Wie dat ik ben of hoe ik hiet (Is 't mogelijk) en vraag 't mij niet. Nooit maakt' ik gaarne lang gerel. Het zwijgen past de vrouwen wel. ------------------------ gerel - (druk) gepraat…

In ‘t oosten klaar laat blozen De dageraad De liefelijke rozen Van haar gelaat. O helle morgensterre Gods eeuwig zoon Schiet op ons hert van verre Uw stralen schoon. Vermeer tot uwen love Het kranke licht Van onze klein gelove En toeverzicht. Maak wakker al ons leden En traag gemoed Om vlijtig in te treden Uw paden…

Waarin verschillen toch profeten en poëten? Het onderscheid is klein, doch duidelijk, te weten De eersten zeggen waar van hetgeen men nog verwacht, De tweeden liegen van hetgeen al is volbracht.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

Berisper van mijn dicht, dit woord laat ik u weten: Schaf beter spijs als ik en nodig mij ten eten, Of neme mijn onthaal, zulk als het is, in 't goe, Of laat mij ongemoeid, en houd uw snater toe.…

O gang vermengd met zwerven ende zwieren! O vrees en hoop die kwellet mijn gemoed! O vuur dat mij die ziele branden doet! O ogen, niet meer ogen maar rivieren! O ijver blind die u niet liet bestieren Maar roekeloos deed treden mijne voet In dit gewest, waar mijnes Here bloed Wordt na getracht van dees verwoede dieren! O tonge die mijn tong tot…

Gezegend is de dood der kinderkens genettet* In Christi* bloed en Geest van 't aangeboren kwaad. Zij sterven onbelast van wrevelige* daad, Des werelds ijdelheid en heeft ze niet besmettet. Haar lichaam in de rust wel vroege werd gezettet, De ziel van waar ze kwam terstond weer henen gaat, Zij zien van Godes Zoon het minnelijk gelaat…

De nacht de moeder van de rust des hemels grote fakkel blust, Van arbeid zijn de leden moe, de sluimer drukt de ogen toe. O, Hoeder groot van Israel wees ons een trouwe nachtgezel, en wakker om ons henen ziet, zo vrezen wij de vijand niet. Gij hebt al wat op aarde is begraven in de duisternis, begraaf ook onze zonden boos in Uw genade…

Ik heb om u genaad' o grote God, gebeden, Maar och! gij hebt ze mij in mijne druk ontzeid. Ik heb geroepen om uw milde goedigheid, Maar heb ze niet gevoeld in mijn ellendigheden. Ik heb om uw liefd' geworsteld en gestreden Maar hebbe tevergeefs daar lange naar gebeid*. Ick hebbe dik* gezocht uw mede-dogendheid, Maar en verneem ze niet tot…

Gelijk de witte zwaan aen Strymonis fonteine Bevindende haar jong verhangen in een strik Vergeet haar zoete zang en in een ogenblik De vleugelen na-sleept en wandelet alleine. Zo zag de kuise maagd met droefheid ongemeine Haar Zone aan het kruis gehechtet wredelik, Nu buigende het hoofd en bij de laatste snik, Uitgietende zijn bloed om ons…

Dit leven is gans niet*, omdat de zware zonden, Van blijschap en geluk het maken naakt en bloot, Dit leven is gans niet, omdat van zijn moeders schoot De mens tot in het graf met smarten is gebonden. Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt…

Toen de gekroonde wolf* de schaapkens nieuw-geboren Met zijne wrede muil te Bethlehem verslond, Een klagelijk geschrei steeg van der aarde grond En kwam ten hemel in voor Gods gerechte oren. Een vliegende gezwerm der engelen verkoren Ontving de kleine hoop gepletterd en doorwond, En nam de witte ziel van hare rode mond Die stellend' onbesmet…

Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken, Wanneer de zomer heet zal ijzelen van kou, Wanneer de locht het land zal weigeren de douw, Wanneer 't gedierte zal de Oceaan uitlekken, Wanneer de noorder-pool de zeil-steen niet zal trekken, Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw…

Gezegend is de maagd de kroon van alle maagden, De tempel van Gods Zoon en wezenlijke kracht, De schone dageraad waardoor ons nu toe-lacht De Zonne waar zo dik de Vaderen naar vraagden. Gelukkig, meer als die die ooit de Heer behaagden, De zuster van haar kind, de dochter van haar dracht, De bruid van die ze zelf ter wereld heeft gebracht In…

Als Christus met zijn jongeren te gader Gezeten was in d'alderlaatste nacht, Hier is de uur, sprak hij, zo lang gewacht Dat door de dood ik trede tot de Vader. Geen hertenleed, o vrienden, komt mij nader Als dat de man die mij te volgen placht Om 't aardse goed het eeuwige veracht, En wordt aan mij een schandelijk verrader. Iskarioth uw…