Alle inzendingen, met trefwoord tanka

geen omhelzer de priester hij ziet met ons het duister in die pijl hij wijst mij aan hoeveel verloor ik niet…

Werk van de dichter: een wild golvend korenveld, waar geen maaier komt, somtijds landlopers toeven, rustig wat aren pellen.…

Hollend nader ik de zwaargekartelde rand van het eikenbos, voel me een smulgrage haas bij de moestuin vol kolen.…

in hoge heesters roept een wintergast gestaag dat hij geen schuld draagt zijn voorkomen brengt veel meer dan de roep van ellende…

in zijn eenzaamheid voelt hij zich slechts gebonden door andermans schijn zie verstarring posteren in broze onwetendheid…

waarom zou hij niet met kerst alleen mogen zijn? dat bepaalt hij zelf ! bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

helder ochtendlicht wekt ontluikende liefde met een warme lach zeven hemelen kussen de ontpopte dageraad…

een boom van een vent wandelt weg met zijn ziel onder de arm de wind achterhaalt hem en de ziel gaat zingen…

die vogel trapt niet hij danst trippeltrappelend wormen boven de grond het meeuwse verdienmodel: de regen lokt de meeuw slokt…

elke rits sluit af daarachter schuilt mijn gevoel verborgen voor jou ik breek de ruiten eerder dan dat jij naar binnen kijkt…

door Hem gedragen Zijn boodschap is een kruisgang vastgezet in tijd verweven met gelovig de weg van het hart afstaan…

bepakt en bezakt draagt leven soms niets maar ook lood om oud ijzer gepokt en gemazeld weet dat mens zijn stevig doorloopt…

alom aanzwellend afnemend aanzwellend geronk op rotondes wachten op afslag en klap…

zes eenden dommelend op de reling tot ik passeer als één man kijken ze me na ik voel me diep vereerd…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

in de tijd van nu blijven indrukken achter vol mooie beelden niet alles is wat het lijkt ik kijk er liever doorheen…

van nature mooi gewelfd rond haar sieraden schikt een vrouw haar kleed niets meer dan dat en minder dan de zwaartekracht van stof…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

zijn inspanning leeft een gezicht dat boekdelen optekent in beeld het vastgelegde moment laat eindeloos genieten…

gebarsten kleuren slaan uit gladde facetten een regenboog glanst waar zon water raakt, springt licht op golven van emoties…

vertrouwen draagt je op weg naar een evenwicht slaat de balans door één kant gaat steevast vooruit de ander laat je achter…

af en er vandoor ongehoorde tijd schrijdt voort aan koude handen vloed raakt eb in achteruit een gang naar bodemloos diep…

Zijn passie voor ons in handen van liefde weent nog Zijn stervensnood het voorjaar brengt beloftes de winter preekt geboorte…

de eenvoud lijkt goed blinkend wit spreekt zijn gewaad buona sera zegen de onschuldigen in opgeheven blikken…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

er schuilt veel in mij bekijk mijn beeld maar eens goed gebruik de ogen onderhuids leeft zoveel meer dan de buitenkant laat zien…

onder je schoenen slechts onze luchtledigheid weggegooide hoop op een akkoordje gooien lukt niet zonder doelstelling…

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…