Alle inzendingen van bloem

Het ongelezen boek viel naast hem neder; Hij streek langs de ogen met een vage hand, En keek naar buiten: 't eerste lenteweder Betoverde het schemerende land. Er was een waas van het aanvanklijk lover Om het afzonderlijke, zwarte hout, En iets als zoelte zweemde de avond over, Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud…

eens was jij het roodborstje je zong de nachtegaal van haar plek nu krijs je gelijk de meeuwen verloren boven een verlaten strand de golven overstemmen jouw treurgezang je bent als stuifzand…

- Een mens heeft maar één hart Een ziel wel duizenden Het maakt dat de mens Een mens verdragen kan - hier sta ik dan tien jaar verder van jouw dood verwijderd als zachte tikken van koper tegen ’t mahoniehout gaat de tijd voorbij al wat ik hoor is jouw stem tussen het steen en het mos de kiezels bewijzen dat jouw adem niet…

soms wandel ik langs de waterkant waar wij ons tussen ’t riet verstopten nog steeds staat het afscheid op palen en is het water gevuld met droef al zou ik jou willen gedenken de koude woorden uit het steen slijten opdat onze dromen tot leven komen wat rest is spijt en spijt alleen soms kom je voor in gedichten dan leen ik de ruimte even…

Mijn voeten zweefden over het gras. Niet bang meer om neer te komen. Vluchtige zinnen die ik hardop las, weerkaatsten zachtjes tegen de bomen. De echo's waren spiegels in duister licht, over mijn daden en denken en doen. Teleurgesteld veranderde het mijn zicht. Lang geleden is nog toen. Zijden draden sponnen tot was. Hoger, dunner, fragiel…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

beschadigd ben ik getekend voor het leven ontzettend teleurgesteld is mijn hart zal ik ooit weer oprecht kunnen geven geven doe ik al heel mijn leven blijf het gelukkig ook steeds weer doen maar oh, hoe graag zou ik het weer willen doen met het vertrouwen van toen durven nemen daar zit 'm het probleem ik kan met mijn wantrouwen die…

verwoed zochten ze naar de wolken. niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

Zie je niet dat ik verlang naar leven zonder pijn? Zie je niet dat ik verlang naar emoties, diep van binnen? Wie zal me vertellen dat ik leef, zo leeg, zo dor. Wie zal me vertellen dat ik leef, in schijn. Laat los, ga door, het leven is te mooi. Laat los, ga door, het leven wacht niet lang. Te lang heb ik gehoopt op tranen die niet kwamen…

ik dacht dat ik er immuun voor was maar niets is wat het lijkt ben meteen voor je gevallen vind het leuk als je naar me kijkt ik voel je ogen mijn lijf reageert op jouw aanwezigheid in gedachten kus ik je lippen en ben dan heel even de weg kwijt jij maakt iets in mij los ik kan het niet beschrijven misschien ooit zijn wij alleen met…

jouw vesting wil ik zijn jouw toevlucht een huis voor al je vreugde en pijn waar je altijd jezelf kunt zijn jouw vriendinnetje je steun en toeverlaat degene die van je mag houden waar je met al je 'gedachten' heengaat ik wil niets missen alle momenten wil ik met jou delen heb vertrouwen jij zult mij nooit gaan vervelen sluit mij…

je wilde mijn vader niet zijn was niet eens een vriend scheepte me op met schuldgevoelens je deed me veel pijn ik had jouw liefde niet verdiend jarenlang liet jij mij dit geloven uiteindelijk kon ik het niet meer aan jij zal mij nooit meer kwetsen ging ik mezelf beloven ik zal zonder vader verder gaan nu jij dit zelf ook bent gaan zien…

ik wou dat ik je kon bellen naar je stem kon luisteren gewoon over mijn dag kon vertellen lieve dingen tegen je kon fluisteren wij samen, jij en ik maakt mij heel alleen soms lijkt het of ik stik kan met mijn gevoel nergens heen wat is het dat mij niet loslaat wat is jouw kracht alsjeblieft, ik moet het weten want jij hebt mij in je macht…

weer een dag voorbij de dagen duren lang je bent weer een dag dichter bij mij dat maakt me blij maar ook bang bang dat je me teleur gaat stellen me in de steek zult laten bang dat je niet meer zult bellen het zit diep, had 't niet in de gaten en zo tel ik de uren met dagen in het verschiet vind het moeilijk mijn gedachten te sturen als…

Stel vier bomen op onderling gelijke afstand van elkaar. Eén speler in het midden wiens taak het is eerder bij een boom te zijn dan de andere spelers die rennen van stam tot stam en wisselen van plaats. Lukt het - een ander komt in het midden. Lukt het niet - hij mag het nog eens proberen. Als je hier goed over nadenkt is…

Liefde is voor tevredenen of legen En dan, wat is liefde nog in dit land? Een kennismaking via internet of krant Een zoen en dan afscheid in de regen Geef mij de wulpse, woeste wegen Waarlangs ik mijn hart aan jou heb verpand Mijn hele ziel en zaligheid in brand Het groot geluk, ik heb jou gekregen Alles is veel, voor wie niet veel verwacht…

nog vlug dit gedicht te veel beelden spelen in mijn hoofd, kleuren en morgen kan ik dood zijn momenten scharrel ik tot herinneringen mensen klamp ik vast op straat, alles heb ik lief vandaag, morgen kan ik dood zijn ik wil onvergetelijk worden, gemist worden de korte nacht zal vol en blauw zijn, morgen kan ik dood zijn geen tijd voor…

jong verleidelijk jong speelt ze op de grens van het denken dat liefde alleen de honger stilt ze bezit het hoogste hectaren jeugd en aanvaardt niet dat ze het liefste mooi is door dat puistje op haar wang seizoenen voelt ze nog niet draagt ze graag modieus en is niet bang van korte dagen maar van geluiden onder bed, knuffelt…

Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant. Een heuvel met wat villaatjes ertegen. Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel…

Ik open 't raam en laat het najaar binnen, Het onuitsprekelijke, het van weleer En van altijd. Als ik één ding begeer Is het: dit tot het laatste te beminnen. Er was in 't leven niet heel veel te winnen. Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer, Als men zich op het wereldoude zeer Van de miljarden voor ons gaat bezinnen. Jeugd…

wirwar van draden in de knoop door elkaar ergens is een begin en een einde…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

Wanneer ik dood ben en de donkren komen, Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen. Ik merk er toch niets van. Het is voorbij. Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen De beeltenis van dit bemind gelaat, In een tot molm geworden kist geborgen, Diep in de muffe grond met mij vergaat. Doch als…