53 resultaten.
Nieuwjaar
gedicht
3.2 met 84 stemmen
38.039 De nieuwjaarsklokken luiden door de radio.
Stortregen valt. De dag is onbeschrijflijk goor.
Men is alleen gelaten en aanvaardt het zo.
Men vraagt zich zelfs niet af: waarom is 't en waardoor?
Tegen het leven is toch immers niets te doen;
de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan,
en 't hart wordt niet, gelijk de landen, jaarlijks…
De Dapperstraat
gedicht
1.9 met 556 stemmen
54.383 Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant.
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.
Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.
Alles is veel…
echtelijke uren
gedicht
4.0 met 2 stemmen
20.630 Hij zei al eens heel trots
dat hij kan luisteren
zonder te luisteren
dus praat zij nu
tegen een slaapkamerwand
die na iedere zin
geïnteresseerd snurkt
Zij weet zij heeft
geen luisteraar nodig
maar moed om weer
te horen
mijn stem
zwijgend
in haar hoofd
haar fantasie
-------------------------------------------------------
uit: 'Liefde…
Echtelijke uren
gedicht
4.6 met 14 stemmen
4.601 Hij zei al eens heel trots
dat hij kan luisteren
zonder te luisteren
dus praat zij nu
tegen een slaapkamerwand
die na iedere zin
geïnteresseerd snurkt
Zij weet zij heeft
geen luisteraar nodig
maar moed om weer
te horen
mijn stem
zwijgend
in haar hoofd
haar fantasie
---------------------------------------------------
uit: 'Liefde…
November
poëzie
2.8 met 142 stemmen
35.831 Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen…
INSOMNIA
gedicht
4.3 met 132 stemmen
68.124 Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliedt gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet zijn geschapen.
Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.
Evenals een vrouw…
IN MEMORIAM
gedicht
4.3 met 48 stemmen
30.462 De blaren vallen in de gele grachten;
Weer keert het najaar en het najaarsweer
Op de aarde, waar de donkre harten smachten
Der levenden. Hij ziet het nimmermeer.
Hoe had hij dit bemind, die duistre straten,
Die atmosfeer van mist en zaligheid,
Wanneer het avond wordt en het verlaten
Plaveisel vochtig is en vreemd en wijd.
Hij was geboren…
Aan zee
gedicht
3.4 met 114 stemmen
36.749 Een gore zee;
Aan 't strand daarvan:
Van lieverlee
Een eenzaam man.
Zijn blik is naar
Verlatenheid -
Geen uitzicht, waar
Men die vermijdt.
In 't niets verglijdt,
Zonder misbaar,
De hooploosheid
Van weer een jaar.
De mond blijft stom
Tegen den tijd,
Want ouderdom
Is eenzaamheid.
-----------------------------------------
uit…
Bij hem
gedicht
3.9 met 46 stemmen
19.892 Terwijl hij zijn schoenveter
strikte keek ik
uit het raam en
zag hoe de zon al verdween
achter het dak van de buren
nu wij zo lang
vruchteloos hadden
zitten praten over
een later dat ontbreekt
in ons verschiet
Kijk,
het betrekt, zei ik
Hij lachte, niet
vrolijk, niet triest
en we gingen tóch naar
buiten omdat het binnen
donker was…
Vrijheid
gedicht
3.6 met 22 stemmen
19.292 Als vrij zijn is: hou jij je mond
want ik heb iets te zeggen
Als vrij zijn is: jij achter tralies, want
dan hoeven wij niet bang te zijn
voor al jouw anders zijn en doen en anders
laten
Als vrij zijn is: de dag van morgen
strak bepalen door de dag vandaag
iets minder dag te laten zijn
Als vrij zijn is: de deuren sluiten
en op het beeldscherm…
Ik was bij de een
gedicht
3.3 met 57 stemmen
18.404 Ik was bij de een
en dacht na over de
ander toen ik schreef
over de zon
Ik kan niet kiezen
tussen passie of
geluk. Lik mijn oor
Kus mijn schouder
Wees plat wees vloers
Bijt mijn hart
heb ik met potlood
in jouw oksels
gefluisterd
Maar je was blind
voor de regen
in mijn zon-
negedicht
Elke zin
is een traan die
het dansen
heeft…
VOORJAAR
gedicht
3.0 met 40 stemmen
25.736 De zon brak door de barre voorjaarslucht.
Plotseling kantelde er een vogelvlucht.
Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw.
Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…
Spiegels van je ziel...
hartenkreet
1.5 met 2 stemmen
196 Ogen,
Zij tekenen jou
Zij geven een beeld van wie jij ben
Zij geven de emotie
Brengen de emotie over op een ander
Zij verleiden,
Geven liefde
Zij tranen als je hart overloopt.
Zij zijn er in het donkerste van de nacht,
Op het diepste plekje van de aarde
Zij liegen nooit.
Zij zijn de spiegels van je ziel...…
Afscheid
gedicht
4.0 met 1 stemmen
25.124 Ieder scheiden is van 't laatste scheiden
voorbode, ieder bed van 't laatste bed.
Alle sterfelijke wegen leiden
naar het eind waarvan geen liefde redt.
In het stedelijk duister van de straten
nemen we afscheid - en het drukt als lood,
kijken om en wuiven, reeds verlaten,
slaan de hoek om, en het is de dood.…
Zondag
gedicht
5.0 met 2 stemmen
13.279 De stilte, nu de klokken doven,
Wordt hoorbaar over zondags land
En dorpse woningen, waarboven
Een schelpenkleurge hemel spant.
De jeugd keert weer voor d' in gedachten
Verzonkene, die zich hervindt
Een warm, van onbestemd verwachten,
In zondagsstilte eenzelvig kind.
En tussen toen en nu: 't verwarde
Bestaan, dat steeds zijn heil…
Babel
gedicht
2.6 met 9 stemmen
2.715 Hoog opgestapeld fruit was lang op reis
voordat rottende druiven hun vertrouwde huis
verlieten om door haastige of trage laarzen geplet
met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle
soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven
Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen
vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop
Schreeuwende bakbananen…
Je moet een vogel zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
350 je bent zo Zon – zo Maan –
– zo neon Rood –
in het blanke licht
rank te staan
ik geur in je op
en stamel mijn stem vast
door jouw blozende honingraad
wil ik zijn als de stoeiende libellen
om dan al zoemend ten ondergaan
daar de woeste golven
– gelijk aan kerktorens –
alle bellen rinkelen doet
vraag ik je – bind me in –
vorm…
Kruising
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
188 Liefste, vergeef me de dagen
welke ik stenigde
mijn stem met de scherpte van stilte
tot zwijgen sloeg
op dit kruispunt
ik beaam ik verloor mijn V vlucht
in de sloot
het ging niet zoals ik het wilde
ziende blind en doofpotdoof
sliep ik door de tijd
in deze stroming ondervond ik geen geluk
je bent de leegte mijn getuige van het…
ik ben gedicht
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
226 kaken gehecht
aan de pezen
van de gevoelige snaar
zo de klanken vals klinken
onzuiver mijn hart doordrenkt
verdronken in portret der eenzamen
echo dit
een houtje touwtje effect
in een dominoreeks van gedachten
stort mij in
stroom in mij
verzacht me
tot in de kleinste vorm
eerlijkheid
bouw me op…
Chaotische gebreken
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
198 datgene wat in mijn keel brandt
het verlangen
de liefde de hoop
verslonden versplinterd vergaand
verkast verhuist naar de planken
naar hemelse kasten
het rad draait voort en voort en voort
en voorvluchtig ben ik voor het heden
het verleden verhalend vertaald
de taal geliefd de taal gehaat
de tweestrijd
mijn gespleten persoonlijkheid…
Hier
netgedicht
3.1 met 10 stemmen
204 wolken
stuiven uiteen
gelijk het zand van de duinen
over het strand suist
een woestijn aan stilte
is het daar
de droogte
dwingt mijn raam tot mistig kijken
en ik staar naar de horizon
zie de rondingen van je krullen
voorbij mijn zicht wapperen
ik denk aan je
ik voel aan je
ik denk je te voelen in mij
aan mij voel ik je denken
voel…
Verbroken verbinding
netgedicht
4.3 met 12 stemmen
245 een ontstaan uit Liefde
wordt als schild van verwijt
misbruikt
de ruimte welke gevuld was
met de beweging der seizoenen
raakt in verwarring
en de nabijheid verbasterd
in afstand, hardnekkig vol vlekken
blind en doof
de taal ooit zo aanvullend gesproken
verstompt en spuugt bitter
gaten in de huid –versplinterd
daar hun vogels de…
Herfst
gedicht
3.0 met 7 stemmen
15.845 Van 't najaar keren weer de schone dagen -
Van het hoeveelste? en hoeveel malen nog?
Tot het ontrijzen aan zijn nederlagen
Lokt den verslagene zijn zoet bedrog.
Dit is de tijd, dat men zou moeten lopen,
Gerooide velden langs of door een laan,
Aan 't eind waarvan een vergezicht gaat open
Op herfstland en een edeler bestaan.
En, thuisgekeerd…
Blauwe kralen
netgedicht
3.4 met 14 stemmen
431 strooi ik klaprozen zaad
overheen het verlaten strand
opdat zij door de wind worden gedragen
en bloeien zullen in de duinen
in de pan van het hart
als twee-eiige tweeling verbonden
in de beweging van eb en vloed
tussen de zon en de maan
in het heelal zo verborgen
een sterrenval gelijk
dat ik wens de dromen naar mijn werkelijkheid te…
Hemellichaam
netgedicht
3.7 met 17 stemmen
285 ik zal je schilderen
als maan en als zon
ik zal je de tinten geven
van ochtend naar avond
ik zal jou het palet schenken
de lijsten van jouw huid breken
ik zal jou beminnen
de tederheid geven
zoals op het fluwelen strand
weet je nog
dat jij mij in duinen legde
en dat ik jouw licht liefde
wij de eenzaamheid niet kenden
en de…
nacht vol wensen
netgedicht
4.2 met 10 stemmen
251 hoe teer is uw bloesemblad
zo zacht deinende doorheen een lentebries
ragfijne schoonheid
naakt leunend tegen volmaaktheid aan
smeulend mij smeltend
dat uw vergelijkbaar bent met de zee
het ruisen van kabbelende golfjes
zo wiegend uw vlezige vlinder heupen
u deed mij stranden in de branding
de ooit zo gevreesde nacht schuimend beminnen…
Zuster
netgedicht
3.6 met 14 stemmen
300 gaf ik u de zinnen
als spinnende kat in de schoot geworpen
uw stem verbonden met kloosterstilte
duwde mij in richtingen
welke buiten mij stonden
ik verzoop
in vrouwen die wuifden
als maagden in volle maannachten
ik blies de kaarsen uit
en nam hen tot mij als witte kruiken
daar ik achter hun ogen enkel u zocht
ik verbleef als toerist…
Ik ben de eenzaamheid zelf
netgedicht
3.4 met 9 stemmen
226 niets dan leegte een zogenaamde
volmaaktheid de stilte
die plaatsneemt op banken
en stoelen
de tederheid uit huis heeft gezet
bruut en geforceerd de deur dicht klemt
de muren doet kraken
gelijk de winter zich schouderbreed maakt
ruimte inneemt
dat liefde leven geeft en leven liefde neemt
sterft het in mij
als de dood ben ik voor de…
Rondeel
gedicht
3.4 met 24 stemmen
14.911 De korte liefde en 't lange lijden,
Het wordt een ding, dat men vergeet.
Herdenkt men 't nog, dan zegt men: 'k weet,
Het was destijds niet te vermijden.
Benijdt men soms de niet-bevrijden
Tot deze afwezigheid van leed?
Toch, korte liefde en langer lijden,
Het wordt een ding dat men vergeet.
's Verleden levens koud en heet
Voelt men zich…
dromenland
netgedicht
3.2 met 19 stemmen
721 bereik ik de schutting
van mijn boerenhuis
uit verschillende windstreken
dalen vier seizoenen
uit de hemel naar beneden
blazen mijn naam juist
de lust naar nectar slonk
slechts ik bleef
in weelde van beelden onbekend
kale deuren dichtslibben
ben ik mens vergeten
hoe het licht op palmen danste
wanneer ze muzikaal gestreeld werd…