Hier

wolken
stuiven uiteen
gelijk het zand van de duinen
over het strand suist

een woestijn aan stilte
is het daar
de droogte
dwingt mijn raam tot mistig kijken
en ik staar naar de horizon
zie de rondingen van je krullen
voorbij mijn zicht wapperen

ik denk aan je
ik voel aan je
ik denk je te voelen in mij
aan mij voel ik je denken
voel me denk me
zo ik jou voel denk ik

een spoor aan voetstappen
achter ons gelaten
vervagen in het schuimen van de zee
aangespoelde kwallen
hoogvliegende meeuwen
kokkels bedolven onder wier
de messen van mosselen
snijden het touw rondom mij weg

ik bind mij aan de twijfel
voor nu biedt jij de hoogte
om mijn diepte te laten zijn

Zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 139