Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren wat acteerde en wat was oprecht, soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden kolkt leven plots als grote golven over stranden zie je overal verwoestingen en as aan de kusten. Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen. Vervolgens…

in het stapelen van tijden beginnen oude waarheden te glijden hun structuren blijken niet bestendig tegen democratische druk met een constant administratief ad hoc houden zij het leven op maar in de reparatiemodus blijven deze heilige huisjes staan bij monumentenzorg zijn zij opgenomen met behoud van plaats en baan zo klit de…

wij hebben onze zielen naamloos geopend de pijn geleden van het er niet meer zijn na wanhopige gebeden samen waren we daar zonder gezichten omdat we niets van elkaar wisten tot het moorden in woorden die we niet wilden horen de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven…

niemand die het weet of toch … ze deden misschien alsof wie zijn die gasten dan toch wel al die moorden en geweld gepleegd in winkels van Delhaize uit wraak of voor het geld ex-leden van de groep Diane zaaiden begin tachtig veel terreur verkregen van de pers een naam gevaarlijk, snel en superieur in moorden plegen goed bekwaam toch één…

De USA heeft Trump en France een hond Die tilt zijn poot omhoog, en loost al gauw Zijn water langs de Élyséese schouw Men hoorde het gekletter op de grond Hoe kan nou die Macron het land regeren Als hij zich door een hond laat domineren…

Simpel rood laat me niet lachen Rood-harigen zijn de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit en hun zorgzaamheid en betrouwbaarheid Er valt heel goed met ‘rooien’ te leven “Never een dull moment" simpel rood, ik dacht van niet…

vluchten kan niet meer vluchten was nooit een optie de wereld is te klein voor een veilige haven tegen grijpgrage handen van mannen met macht grab them by the pussy is hun levensmotto want zonder misbruik van hun macht voelen ze zich gecastreerd voelen ze zich geen man ze weten niet dat juist mannen met ballen grenzen…

het scheurde niet helemaal plotseling maar wat verbonden was heeft zich een eigen plaats toegeëigend verkent voorzichtig haar nieuwe plaats gehavend met wat pijnlijke rafels resterend uit breuk er is geen achteromkijken kleinigheden overdrijven wel liefdevol over de zere plekken wrijven in hernieuwde dialoog een noodzakelijk…

We zeggen laten we niet naar school gaan, als je naar school gaat begin je de wereld te begrijpen, dan breekt de pleuris uit. We zeggen meisjes zijn duurkoop om toekomst mee te betalen of is de wereld een markt waar je dochters ruilt voor suiker. We zeggen achter de tenten is een zandweg en de weg is lang en het zand leidt terug naar de oorlog…

Zondagochtend 8 oktober, de minister-president gaat door “Berg en dal” Onze eerste burger heeft de knop omgedraaid en ratelt maar door in verkiezingsmodus Werkend van 6 uur ’s morgens tot 11 ’s avonds verzinnebeeldt hij Vlaanderens dynamiek Ooit was hij een blauwe maandag metserdiener Nooit waren wij in betere handen Woensdag 11 oktober…

De stem die men gaf Een nee tegen Oekraïne Zal pas later Zich bewijzen Wanneer nieuwe problemen kunnen verrijzen Dat deze stem gehoord is Is van waarde Daar waar internationale conflicten kunnen ontaarden Het advies van het volk Was misschien een dolk In belangen Die overstijgend zijn Maar met voeten aan de grond Is het ongedaan maken…

wij pulseerden wat zagen toe hoe zwarte gaten elkaar radicaal op aten wisten dat er nieuwe energie aan zat te komen ook wij hadden onze dromen een paradijselijk heelal met lange diepzwarte zwaartekrachtgolven die ons liefelijk bedolven ik voelde in de kern van mijn neutronen dat ook de rode dwerg dit ging overkomen wij spanden…

er verandert zo veel en zo snel, supersnel verandert alles en dat pikken we niet, nee, niet nu, niet weer alles veranderen, het was goed, o wat was het goed en nu zeker weer alles veranderen, terwijl het zo goed was, beter dan ooit, dat kan ik niet meer aan, niet met mij, ik blijf lekker mezelf…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

waarom herfst het zó goed doet in gedichten wellicht door het verkleuren van het bos in herfsttij het vallen van blad raakt een melancholische snaar als heimwee naar weerom een vervlogen zomer zwak zonlicht laat dauwdruppels nog glinsteren aan de herfstdraden alles is essentieel voor 't gedicht en het maakt het de dichter iets lichter…

Het nieuwe kabinet Mannen met of zonder ballen Die de welvaart van ons land Niet willen verknallen Of god bestaat Laat men in het midden Maar Toch zijn ze gezamenlijk Voor Nederland gaan bidden Want de pijn van wat ze doen Hoeven ze niet zelf te dragen Dus dat moeten ze aan het volk vragen Arm en rijk Is achterhaald Er is het grote plan…

De onverschrokken psychopaat, gespeend van enig empathie, kent geen angsten, voelt geen haat, heeft voor niemand sympathie. Leeft voor zichzelf en zijn lusten, zijn slachtoffers verkracht. En zal niet eerder rusten, voor hij ze heeft afgeslacht. Maar wij kunnen hem genezen, voor een terugkeer in de maatschappij. Echt het kan, het is bewezen…

Haar allerlaatste selfie goed beziend: Het weer zit haar vandaag een beetje tegen, Heur haar is nat geworden door de regen, Maar ook een vredesteken naar haar vriend. Voor Anne is het leven één groot feest…. Je zult maar Anne Faber zijn geweest……

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…

Hoe zwaar is de weg van het verdriet Anne Faber loopt het dit keer zelf niet. Laten we lichtjes branden voor haar zielenrust een gebed doen die het onnoemelijke verdriet van de nabestaanden ooit mettertijd sust. Geestesziek is nooit te vatten en te begrijpen het begrip daaromtrent zal door de komende jaren moeten rijpen. Dit verdriet zullen…