Dromen zijn over magie is uitgewerkt Alles ooit op zijn eigen tijd Kan niet beginnen te denken aan herinneringen uit het verleden Wil niet stoppen te leven Andere tijd, nieuwe plaats Voelde me goed ver weg te zijn Kan niet terugkeren Blijf wie en waar ik was niemand gaat met me mee zal je missen... goede kant van mij…

tranen in je ogen tranen in je hart een herinnering een glimlach op je lippen een glimlach in je hart een warme herinnering aan de liefde die ze je gaf voor altijd in je hart…

Een koude rilling kroop langs m'n rug De maan schetst jou en ik kaats terug Ik moet jou hier niet meer, nooit Je hebt me verlaten je taak voltooid Je bent nu weg voor altijd Ik ben alleen ben je kwijt…

Mijn lichaam baant zich een weg, door de spelonken van het leven. Om nu en dan te blijven steken, in de dalen van mijn lot. De wereld zal ik terug gaan geven, aan de mensen en de ruimte. De uitkomst van mijn plot. Want de wereld is te vol, met mijn ik erbij. Keten me, bedwing, maak de aarde vrij. Laat het maar weer ademen, zuchten van…

Hij neemt nog een slok wordt licht in zijn hoofd in godsnaam, blijf bij me denkt hij verdoofd Blijf uit liefde vergeet je haat kus me nog één keer voor je me verlaat Ze vergat niet te haten en zonder hem te kussen heeft ze hem verlaten Zijn glas bijgeschonken is hij verdoofd door zijn liefde in whiskey verdronken…

De nacht hier, het licht ver weg van jou Een ster pinkt Ik voel, de pijn van de ster Ik mis het licht, maar ik weet, het licht is hier in mij, in mijn hart…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

De ochtend is een bericht dat ik vind met kleine letters en hulpeloze woorden die je schreef toen de nacht verdwaalde en ik volgde omdat jij niet meer in mijn woorden geloofde en mijn schaduw niet meer wilde wachten op je hopeloze gedachten…

duizend woorden wil ik schrijven maar mijn handen zijn zo zwaar honderd dingen wil ik denken maar mijn hoofd dat voelt zo raar te veel beelden in gedachten en mijn ogen zijn te nat iets van troost wil ik verwoorden maar ik weet niet hoe en wat de leegte is mij veel te groot om verdriet te verdringen en vind ik enkel nog wat…

Ik zie een meisje slent’ren naast de gracht, Er zit iets treurigs in haar ogen Terwijl ze naar mij lacht. Ze zit nu op een bankje bij de brug Een beetje naar voor gebogen Met haar kleine smalle rug. Haar oude pen schrijft traag Een handvol woorden op een blad Je ziet: ze doet het graag. De wind wiegt zacht de takken En ze verschuift…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Als zo velen was je aangespoeld. op het strand, vlakbij paal zeven. Ik wilde je een plekje geven, voor zo lang het was bedoeld. Briesje deed melancho dansen, na het laatste zonnebad. Pas, had ik nog lief gehad, slechts een tel zag ik je glanzen. Verzonken stal ik je van het zand, wilde je de zee weer schenken. In parelmoer bedacht mijn…

Het is wachten op de zon die ik zou kunnen achterlaten als je tragisch zegt waarom ik je schaduw zou moeten haten.…

Morgenvroeg zal ik als een pop Mij ontdoen van al het oude Alles wat ik zo vertrouwde Keurslijf en juk, ik geef het op Ik ga stad en taal verlaten Laat vijand en vriend in de steek Zomaar ergens in deze week Niemand heeft iets in de gaten De feniks ontwaakt nu beslist Zoek mij niet meer, ik ben heen Slechts as rest vanwaar ik verdween…

Een keer teveel... ...heb je me pijn gedaan.... een keer teveel.. ...nu moet ik gaan... Je tranen raken me niet meer, ...Ik sluit me af... Ik denk aan mijn jeugd.. ...Die ik je gaf... Ik open de deur, ..ik kijk niet om.... Het is voorbij... ,,,Vrijheid,...ik kom...…

...Ze komt naar je toe... en pakt je vast..., heel zacht... Met grote ogen kijkt ze je aan, haar hele gezichtje lacht... Dan spontaan, een dikke kus.. De blauwe oogjes stralen.. En ze kijkt weer, niet begrijpend, naar mij... ..waar moet ik de moed vandaan halen... ..Ik vecht tegen de tranen, als ze 'lieve opa' zegt... Waarna ze je foto…

Wat als ik weer ga Voor de zoveelste keer Wat als ik vertrek Je de rug toekeer Wat als ik wegblijf Totdat ik vergeet En je in je geheugen Alleen het goede nog weet Wat als ik terugkom En niet dezelfde ben Wat als ik terugkom En geen weerga ken…