't Is hier zo rustig en ik duw het zware hek dat toegang biedt tot de begraafplaats langzaam open Terwijl het piept, zoals altijd in zijn roestige scharnieren hou ik mijn adem in om de rust hier van tevoren voor hen niet te verstoren Want jong en oud hebben hier elkaar gevonden Arm en rijk liggen hier vredig naast elkaar Geluk en…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

Beschermende duisterheid verhult elke onvolkomenheid. Verwelkom iedere nacht met al mijn toverkracht, en heb alles, iedereen in mijn macht. Dan na talloze mooie dromen laat ik de zon weer opkomen.…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…

klaterende waterval melodieën in mijn hoofd ik klim uit het dal nog een beetje verdoofd ik straal nu als een ster in de duistere nacht ik kwam van ver maar werd verwacht warm word ik onthaald met liefde ontvangen ik was verdwaald te groot was het verlangen…

met blote handen restaureer ik de oude foto van ons huis en de kleur neemt toe een veegje speeksel verwijdert een vlek kaal de linde, bruin de beukenheg geen dahlia’s meer de rok van m’n zus bolt en vader staat pal aan de weg ik strek m’n armen, vogel met m’n mouwen de dakpannen zijn te blauw ingekleurd onder de grauwe lucht…

Niet aanwezig en toch voelbare kracht fysiek verdwenen Interieur herinnert plotselinge verdriet door tijd verzacht Maar besef, de tijd heelt niet het gemis van zijn raad en daad…

Ik accepteer de oppervlakkigheid van het leven -De rotte appel van mijn revolutie Aanvaarding leidt tot geluk Weer een stap verder qua evolutie? Met wat suiker smaakt hij me te goed Diepgang wordt als zout gemeden Triest is het besef dat zoetheid moet Om door te gaan, dwars door dit heden…

Een droom Iets speciaals, vaak verwarrend ... gewoon Een droom Een stiekem verlangen, onthuld ... gewoon Een droom Weggestopte angst, beleefd ... gewoon Een droom Meeslepend, klamzwetend, alleswetend ... gewoon Een droom Bij ontwaken een zucht, opgelucht ... alles weer gewoon.…

In rood opvliegend stof de kleur van hun lippen zijn het kakelend witte kippen pikkend uit een römertopf. Poreus gesmoorde verhalen waar geen greintje vet aan zit Laat mijn gedachten dwalen, besef dat ik meer heb dan dit. Zoals rackets elkaars werking versterken factoren die bepalend zijn in het gruis van samenhangend gravel Waar…

Toe kom die tronk by almal aan huis. Yster word gebuig, gesweis vanuit die voorhuis, tot in die kombuis. Diefstal, geweld, misdaad, jaag almal agter tralies, wat steeds nie kan keer dat ’n kind verkrag word agter slot en grendel ’n hoë heining of koringgerfbalies.…

die lekker geklingel van geld uit die slotmasjien, laat my vingerlekker brood eet met margarien. Dit was gister. Vandag het ek weer gaan dobbel, voer nou varkkos op boer se plaas, met ‘n skoffel.…

Leg de bergen die er niet zijn maar in de schuur die er niet staat zodat ze het landschap dat er niet is niet storen. En ook dit huis dat nog niet is gebouwd wordt nauwelijks bewoond. Enkel de geur van mijn handen hangt hier even in het rond.…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

Daglicht troebelt tussen het mistpoeder en woekert weg niemandsland in gelijk de plek waar klanken verdampen voorbij het laatste bereik het ochtendlicht snijdt langs gordijnen onweerbaar de kamer binnen het trekt mijn ogen in zuigt mij de slaap uit een wederkeer in dag en lichaam mijn naam mijn oog mijn zinnen ze waren er vannacht…

Ik wandel in de bergen langs steile rotsen, diepe kloven, maar immer over 't gebaande pad door vad'ren uitgesleten, door velen reeds betreden, zoek ik naar boven en beneden, turend op de rand: het gat waarachter werk'lijk dingen zich verbergen en ik mijn bedoelingen kan zeggen: te moeilijk is het om iets bloot te leggen.…

Ik weet niet wat het is, maar ze grijpt me bij de keel, heeft mij in haar macht en drukt mij met de neus op feiten die niet zijn; Opent mij de ogen, dwingt mij te kijken naar jou zoals ik je nooit gezien heb. Zo barst ik uit 't harnas waarin ik zat gekluisterd, mij niet kon bewegen, amper nog kon ademhalen. Ontaard ik van mijn vast omhulsel…

Teveel geschreven nooit eens serieus Ook nu niet Niet eens voor even Verkeerd begrepen Onbewust, bewust Heb geen antwoord klaar Je zegt het maar Hoe nu verder Onder eerlijkheid bedolven De waarheid moet eruit Teveel onzin gedolven Waardering om wat je doet Sprekend hart vol liefde Wil je geen pijn doen Ongewild schreeuwt mijn gevoel…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…