Alle inzendingen van Herman de Winter

Als schoonheid water was, was jij de oceaan. Was liefde een seconde, zou jij altijd bestaan. Was houden van 1 kilo, dan woog ik vast een ton. Gemis een zonnestraaltje, dan was jij als de zon. Mijn lieve vrouw en dochter, gemis als daaglijks leed. Maar als we er voor knokken, is straks ons gezin compleet.…

Aan het einde van mijn avontuur Heb ik lief en leed gegeven En overzie ik pas mijn levensduur Mijn god, wat duurde dat maar even..…

Warme trieste tranen, verlaten vele ogen Belang in jou is groot, vooral in jouw vermogen. Bedankt hoor lieve opa, 't was leuk dat je er was. Maar door jouw snelle einde, begint ons leven pas. Vrede in de hemel waar je naar toe zal gaan. Kijk maar naar beneden en zie wat is ontstaan. Die natte trieste ogen, werden snel weer droog, bij het tellen…

Wanneer het leven bij 't ontwaken je hart nog steeds doet slaan, waarom zou je bij de koffie dan je peukie laten staan? Tot aan je laatste hartslag beleef je telkens pret, bij het opsteken en roken van shag of filtersigaret. Nu zijn er echter velen die deze rook echt niet benijden, hoewel ze bijna dagelijks achter de stadsbus zullen rijden.…

Een land met Griekse mensen, gestrand in de ellende Schreeuwend om hulp met centen, het is een grote bende Bij mij groeit de gedachte,ik sta me af te vragen Heeft het nu nog wel nut, water naar de zee te dragen De put vol helpend water, heeft zoals men het bekijkt Na rijkelijk geklater, zijn bodem nu bereikt. De boom, zo vol met appels is keihard…

Pas na de hitte van de strijd, bekoelde pas je woede En voelde je de pijn van spijt, hoewel je zelf niet bloedde.…

Kleine kinderhandjes, dragen nu het leven Zo zwaar en zo ondraaglijk Niet om gevraagd, maar toch gegeven Papa en mama, een vage schim van toen. De warmte, de liefde, die omhelzing en die zoen. Gegrepen door dieren, in een menselijk gewaad. Soldaten met wapens, vertolking van het kwaad. Alleen draag je het leven, waar je in werd gedragen. Bij…

Op een roze wolk gevonden in toevalligheid. Liefde, eindeloze warmte, jawoord tot de eeuwigheid. Beschermende handen, die de kou van de wereld weerstonden. Deze handen, gebald, de liefde stukgeslagen, de woede, in enkele seconden. Jouw eens zo liefdevolle ogen, verlangend gericht op zijn hele wezen. Nu diezelfde ogen, dik, van pijn en verdriet,…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

Een zware storm woedt in mijn hoofd Mijn ziel wordt rondgesmeten Een bliksemstraal heeft mij verdoofd Mijn zicht wordt aangevreten Mijn denkvermogen mindert snel Ik snuif nog wat benzine Het aardse leven in de hel Verslaafd aan cocaine…

Op een stoel dicht bij het raam Zit een man ineengedoken Een nare stilte om hem heen Hij wordt nooit aangesproken De eenzaamheid dat is de prijs die hij nu moet betalen Het wachten op z'n laatste reis Wie zal hem komen halen Dit heeft hij toch niet verdiend Geknokt en lamgestreden De dood zal komen als zijn vriend Verlost hem uit dit heden…