U kunt wel zien geacht publiek dat ik niet hier geboren ben, maar in het verre Nederlands-Indië dat niet meer bestaat en dat ik via mijn ouders met grootouders op expliciete wijze in verbinding sta U weet wel dat de buitenkant van een mens niet hetzelfde is als de innerlijke binnenkant Twee grootmoeders van Javaanse bloede, een grootvader…

Voor het raam daalt sneeuw onder een hoek van vijfenveertig graden nat en fijn, trager waar wat luwte is en verscholen in het licht. Je ziet maar wat zich vertoont, afgezet tegen een donker beeld. Dromen en verleden lopen mee in elke schatting van heden. Nergens ben ik zekerder van dan dat ik niets weet, slechts kan afgaan op wat ik…

Lieve Maan daar hoog in de lucht Jij brengt bij mij soms een zucht Jij brengt mij licht in de duisternis Samen met de sterren in die grote nis Dan denk ik aan al die lieve mensen Die ik moest laten gaan en te wensen Nog een keer naast ze te staan Maar in de stilte van mijn hart hebben zij hun bestaan. In de stilte van de nacht lieve maan…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

Naar evenwicht zoeken het soms vinden Ik jongleer op een touw probeer een poes te laten zingen voor een glimlach van jou Zie mijn strakgespannen kuiten op één been huppel ik rond over een dik koord met drie gouden ballen in de blauwe lucht Die harmonie van die sfere Soek balans vind dit soms Ek jongleren op 'n tou probeer om …

Omdat ik in jou was ben jij groter dan ik vloeit het heelal in jou In jouw omhelzing voel ik jou tot einde komen stoppen om mij een parel, zwart wit of ros oplosbaar in zure wijn Omdat ik in jou was vloeit het heelal in jou…

Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd, en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd.... - Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond, standvastig en steeds levend…

Mijn vingers hoef ik niet te zoeken. Als mijn hand in mijn tas graait - beige leder versleten, ik moet nodig een nieuwe denk ik om het meteen weer te vergeten - raakt mijn pen mijn vingertop. Tussen muntstukken, visitekaartje, plakkerig snoep, plastic olifant, lipstick, tampon, opschrijfboek, vind ik de pen. Omdat de pen mijn vingers vindt.…

Hoe straalt gij zo, met heldre gloed, Door 't loof dier appelbomen, Waar eens uw vriend zo welgemoed, Zich droomde zoete dromen? Omsluier uwe zilverglans, En blik gelijk gij blikkert, Wanneer gij op de dodenkrans, Van 't jeugdig meisje flikkert! Vergeefs ziet gij zo rein en klaar, In dit priëeltje neder; Ach! nimmer…

ik laat me even gaan tussen de wisseling van zon en maan de aarde zakt open de zon valt erin het avondrood verdwijnt stilaan word alles donker de horizon lijkt zo veel verder de zon gaat slapen terwijl de maan de nacht bewaakt ik sluit nu even mijn vermoeide ogen met alleen de stilte om me heen kan ik even wegdromen… zon en…

In coma enkeltje Mars en na de termijn van een onbevlekte dracht rozig ontwaken mijn wedergeboorte op een aards laken gebakerd door een apparaat met slangen en draden die in mijn haren hangen stilte ver weg op de telefoonlijn Ik kan opeens vloeiend Spaans spreken, mijn moerstaal slaapt daar beneden, maar hoe legt een Hollander…

Denkbeeldige gordel van twaalf. De schijnbare zonneweg. De dieren in zinnebeeldige betekenis van kracht en waardigheid, onschuld en sluwheid, waakzaamheid en voorzichtigheid. Schitterende sterren aan het verre firmament. Als het ware bijna tastbaar, maar nog even ver weg.…

De Melkweg strekt zich lenig uit. Onder de curve van onze planeet, baadt ze in een flauw rood licht. Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

Wanneer gaan we nu eindelijk de Marsmannetjes ontmoeten? Dat we ze de negen vingerige hand kunnen schudden, ze redelijk recht in de ogen kunnen kijken drie of meer wie weet. Hun groene schubbenlijf eens tegen onze gilet kunnen trekken. Hen het mooie van Brugge laten bezoeken in een bootje en een mogelijks eerste gesprek voeren. Zelf zou ik…

Atlas torst de hele wereld. Atlas draagt het leed van de hele wereld op zijn nek. Dat lijkt heel gek maar op zijn nek voltrekt zich het aardse leven. Wordt zo'n vier miljard jaar aan hem de verantwoordelijkheid gegeven om de aarde in zijn baan te houden 365 en een kwart dagen rond de zon. Zo'n man is onvervangbaar in zijn ongekende ouderdom…

Het hiernamaals Is een ver koninkrijk Het leven Een wolk die voorbijglijdt De aarde die draait om zijn as En ieder mens leeft met zijn eigen kompas Daar waar het licht en het duister te samen zijn Vrede en Oorlogen Oorlogen die gaan over menselijk onvermogen Over leiders Die mensen tot marionetten maakt En geschiedenis stof geeft Voor een…

De wonderlijke complexiteit van het leven op aarde is eenvoudigweg het gevolg van een aaneenschakeling van toevallige gebeurtenissen. Wij kunnen ze terugvoeren op wetten die heersen over ons universum. Dat leidt tot een diepere vraag. Waarom lijkt het alsof ons universum gemaakt werd om in onze schepping te voorzien? Wij stellen nog altijd…

ten opzichte van dat ene licht op zee een schip staan alle sterren stil tenzij ze vallen bedrogen door het licht van de ene ster reeds eeuwen gevangen en nog te zien blootsoogs zien wat er niet meer is omdat het er nog is zo valt ook de mens in het ogenblik de eeuwigheid in --------------------------- uit: 'Formentera', 1984.…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

Kringen Boven ons Onder ons Naast ons en In ons In ons vaart de ziel ons hart Onze geest Boven ons Beneden ons En in ons Is Het heelal ER is geen toeval Er is een som der dingen Er zijn miljarden verhalen De stralen van de mensheid Zijn kleine lichtjes Op weg Ergens naar toe afscheid en welkom Dat is het mensdom In het heelal…