Godvergeten woorden zingen, met onze harten op zijn tong. Godverdomme schreeuwen, omdat demonen niet bestaan. God ons niet verdoemen kan. Lex is een ware phoenix, die uit zijn hartevuur, is opgestaan. Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge…

Jouw ogen zo helder en zacht els satijn. Jouw glimlach zo mooi. Jouw lippen zo fijn. Jouw lichaam als aarde fijntjes als zand. Met lieve gebaren streel jij mijn hand. Jouw ogen zo eerlijk oprecht en vertrouwd vertellen me zachtjes dat jij echt van mij houdt.…

Blauwe ogen en een wolk met rood haar Zomaar voor mijn neus stond jij daar. Jij keek mij aan wat verlegen en bedeesd Mijn hartje maakte een sprongetje en vierde feest. Schoorvoetend stelde jij je voor aan mij Jij was verplicht verloofd dus niet vrij. Tijdens onze gesprekken bleek al snel Jij zat met jouw ouders en verloofde in de knel.…

Toen waren wij samen in de nacht waren wij onze handen en voeten onze ogen tedere lippen één adem één ritme uitgestrekt in het hoge gras boven wolken uit zonken we in de diepte van de zee de tijd vooruit gevlogen hebben we gelachen waren we dronken van de aarde waren we dronken van de wijn dag en nacht dansend zijn we moe geworden…

Ziek zijn voor heel even. Ziek zijn door een klein verdriet. Ziek zijn door liefde ingegeven. Ziek zijn van een pijn die je niet ziet. Want liefde kan een hart raken. Hartstocht is een gevaarlijk spel. Kan er dan nog iets gelukkig maken? Met veel geduld kan het wel.…

Jij, de korsten ik op jouw afwezigheid, het verdwijnen waarin genadig blijkt: onwetendheid, mijn onmacht en het respijt dat niemand krijgt. Jij die nooit op jou lijkt, een schelp waaruit de zee verdwenen is, mijn hand waarin jouw weigering verzuurt en hoe vervloekte liefde verder duurt terwijl ik grijp en hijg en mij verzwijg. Heb ik verlangen…

Het afscheid duurt nu al een uur Stiekem samen beneden in de schuur. Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar…

De aarde leeft zoals cellen leven. Zoals een cel leeft in een mens. Zoals de kern in een atoom. Zoals schrijvers dichten. Cellen kunnen onmogelijk bestaan, zonder andere cellen om hen heen. Deel zijn kan niet zonder heel. Planeten niet zonder zonnestelsels. Zonnestelsels niet zonder melkweg. Kinderen niet zonder moedermelk. Moeder is kosmos…

In de ondoordringbaarheid van mijn zijn, het artefact dat jij als mij aanschouwt, terwijl ik nergens ben, ontsta in pijn als sparteling, terwijl jij muren bouwt rond het gras met de walg die mij vertrouwt, in het matte zwart van jouw stalen as waar alles is, en blijft, dat er nooit was, in't git waar niemand nog mij raken kan, waar niemand mij…

Uit de dagelijkse verhalen, die we van woordmeel bakken, scheppen we ons leven. Het bakken van smakelijk brood, zullen we echt zelf moeten doen. Leermeesters in het levensvak, leggen ons de beste recepten uit. Met liefde gebakken levensbrood, smaakt zoals banket dat doet. Meesterlijk gebakken leven, doet ons leven super goed.…

Waarheid, die wervelende verveling die ruwer steeds te diep in mij ontstaat, dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing, lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat, haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat de verschrikking ontwaar van haar schoonheid en in mijn stem haar onnavolgbaarheid omwikkel met het naakte van mijn taal, de galm ervan in letters…

Mistroostig de kale takken reiken van het zuigende naar de grijze lucht. Geen ene plaats is nog te bereiken want het zicht is van mijn stilstand vlucht en klank versmelt tot onleesbaar gerucht. Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar los en schittering daalt neer, godsgebaar. Ik was er niet, weigerde, was niet klaar. Ik ben er nu, solitair…

laten we weer jong worden klimmen op een duin spelen in een zandkuil laten we ontdekken wat voorbij de heuvels ligt als was het de eerste keer laten we naar zee lopen naar schuimkoppen in een vliegende storm laten we zoeken naar een plek waar het veilig voelt en weer bedeesd worden verlegen strelen gordijnen in zomerwind…

Een vriend als jij heb ik nooit gehad, zo zou het nooit meer zijn. Wat een vreemd gevoel is dat, of is dat juist fijn? Ik heb vaak gedroomd over jou en mij. hoe het in de toekomst zou zijn. Is het nog steeds ‘wij’, of doen we elkaar alleen maar pijn? Gaan we ooit dansen in het maanlicht als hij helder schijnt tijdens Kerstavond? Samen…

Wat een teleurstelling ben jij Jij maakt ons als ouders niet echt blij. Elke dag moest ik dit horen Vanaf de dag dat ik werd geboren. Kinderen zijn toch een ouderlijke spiegel Dat gezeur maakte mij elke dag kriegel. Elke stap die ik mijn leven deed Zorgde weer voor een woordenwisseling die je niet vergeet. Al snel was voor mij duidelijk…

Het is lente, haar lach wordt weer lelie, haar tred een rijgen van zijde in het zuchten van lucht, haar evangelie murmelen de beken de weiden in. Lijsters bezingen zoet haar blijde zin, tuinfluiters doen krokussen tuiten: 't is al elysisch feest daarbuiten. Omsluiten echter doet het zwart mijn hart, angsten beklijven die 'k niet kan uiten…

In ’t wit opgebroken schaduw was ik, de fout gelopen wens om één te zijn, gemarteld alleen tot de laatste snik door zwaarlijvige hoeders van de pijn, loeders die spuwen het schurft van hun zijn. Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen, van aarde wenteling, tot jij verdween en nu ik niets omhanden heb, jouw maan zich oplost in de naam die ik…

Tussen fluisterstille nachten, en de wanen van de dagen, fluistert de dage raad. Tussen slapen en ontwaken, zingen de merels opgewekt, in licht dat rustig gloort. Zweef zoals vogels vliegen. Stroom zoals rivieren doen. Zie gedachten doelloos drijven. Ze komen en gaan in wolkenlicht. Luister naar de dageraad. Zie wat ons te doen staat…

Liefde is een vruchtbaar verbinden van twee handen in een menselijke solidariteit. Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

Ik wurm als wormen door jouw tuinen al. Ik wil verbranden in jouw dageraad. Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal en jij verdoet mij zonder woord of daad? Alsof je jou dan niet met mij verraadt? Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht, ik schonk jou luister, lijfelijke pracht. Er is geen wereld waar jij niet bestaat, omdat jij alles doet…