Abrupt

De schoonheid van haar lach
Met parelwitte tanden omkranst
Door ’t karmozijnrood van haar lippen,
Brengt herinneringen uit tijden van weleer,

Toen jij mijn leven kleurde,
Mijn bestaan naar
D’hoogste toppen voerde,
Waar'k gelukkig was.

In de donkre kilte ik nu eenzaam verkeer,
Pompt m’n koude hart doelloos bloed,
Nadat m’n lief zo abrupt verdween,
Voert m’n tred mij nergens heen.

Herinneringen Eenzaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6