Kom terug En wel gauw Ik blijf weg Weg van jou Als je dat doet Dat komt niet goed Ik maak je koud Keer op keer Keerde ik weer Nu voor geen goud Kom terug Of ik pomp je vol lood Ik blijf weg Ook al word het mijn dood…

Heeft Moederdag betekenis voor mij? Mijn moeder is reeds lang niet meer in leven Dus wie zou ík nog extra aandacht geven? Toch gaat zo’n dag niet ongemerkt voorbij Ik maak, voor mij alleen, ontbijt op bed De cava heb ik nu vast koud gezet…

Iets van grote zeggingskracht was op de muur geklonken. Een metalen stem, verfrommeld van ontroering, legde uit. De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven…

Ik vier alleen mijn ziele-sabbathsrust, Kalm in mijn kamer binnen blinde muren, In 't gemelijk genot van ledige uren, Waarin mijn wrevel langzaam wordt gesust. Zo zit 'k eerst lijdzaam en maar vaag bewust een ganse middag voor mij uit te turen, En proef mijn luiheid, dat zij lang moog duren, Bij korte teugen met verfijnde lust. Maar als…

Vleugels omhelzen klein lichaam in het water stilte draagt het leven Op het water glijdt de moederfuut, gedragen door geduld, haar rug een warme schuil- plaats, waar het jonge leven zich vouwt. De wereld glijdt voorbij, maar hier ademt alleen rust, elke beweging vol zorg, elke stilte spreekt teder. Tussen haar veren ligt het kleine lijf…

Tussen Breda ´s buurten Boeimeer en Heuvelkwartier waait wilde woudadem over een ruime wandeltuin waar trotse kastanjes bomen omkruld met slingerplant verkwikkende adem werpen over ruige weitjes modderpoelen bergen reine kraamkamers van broos komend leven langs rietvelden wordt het riviertje Aa of Weerijs licht aangeraakt…

De dato antwoordend deel ik u mede op het gevaar af dat ik ga vervelen: het kon inderdaad en kan soms verkeren nu eens bij deze, dan weer bij gene eromelomaan in hemelse sferen golden delicious verglijkend met peren als ik niet loog, zou ik fabuleren een slang in eden, ik zou het haast zweren nimmer een dwalende in het nirwana…

Een dag op het strand, het is herfst, dat doet me iets -- maar ik weet niet wat.…

Er staan geen woorden geschreven in het blonde hart van moeder Aarde de dodelijke stilte is gemoedelijk kalm terwijl wrang water door de kieren sijpelt naar beneden, naar beneden schrijft het broze woord, in droeve melodieën over de doden geen kwade woordenblos uiteindelijk is er geen tijd om te bestaan zelf-sabotage het is zowaar een rage…

ik wil tegen de tijdsgeest in gaan maar ik weet niet tegen welke ik wil van alles helemaal niks vinden maar ik vind overal heel veel van ik wil geen schoonheid zien in ’t onbenullige en ‘t tenenkrommend knullige ik wil geen wijsheid horen in de woorden van totaal gestoorde leiders ik wil geen aardigheid krijgen in middelmatigheid…

Als de wind stormt en wervelt, sta ik stil in het midden. Wanneer de aarde draait en al haar verhalen vertelt, blijf dan bij me. Niets kan mij hier weghalen — ik ben zielsgelukkig hier. Laat de wind lekker waaien, en de aarde rustig draaien. Ik blijf hier. Voor altijd. Voor altijd hier bij jou.…

de maan die vastnagelt aan ’t licht dat zoekt maar ’t huis is ontdaan wat overbleef klepperde door op laminaat op ’n ochtend van stilte niet in ’n envelop met ‘n naam die vergeten was of ’n laatste ogen- blik…

Ze was er altijd vol van geweest naar de mensen, naar haar naasten "Je moet wel goed eten" het zat zo ingebakken in haar systeem allen waren dierbaren voor haar en goed eten doet goed leven, niet waar toen een dierbare van haar ging sterven het was ver over 5 voor 12, qua leven ging 1 minuut voor 12 de bel, zoals afgesproken de euthanasie-arts…

Op elk moment meer dan welkom opengesperde snavels zo reikhalzend naar warmte en ontvangen voelt als aangekleed ook toen de veerpennen nog ontbraken, in elke terugblik glanst het verenkleed nu ouderzorg en toewijding zijn gevlogen blijft ‘t gemis aan nestwarmte ronddwalen, wat schrale takken met zorg bijeen gesprokkeld houden niet…

Staar naar mezelf in het water Denk na over hoe mijn leven is geweest Heb veel moeten doorstaan En makkelijk was het geen moment Kijk boven naar de wolken Ze gaan als het leven voorbij Ze staan voor de vrijheid Waar ik zo naar verlang Wil vrijheid in mijn gedachten Dat ik precies doe wat ik wil En ik geef het nooit en te nimmer op Om…

hoe vaker hoofdlijnen zich ontgrendelen, hoe beter het zicht er is geen maat bepaald op ontginning van wederkeer om ruimte te ordenen en een standplaats te vinden een uiterste na te jagen ter verleiding van het binnenste dat letters tot een woord schikt om het ongrijpbare vast te houden…

Ik zat in het café. Tafel vijf. Mijn vaste plek, want daar staat de leuning scheef en dat past bij mij. Aan mijn voeten lag een hond die ik niet had gevraagd, maar die blijkbaar bij me hoort sinds ik ooit een worst heb gedeeld op een dinsdag in februari. En daar, voor het raam, liep hij voorbij: de man met de lanyard. Alsof hij onderweg…

hij staart in het duister waakzaamheid bezaait zijn hart als hij aan zijn zielsverwant denkt het is nacht, wandelend met zijn gedachten schopt hij een steen opzij, staat stil terwijl gedachten zijn gesloten ogen passeren hij is de buitenstaander die temidden van de waanzin angst en onrust van zijn metgezel bespeurt vindt diens bevreesde…

Dansend in de nacht te lief, te mooi, te samen ik heb hier lang op gewacht klanken van liefde die ons over de vloer dragen Jij had mij eerst veracht maar nu dansen we tot in het einde der dagen ik heb eeuwen aan je gedacht iedereen zal blijven slapen wees stil wees zacht we mogen niemand ontwaken…

President Trump het grote kind het grootse kind gelooft niet in God in de Almachtige van Hemel en Aarde Hij gelooft in zijn almachtige macht Donald gelooft wel in Sinterklaas zingt op z'n knietjes voor het slapen gaan: "Gooi wat in m'n schoentje" en krijgt het almachtige katholieke geloof in zijne grootse schoot geworpen Vaticaanstad…