inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Jacob Westerbaen

1599 - 1670

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 2):

Klink-dicht

Al is de zwarte nacht met wolken overtogen,
En zon, noch maan, noch ster aan ’t blauwe welfsel staat,
Toch weet de stuurman wel waar ’t scheepje henen gaat.
Al heeft hij zon, noch maan, noch sterren in zijn ogen,

Hij houdt nochtans zijn streek en vindt zich niet bewogen.
Zijn zaken die gaan vast: de naald op het kompas
Wijst hem het noord’; ’t getij dat gist hij bij het glas.
Let hij op deze twee, zo wordt hij niet bedrogen.

Zo gaat het ook met mij. Uw vriendelijk gezicht
Schijnt altijd in mijn hart, dat strekt mij voor een licht,
Als ’t aardrijk is bedekt met dikke duisternisse.

Ei, lach niet, Rozemond: ’k wil wel een proefstuk doen,
Roep mij in ’t duister eens en lijd dat ik u zoen:
Tien kusjes ik verbeur, zo ik uw lipjes misse.

Minnedichten (1624)

Schrijver: Jacob Westerbaen
Inzender: Redactie, 22 juni 2017


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 460

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)