Alle inzendingen over liefde

ik stop hem in mijn borstzak terwijl ik naar schaatsen kijk zijn rondetijden scherp houd koude handen wantrouw ik liever de zachte tanden dan knabbelend over het randje waar elk verstand voorbij is dat van mij in het bijzonder dus ben ik onder de indruk wonderlijk wat hij aangrijpt om mij mijzelf te laten zijn vóór de verglijdende grens…

Heel de ochtend lig ik in bed met koortsige gedachten De lakens zijn zacht en ruiken naar zeep Ik weet niet wat ik van het leven vind Ik weet niet, wat kan ik het beste doen? Heel de ochtend lig ik te woelen van de liefde te dromen en heel de tijd te zuchten of mijn hart wel echt zo zeker is dat ik niet bedrogen uit ga komen…

Als ik je zie, wil ik je niet zien Als ik je niet zie, mis ik je Als ik met je praat, kan ik je niet verdragen Als je niet bij me bent fantaseer ik gesprekken Als ik naast je sta, kijk ik naar andere jongens Als je weg bent vergelijk ik ieder ander met jou Ik kan je niet bij me verdragen, maar als je er niet bent, voel ik me leeg…

Misschien waren onze lichten al lang gedoofd. Je stapte uit ons leven, op zoek naar een medicijn dat ik je nooit heb kunnen geven. Je liep van hier naar een ander soort geweten, en onderweg probeerde je je eigen verklaring te vormen uit losse scherven. Maar toen je aankwam bij dat nieuwe, zelfgekozen geweten, dwong je de meisjes jouw waarheid…

Ik pleit voor een liefdesdrone, fabriceer ze aan de lopende band, versierd met een Jezusicoon en een uitgestoken hand! Doe er flink veel kussen bij en hugs tot in de eeuwigheid, stimulatie voor de vrijerij, of stuur een vliegend tapijt met de heerlijkste gerechten, uitnodigingen voor een luxe bezoek, relaxed elkanders schoonheid ervaren…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…

Als de liefde niet bestond Zullen ze stilstaan, de rivieren En de vogels en de dieren Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou het strand de zee verlaten Ze hebben niets meer te bepraten Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de maan niet langer lichten Geen dichter zou meer dichten Als de liefde niet…

'Liefde, als ge op uw weg ontmoet Die mij lief is, Liefde, zeg hem Dat ik lang naar hem op weg ben, Dat mijn ziel hem groet — Trek hem strelend tot u dan, Zeg hem, dat ik hem wil geven Alles wat men in dit leven Aan een ander geven k a n . . . Dat er niet een deel zo klein is, Dat hij niet bezitten zal; Al wat mijn is, dat het zijn is Eeuwig…

op het zachte mos innig ineengestrengeld twee naakte takken ….net gesnoeid…

Ik leef in de ruimte waar liefde rafelt, waar leegte fluistert dat ik moet loslaten— maar mijn hart weigert. Zij is de zee: onvoorspelbaar, soms een haven, vaker een golf die me meesleurt. Ik blijf staan, handen open, regen op mijn schouders Is een gewoonte geworden. Ik draag haar stormen alsof ze voor mij bedoeld zijn. Ik vang…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei. Ik kan jou nie haat en mag liefde nie gewe, so staat 't vermeld…

Je bent het zachte licht dat mijn schaduwen kust, het geluid van adem dat ik voel in mijn borst. Je bent de ruimte tussen woorden, stil en groot, waar ik durf te zijn zonder masker, zonder schroom. Je bent de regen die mijn stormen zacht weghaalt. Het geduld dat mijn hart in rust laat landen. Je bent de stem die fluistert zonder ooit te oordelen…

Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van kokkelgeur, het ganzeëi moet stuk voor stuk gezwellen. Toe maar, bekakkelei wat bokbederft, jij stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij. Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij? En dat octaven…

Terwijl ik water en boot hoor praten, De zon op mijn huid brand En de wind de warmte koelt Ben ik bij jou Terwijl de buren het duidelijk niet eens worden. De camera en de toerist in onmin zijn En de hond blaft tegen onzichtbaarheid Ben ik bij jou Terwijl jij grijs wordt en ik eeuwig 38 blijf De dag zichzelf kan voorspellen En we…

Jij hoort Bij mij En niet Bij haar Dus blijf Maar hier Drijf niet Naar daar Al doet Het pijn Ik ben Niet bang Toch al Die tijd Dat is Wat lang Ik blijf Bij jou Dat weet Ze wel En jij Bij mij Wij zijn Een stel Ik blijf Al drijf Ik niet Ik vaar Ben ik Naar hem Voel ik Me slecht Daar jij Bij haar…

zij hem wiegend wiegt hij haar wiegen zij elkaar de blauwe nachten in nachten als geen andere blauwe nachten zonder einde blauwe nachten zonder begin…

Daar waar de zon de aarde treft, het lijkt alsof het water niet meer verder kan! Is het eindpunt dat men eindelijk beseft, men toch steeds weer verder durft te gaan. Koude maakt plaats voor warmte, het donker gaat verloren in het nieuwe licht. Verdwijnen doet de eenzame schaamte, al kijkend in de ogen van een liefelijk gezicht. Je voelt…

In stilte zoekt de adem huid, waar warmte door de schaduw glijdt. Een trilling gloeit, het hart ontsluit — verlangen dat zich zacht bevrijdt. Geen woord, geen naam, alleen het licht, dat langzaam langs de grenzen reist. Een vonk, een golf, een ogenblik — waar ziel en lichaam samenglijdt. En even stopt de wereldtijd, het zuchten wordt…

Wat heb je eraan mooi jong te zijn aangekleed met fatsoen en verwachtingen verborgen op een huurkamer vol liefde, wachtend op een antwoord waarom deze jaren niet bruisen en jubelen van onsterfelijk genot dagelijks echt zonder spiegels van de fantasie van strelende handen…

Nog ben ik hier, nog hoor ik het schateren van kinderen, nog zie ik jouw natte jurk aan de waslijn, zacht zwaaiend, als een gelukkige bruid. Nog ruiken jouw handen naar tarwe, en jouw kus heeft de smaak van liefde. Nog is het leven een wonder. Nog steeds, na duizend-en-één nachten, kan ik jou liefhebben. ***…

Ik leef niet meer als ik u niet aanschouw. Mijn denken is in leegte weggezonken. ’k Zie ’t licht niet meer, maar ballen vuur en vonken En dan duikt alles in een nacht van rouw. Er is een luide suizing in mijn oor, Waar alle stemmen effen in vervloeien, Tot klanken, schoon als bloemen, open bloeien, En met een schok is ’t dat ‘k u noemen hoor…

Het hart pompt het bloed Naar omhoog en naar beneê, De liefde ik aldus beleê, Voelde ’k van kruin tot teen. ’n Tintling doorkruiste ’t lijf, D’hitte ontvlamde ’t liefdesvuur, D’hartstocht overweldigde Gans mijn leven, gans mijn zijn. Nochtans ging alle leven om mij Gewoon door alsof Niets was veranderd. Alleen bij mij. Altijd de…

Ik wacht in de branding op het hemelse genot waarvoor ik besta Verlangen schuimt tussen mijn benen waar mijn hart klopt om aangeraakt te worden door vreemde handen die me uit laten stromen in de wereld, een oceaan van zon en maan, eb en vloed wit van zoetzilte vlokken die de kusten bevruchten met mijn onsterfelijke ziel mijn wezen…

Vrijen is ontzettend fijn, Helemaal op te gaan in elkaar, Te voelen om één te zijn, Dat gevoel is zo wonderbaar, Je wel in eeuwigheid wil vrijen, Dat gevoel nooit te verlaten, Je samen zalig te vermeien, We alles om ons heen vergaten. Vrijen begint al in de babytijd, Op de moederschoot, D'kalverliefde in de pubertijd, Dan in de huwelijksboot…

De nieuwe geliefde van 'n goede relatie van me, een mooie mevrouw verraste me met 2 zelfgemaakte appel/groente gebakjes het aantal van 2 klopt bij mij altijd 2 gebakjes in een horecazaak met verse muntthee of romige cappucinno  maar nu haar talent op een privé-locatie in Doorn het 1ste gebakje boterzachte flensjes van appelschuifjes de…

sinds het harnas van zijn hart is afgegleden blijken er geen grenzen te bestaan aan hun liefde en de dromen die zij delen haar glimlach is de zaligheid zelve waardoor hij alle twijfel kan laten gaan hij durft zijn ogen nu op het droge van een toekomst samen neer te leggen zonder angst voor de onvermijdelijkheid van hoge golven zolang zij…

Mag ik jouw tranen drogen, als je de weg even niet ziet? Mag ik dan jouw handen vasthouden, om je te troosten in het verdriet? Mag ik met je meelopen, naar de zon zomaar op elke nieuwe dag? Mag ik dan in je oor fluisteren, alles wat de toekomst dragen mag. Mag ik je kussen, met op de achtergrond de grote maan? Mag ik dan voor eeuwig…

alle nimfen, muzen en godinnen zouden niets liever willen dan dat zij de schoonheid konden evenaren van haar haar ogen zijn ongelogen de zuiverste die ooit op aarde hebben rondgezworven of op welke plek van waarde dan ook dus waarom zou de beste poëet ter beek en rivierenlande haar met tweederangs beelden of uitgewoonde woorden eren…

kleren aangedaan om uit te laten glijden de kussenkasten leeg getrokken omdat jij komt elkaar de liefde lezen bij het binnenwaaiende geluid van een gewone werkdag de adem inhouden over onze lange ruggen waszachte krabnagels warme plooien wekken sluimerhuid ontdekken oneindig ver onze blik tongel in mijn frommelmond tingel in alle…

laten we dan liefste vanavond in de donkere straten van het verdriet als struikrovers de tijd belagen laten we de tijd in ons ten onder laten gaan en tijdeloos enkel maar in blauw vanavond vonkenschietend samen verder gaan…