als dokter der filosofen

ik zou de gedichten lezen
en al vrezend zeeg jij neer
bezeerde jouw tere knieën
bijna weer voor de tigste…

mijn glimlach glom zelfs
als pleister op de wonden
jouw zonden verdwenen
in het stralen van mijn…

jij mag mij zeker beroeren
met ruwe handen, je grove
mond mijn naevus kussen
sussend in mijn oren…

je hebt mijn hart zover
opgestookt dat ik janken
wil als een wolf bij volle
maan mijn verstand…

alles wil ik aannemen
van jou en de woorden
die soms over mij gaan
maar vaak ook over…

jij hebt het zo bedacht
dat ik nu dit verhaal
vertel en niet weet wat
ik bedoel met deze…

maar ik neem het over
bij deze tover ik strofen
uit de hoed waar jij mij
voor wilde gaan…

Biografie van deze schrijver

machtsverhoudingen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 3 stemmen 75