The Holy Trail
Een burcht,
afgesloten van de wereld
of een tuin met open poorten,
en heel in de verte
een ophaalbrug naar ons luchtkasteel.
In onze harnassen van dons
plonzen en plonsen we wat af
in de levensgrachten
naar het einde.
Het slot sluiten wij
in onze opengebroken harten,
overlopend in gekantelde oeverloosheid
met aan geen van beide zijden
torens als dartelende wachters.
Want wij vertoeven enkel samen
tussen onze eigengereide kantelen,
in dier voege
dat snoeven over gebrandmerkte ramen
op rekening komt
van barbaren.
Geplaatst in de categorie: liefde
elk achter 'n kanteel
rijst aan de horizon
's werelds toneel
dat soms bij de lurven grijpt
soms bij de keel
doch 't pad van de tao
is geen fairytale
reflecties van waarheid -
geen luchtkasteel