Sonnet van blijven en gaan

Ik weet, jij blijft niet deze nacht
want jij weet hoe je vuur moet maken
hoe je op de komst van een vroege vogel wacht
en hoe zwaluwen verre wolken raken.

Jij weet hoe je de adem van slangenkuilen ontwijkt,
de droge eindeloze steppen oversteekt
hoe je voorbij het hemeldak en verder reikt
hoe je een helse nacht met demonen doorbreekt.

Onrustig verlangen stroomt door jouw bloed,
een redeloos zwerven naar weidse vergezichten
mijn droeve ik weet niet hoe loslaten moet
alleen jij verstaat de kunst van het zwichten.


wij zijn twee koningskinderen onder dezelfde bleke maan
maar lief, jij kunt niet blijven en ik kan niet gaan.

Impasse

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 66