Netgedichten

netgedicht (nr. 86.474):

Tafel Met Te Korte Poot

==============
ze zaten tegenover elkaar in het muffe motel.
hij nipte van oploskoffie uit een morsige mok.
zij peuterde aan een blaar op haar hiel.
de airco zoemde als een insect
dat naar buiten wilde,
op gevoel en zonder logica.

‘ik hou niet van je,’ zei ze.
‘dat hoef ik ook niet,’ antwoordde hij.
ze grijnsde. ‘dat komt nog wel.’

hij zette zijn beker neer
de tafel wiebelde.
één poot was korter dan de rest —
net zoals alles in het leven is.

hij repareerde niets, paste zich simpelweg
aan de omstandigheden aan:
hij hield de tafel stil met zijn knie.

‘weet je nog, dat tankstation buiten Breda?’
‘nee.’
‘je zei dat je met me zou bidden.’
‘nee, vóór je.’
ze lachten.
en toen niet meer.

ze stak een sigaret op met een lucifer van het Valk-motel.
‘denk je dat mensen zoals wij
ooit stoppen met zoeken?’
‘nee.’
‘misschien stilte dan.’

‘coño de madre. amor es un terremoto, un moto sin frenos.’
ze kroop over de tafel, als een puberale kat.
hij liet het gebeuren.

toen ze op zijn borst in slaap viel,
staarde hij vijf uur lang naar het plafond,
zonder te bewegen.
==============
==============