Poëzie

1834 - 1899

poëzie (nr. 5.219):

'k Heb zoete liefde verdreven

‘k Heb zoete liefde verdreven
uit het ontloverd nest;
en als een slot omgeven
mijn hart met wal en vest.

De burchtpoort is gesloten,
de hangbrug is gelicht;
‘t geheel is overgoten
met mystisch treurig licht.

Of in de voegen schijnen
te bloeien bloemetjes blauw,
zij zullen, zij moeten verkwijnen:
zij erven zonglans en dauw.

Zo zingt in dorrende twijgen
een eenzame nachtegaal,
Dra zal, - daar de echo's zwijgen,
verstommen zijn weemoedstaal.

Wel is het stil daar binnen
maar ‘t is er rustig en goed;
en nimmermeer blaast op de tinnen
de wachter, met dartele zinnen,
een reiziger de welkomstgroet.

------------------------------------------
uit: Gedichten 1861-1862 (1863)