Geen dragender, doodlijker wonde
poëzie
3.0 met 8 stemmen
3.065 Geen dragender,
doodlijker wonde
dan het knagend en
slepend besef
van een schuld,
een erflijke zonde,
bedreven voordat
wij bestonden
en waarmee ook
het vlees is besmet.
laat het lichaam
allengs weer herrijzen
in zijn trotse
oorspronklijke staat
laat de zon ook
de huid weer genezen
van de angst
die de leden doorvaart
als het lijf,…
Mijn lieveke open je deurke en lach
poëzie
2.0 met 14 stemmen
2.153 Mijn lieveke open je deurke en lach
en zend tot de zon je gebed,
en een vaas met een gele mimosatak
fijn-blij voor je vensterke zet.
Die zie ik van ver als ik zingende kom
al over de heide gegaan,
die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet,
nu een lente van liefde ving aan.
Zo wijd is de heide en de berken zo fijn,
ze blinken in…
Kennis en wijsheid
poëzie
5.0 met 3 stemmen
2.507 't Is Naarstigheid, die vroege Kennis gaart;
Ervaring is 't, die spade Wijsheid baart.
-----------------------------------
uit: Puntdichten (1824)…
BONTE ABELEN
poëzie
3.0 met 12 stemmen
2.309 Wit als watte, en teenegader
groen, is 't bonte abeelgeblader.
Wakker, als een wekkerspel,
wikkelwakkelwaait het snel.
Groen vanboven is 't en, zonder
minke*, wit als melk, vanonder.
Onstandvastig volgt het, gans,
't onstandvastig windgedans.
Wisselbeurtig, op en neder,
slaat het, als een vogelveder:
Wit en grauw, zo, dóór de…
'k Sta naar 't schitt'rend oranje in 't west te kijken
poëzie
4.0 met 5 stemmen
1.092 'K sta naar 't schitt'rend oranje in 't west te kijken:
Als fijne, zwarte tralies staan de abelen;
De blaadjes schijnen met het licht te spelen,
Om 't op te vangen, als 't er door komt strijken.
'K zie om: het amethyst in 't oost verdelen
In trossen blauwe-regen diepgroene eiken;
Aan de ogen, vol topazenglorie, lijken
De abelen trilgras…
OP GODS GENADE
poëzie
3.0 met 4 stemmen
1.016 Vedelspelers, orgelkramers,
drijf de nood uit muffe kamers
ons door 't land met wijf en kind;
door de zwerverszucht gedreven
gaan we blijgemoed door 't leven,
zonder zorg, door weer en wind.
Onze planken huizen trekken
wij, geduldig als de slekken,
voort langs dal en heuveltop.
Naar het noorden, naar het zuiden,
waar de kermisklokken…
Voor andere vrouwen
poëzie
3.0 met 7 stemmen
1.291 Eens legt mijn ziel haar last van lijden af,
Maar 't zal niet zijn aleer ik slaap in 't graf.
Dan zingt een vogel, die het oog niet ziet,
Dit moede hart een vrede- en vrijheidslied.
En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!)
Zullen dán lijden wat hun zuster leed.
Zie! voor die andren, die nog tripplen thans,
Met dartle voet, in jonkheids…
Ze zeggen ik ben een Johanneskind
poëzie
2.0 met 6 stemmen
1.348 Ze zeggen ik ben een Johanneskind,
ik arme ik weet er niet van,
toch steek ik de brand in het hout dat het vuur
mij laai, ter eer van Sint Jan.
Gespelen komt aan, en dapper gedaan,
zo moedig als ieder dat kan,
gedanst zij de dans bij het woedende vuur,
de dans ter eer van Sint Jan.
In ’t ronde gezwaaid en ommegegaan,
en weg weer wilder…
Zomeravond
poëzie
3.0 met 8 stemmen
1.545 O zomeravond, smachtend neergevlijd
op 't gele veld, in 't Westen goudgetint...
Teerkreunend ruisen van de avondwind,
die langs de vlakte in zware weemoed glijdt...
O melodie uit lang verleden tijd,
waarvan ik zin noch woorden wedervind...
O rust, o stilte, blauwige avonddoom!
Doorzichtig ligt ge op verre velden neer...
Zo schouwt mijn geest…
Het dorpje.
poëzie
3.0 met 10 stemmen
2.029 Hoe vreedzaam ligt dat dorpje
Daar aan de voet des heuvels,
Met al zijn boerderijen,
Zijn kleine lage hutten.
En bruine rieten daken,
Met groen bemoste vakken,
Zijn peer- en appelboomgaards,
Zijn brede lindenbomen,
Die wandelpad en hutten
Omschaduwen en koelen!
Hoe sterkend is die aanblik
Der rijk bebouwde landen,
Met welig…
AFVAL
poëzie
3.0 met 22 stemmen
6.791 Wat afvalt van de hoge God,
Moet vallen.
Een zelfde schuld: een zelfde lot
Voor allen.
’t Gezin, ’t geslacht, het volk, de staat,
De kleinen en de groten:
Verlaten wordt wat God verlaat,
Wat God verstoot, verstoten.
Wel hoort men daaglijks stem op stem
Weerklinken:
„Geen nood! wij redden ’t zonder Hem!”
Maar die het zeggen — zinken.
--…
Compromis
poëzie
3.0 met 13 stemmen
2.599 De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.
---------------------------------------------------------------------
uit: Verzamelde gedichten. Deel 1 (1947) (Al dwalend)…
Avond
poëzie
4.0 met 25 stemmen
3.610 Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle…
IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan
poëzie
3.0 met 13 stemmen
1.556 IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan,
En 't is, terwijl ik kijk droom'rig door 't glas,
Of heel de wereld machtig stelsel was
Van reuz'ge rad'ren, die onhoorbaar gaan,
Met blauw-saffieren velgen, plas naast plas,
En smal-smaragden spaken, laan naast laan,
En brede, gouden spaken, graan naast graan,
Went'lend om verre toren,…
EEN ONTDEKKING
poëzie
2.0 met 21 stemmen
3.943 Waarom of toch de Dichters
Zo graag een teugje drinken?
Dit vroeg ik aan mijn Zangster,
En zij gaf mij ten antwoord:
'Er was in oude tijden,
Een bron, die aan de Dichters
En vuur, en geest kon geven;
Hier dronken ze uit, en zongen
Ter ere van hun Goden,
En dappere oorlogshelden.
De schoonheid der Nature,
Het lachen van de lente,
Het zoet…
Zie je ik hou van je
poëzie
3.0 met 152 stemmen
17.961 ZIE je ik hou van je,
ik vin je zo lief en zo licht --
je ogen zijn zo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je ogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent…
KLOKKENKLANK
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.373 'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen
over 't veld naar u te schouwen,
waar ge nog in gouden schijn
ligt te scheemren, dorpje mijn!
Boven uwe rode daken
zie 'k uw hoge toren waken,
die de schaduw van zijn kruis
afwerpt op mijn vaderhuis.
'k Hoor van ver uw klokken galmen,
feestlijk soms als vreugdepsalmen
en soms klagend, naar en droef…
De zon
poëzie
3.0 met 7 stemmen
1.644 Lieve meid, de lucht is dronken,
want die schandelijke zon
heeft een wonderwijn geschonken
uit de hoge hemelspon
en opeens – aan alle zijden -
van die lichte toverdrank
staan de wegen, staan de weiden
tot de polderboorden blank.
Uit de kruinen, langs de stammen,
door het diep verwonderd woud -
dat de grove schorsen vlammen -
druipt het…
Ik ben de wolk
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.649 Ik ben de wolk, Gij zijt de zon....
Ik ben gezwollen van 's levens wee....
Loom drijf ik heen, naar de zon, de zon,
over berg en bos, over stroom en zee,
naar de zon,
de zon!
Gij zijt de zon! Met gouden zomen
omkleedt Gij mij; uw zachte glans
omvaâmt mijn wee, doordringt het gans
tot al mijn tranen nederstromen....
O Levenswee! O Wenenswonne…
Lokzang van de sirenen
poëzie
4.0 met 8 stemmen
2.270 Wie in zijn jeugd
De wellust wil vernielen,
Ontbeert de vreugd,
En voert een dom gemoed.
Wat is de deugd?
Een tirannin der zielen,
Die nooit verheugt,
Maar zinnen kwelt en bloed.
Koom hier bij ons aan deze waterkant.
De weelde woont op dit gelukkig strand.
Koom…