Poëzie van Prosper van Langendonck

1862 - 1920

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 71):

Ik weet niet waar ik ga

Ik weet niet waar ik ga,
Ik weet niet waar ik sta,
en waar ik waar en vaar
en angstig henenstaar,
waarheen mij feller sart,
hoe lastiger het viel,
het jagen van mijn hart,
het smachten van mijn ziel.

Mijn ziel is moe en krank
en hoort geen stemmenklank,
en vindt geen vaste baan
in 't ijlend ommegaan,
en wentelt buiten 't spoor,
door 's Eeuwgen hand geleid,
gelijk een dwaalster door
de onpeilbare eeuwigheid.

Mijn God! erbarmen! God,
met dit ellendig lot,
en blus die stage brand
van 't schroeiend ingewand.
Uit 't afgrond van de pijn,
waarin ik redloos viel,
ik roep u: réd, red mijn
onsterfelijke ziel!

--------------------------
uit: Verzen (1900)