Poëzie van Willem Kloos

1859 - 1938

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 64):

Aan mijne moeder.

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht,
zilveren-zacht, de half ontloken maan,
bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,
wier bleke bladen aan de kim vergaan;

zo zag ik eens, in wonderzoet genucht,
uw half verhulde beeltnis voor mij staan,-
dan, met een zachte glimlach en een zucht,
voor mijn verwonderde oogen ondergaan.

Ik heb u lief, als dromen in de nacht,
die, na een eindloos heil van éne stond,
bij de eerste schemering voor immer vlôôn;

als morgenrood en bleke sterrenpracht,
iets liefs, dat men verloor en niet meer vond,
als alles, wat héél ver is en héél schoon.