Poëzie van Jacques Perk

1859 - 1881

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 69):

Bekentenis

De bron van warmte en licht was zacht gezonken
Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond,
In iedre vezel waarde weelde rond,
Die met de koele dauw werd ingedronken:

Wij doolden om: haar starende ogen blonken,
Een blijde glimlach glinsterde om haar mond,
't Was, of me aan haar geheel een leven bond...
Zij oogde naar de kim van purpervonken:

Mathilde! ik heb u lief... Zo waar die kammen
Te morgen weer in purper zullen vlammen,
Wordt gij bemind. Gij zijt zo godlijk-schoon!...

Zij deed als een, die iets op 't hart voelt branden -
Toen sloot zij mij de lippen met de handen,
En... bloosde de avondzon heur bleke koon?

-------------------------------
uit: Mathilde (1881)