Poëzie van Muus Jacobse

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 2):

De oude leraar

Als hij zijn laatst ‘begrijp je?’ heeft gezegd,
laat hij zijn oog langs onze hoofden dwalen
en zit als een van ons in het lokaal en
ieder probleem schijnt helder en beslecht.

Dan wordt het stiller en gaat hij oprecht
de dromen van zijn eigen jeugd verhalen,
en wordt zó één met onze idealen
als met een som, die hij heeft uitgelegd.

Tot één vraagt - en wij allen schrikken even -:
‘Waarom bent u er dan niet bíj gebleven?’
Dan komt er afstand, en hij glimlacht stil
een verre glimlach, of hij zeggen wil:
‘Ach, dàt juist kan ik je niet doen begrijpen,
omdat je daarvoor groeien moet, en rijpen’.