De buigzaamheid van het verdriet
in een wereld van louter plezier
kwam ik haar tegen, glimlachend,
en ze zei: wat liefde is geweest
luister ernaar in de bomen
en ik knikte en we liepen nog lang
in de stille tuin.
de wereld was van louter golven
en ik zonk in haar als een lijk
naar beneden het water sloot
boven mijn hoofd en even
voelde ik een vis langs mij strijken
in de stille zee.
dag zei ik tegen haar dag kom
ik je nog eens tegen, glimlachend
maar de wind blies weg
haar gezicht in het water
en ik knikte en ik werd onzichtbaar
in het stille leven.
---------------------------------------------------------------------
uit: 'Het innerlijk behang en andere gedichten', 1952.
Inzender: Redactie (H), 12 oktober 2024
gedichten.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
ontmoeting 3.3 met 140 stemmen 
68.830
68.830
Geef je reactie op deze inzending:
Verlangen en verlating. Beide ontroerend mooi.
Ik ken iemand die net gestorven is en het gedicht heeft me sterkte en een mooiere kijk op het leven gegeven. Ja hè, iedereen moet eens sterven en het lot heeft bepaald dat het voor mijn maat op 29 augustus was...