biografie: Jacques Perk
1859 - 1881
Jacques Perk [1859-1881]
Toen Jacques Perk 20 jaar oud was, bivakkeerde hij met zijn ouders in de Belgische Ardennen. Daar leerde hij in de zomer van 1879 Mathilde Thomas kennen. Ze was een twintigjarige blondine die verloofd was met ene graaf De Block.
Jacques vond haar nogal aardig en Mathilde zou ook enkele vriendelijke woorden met de dichter gewisseld hebben.
Ondanks de korte spanne tijds die de ontmoeting in beslag nam vond de jonge Jacques in deze Mathilde de inspiratie voor een cyclus van meer dan honderd sonnetten: Mathilde.
Zijn eigen vriendin Joanna Blancke heeft de ontvankelijke dichter geinspireerd tot het grote gedicht 'Iris'.
Heel jong overleed Jacques Perk op 22 jarige leeftijd.
Inzendingen van deze schrijver
69 resultaten. Kennis I
poëzie
3.0 met 22 stemmen 
2.620 De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij...
Vaarwel
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.141
Vaarwel! geliefkoosd land vol liefdeleven,
Waarin ik leefde voor de liefde, en zij,
Die mij de liefde heeft in 't hart gedreven,
Het leven liefde! 't Leven gaat voorbij,
De liefde blijft. Verliet de liefde mij,
'k Gevoelde mij aan 't leven óok ontheven -
Een liefde, wortlend in het...
Eerste aanblik
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.169 En peinzend zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen
Waarin de zachtheid kwijnt, de liefde droomt
En ik weet niet wat mij door mijne aderen stroomt:
Ik zie naar u en kan niet ademhalen.
Een gouden waterval van zonnestralen
Heeft nooit een schoner aangezicht bezoomd...
't Is of me een engel heeft...
AAN MATHILDE
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.327 Wanneer de moeder van het licht weer licht,
En voor haar goud de zwarte mist doet wijken,
Dan laat ze er stralen langs de bloemen strijken,
En dankbaar doet elk bloemeke zijn plicht.
Zodra de bloem de lieve zon ziet prijken,
Dan wolkt ze wierook op in wolken dicht,
En geurenmoeder wordt het...
DE GROTSTROOM
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.143 Het breed gewelf, door rosse gloed beschenen
Is ruig van stugge pegels, grauw en goor,
Die wenen, wenen, duizend eeuwen door
En tot het eind van duizend eeuwen wenen.
En 't kromt zich over warrelrotsen henen
Waar elke traan, die viel, een traan verkoor
Om tot albast te worden en te...
MUZIEK
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.649 De klanken, die u van de vingers vloten,
Als droppen rozengeur....
Het lied des storms
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.743 Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen,
En strooien rond de zware schilfer-knoppen,
Die stuiven over 't knerpend naalden-grint:
En uit het hemel-groen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....
Daalt daar een lied op...
Duif en sperwer
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.283 "Mijn God" - zo sprak de duif - "is innig zacht,
Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;
Almachtig, heerst hij over duizend-tallen
En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht."
De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht,
En kan op eens uit hoger luchten vallen,
En die...
Dorpsvesper
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.422 Heen is de dag - de nacht nog niet geboren
En langs de bergen wademt avond-dauw -
De vogel laat een laatst geneurie horen
In roerloze aandacht luistert de landouw.
De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren,
In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw;
Daar klinken vrome tonen uit de...
Die lach
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.331 Zoals wanneer opeens de zonneschijn
Door 't zwart der brede wolken heen komt breken,
En schittert in de tranen, die er leken
Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn,
Zó, dat het wenen lachen schijnt te zijn:
Zo is, wat mij ontstemt, opeens geweken,
Mathilde! ontsluit úw mond zich om...
Vloed
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.067 De dag verdween in tranen: regen gutst
Langs rots en ruigte, en klettert op de paden -
Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst,
En breekt door 't woud, met rots en woud beladen?
De stroom zwelt aan, en bruist en schuurt ontrust
De boord, die valt, om straks het hoofd te baden
In 't...
Vaarwel aan 't woud
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.408 Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak
Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen
Op levend loof en vol-getroste tak,
En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen -
Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak
Wat nooit mijn hart tot mensen kan...
GOUDEN LOKKEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.588 Toen sprongen ze los door het stoeien,
die dartlende haren,
Ik woelde er doorheen met mijn vingers,
Ik warde met woelende vingers.
Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen,
Zo smijdig en slank als de slangen,
Als trossen goû-regen, in slingers gebogen,
Als stralen der zon, door...
O, zomer!
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.302 O, zomer, met uw lokken, glanzend gouden,
En met uwe ogen, blauw gelijk de wanden
Van 't rondend hemeldak, en sneeuwen handen,
Die bloemenslingers slank gebogen houden!
Wier geurige adem zucht door rijs en wouden,
En gloeien wekt, waar zielen wieken spanden,
Tot die miljoenen traan en leed...
Nacht
poëzie
4.0 met 34 stemmen 2.847 't Is zomer-nacht. De glinsterende stoeten
Der starren wijken róndom, eindloos-diep; -
't Was, of de stilte plechtig tot mij riep:
'Bid! op de starren rusten Godes voeten!'....
Ik weet, ik weet niet, wie de wereld schiep,
Of ze is geschapen, of we aanbidden moeten,
Wat wij als Leven,...
Idealen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.032 "Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,"
- Zo spreekt de roos, "is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd." -
"Is dàt me een ideaal!" spreekt de eik. "Genéucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam,...
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.664 Meen niet, dat éne deugd voor allen past! -
De popel streeft omhoog met trots verachten
Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten
Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast;
De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last,
Die 't water zoeken met een hoopvol trachten,
En lijdzaam op...
Iris
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.900 Ik ben geboren uit zonne-gloren
En een zucht van de ziedende zee,
Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
Gezwollen van wanhoop en wee;
Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven
Als dauw aan de roos, die ontlook
Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat
Een waaier...
Idealen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.010
'Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,'
- Zo spreekt de roos - 'is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd.'
'Is dàt me een ideaal!' - spreekt de eik - 'Geneucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En...
Storm
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.899 De storm loeit door de holle bouwval — gierend
Beukt hij en brokt, met vuisten reuzesterk...
En golft door 't riet in 't water, dat hij, tierend,
Opzwalpt en neerklotst met zijn stalen vlerk;
Dan, woester woede nog de toomen vierend,
Schiet hij de zwarte wolken in van 't zwerk,
En...
Kalliope
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.974 En driewerf kruiste ik de armen, driewerf drukte
lk niets, en niet de blonde Muze er in,
En tot mij sprak de stralende godin,
Toen zij ten kus zich naar mijn voorhoofd bukte:
"Ik zond de vrouw tot u, die u verrukte....
Ik zeide u 't aan: gij mindet met een min,
Zó vol aanbidding, z¢ vol...
Twee rozenblaadjes
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.376 Zie, hoe de beek langs enge boorden schiet,
En 't rozenblaadje met zich mede-draagt,
Dat vrolijk langs de harde oever vliet,
En draait en wendt, naar 't aan zijn hart behaagt.
Dat andre zoekt de grauwe rots, waar niet
Die domme beek zijn vrije wil belaagt;
En toen 't uit vrije keus te...
Verzen voor een vriend
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.095 Mijn ziel gelijkt de blijde zomerdag
Die mij op deze lentedag doortrilt.
'k Gevoel mij als het wuivend windje mild
En om mijn lippen speelt een lentelach.
't Is me of ik nooit de zwarte ellende zag
En in mij jubelt weeldrig en wild
Een vogelkoor dat door zijn zangen stilt
De weemoed, die...
De schim van P.C. Hooft
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.523 Ik heb de schim des drossaards aangeschouwd.
Groot schreed hij voort, het lokkig hoofd omblonken
Van ronde gloed en geluw-glanzend goud,
Gelijk een god, in mijmerij verzonken.
Hoog, van de schoudren opwaarts, rees zijn leest
De schaar te boven, die, van vreugde dronken,
...
De purpren avond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.040 De purpren avond was in 't west verdwenen
En glanzend zilver droomde op donkere aarde,
Toen is de blonde Muze mij verschenen ...
Mijn ziel werd vuur, toen haar mijn oog ontwaarde.
Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen,
'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
Haar blik...
Zonsondergang op 't meer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 421 In 't meer, omkranst met wilgen en platanen,
Wier top de bodem peilt, staart avond-gloed
En spiegelt zich: de wind wiekt aan, en spoedt
Zich naar de kim....
En met hem gaan de lange water-banen,
De lauwe geuren....
Het rozen-blad op de gefronsde vloed,
Het deinend dons der dommelende...
Erato
poëzie
3.0 met 3 stemmen 400 De purpren avond was in 't west verdwenen
En glanzend zilver droomde op donkere aarde -
Toen is de blonde Muze mij verschenen....
Mijn ziel werd vuur toen haar mijn oog ontwaarde. -
Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen, -
'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
Haar...
Een droom
poëzie
4.0 met 6 stemmen 487 Een droom - als maneschijn - in zilvren wade
En breedgewiekt, heeft mij, toen ik verwezen,
In dons gedompeld, in de rust mij baadde,
Met elpen staf een kindekijn gewezen:
Het lachte, en bij die lach, wiens wedergade
Slechts in de zuivre zonne wordt geprezen,
Wolkte als een nevel weg al 't...
Op de top
poëzie
4.0 met 3 stemmen 388 Lig daar, mijn wandelstaf! Hier is de top,
En met de blauwe wolkjes, die er krullen
Rijst uit het dal de rust naar boven op,
Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen;
De bergen wijken, breed van rug en kop,
Die ze in een waas van matte nevel hullen. -
Uit d' afgrond lacht...
Sluimer
poëzie
4.0 met 1 stemmen 293 Stil! - Duizendogig spiegelt zich in 't meer
De nacht, en laat haar bleke luchter beven,
Die gloeiend witte glanzen heen doet zweven
Om 't, rond de diepte reiend, rotsenheer.
En Sluimer daalt op vlinderwieken neer,
Met wuivend rijs, waaraan de druppen beven,
Die dauwend droom en zoet...
Meer van deze schrijver...
