Lig daar, mijn wandelstaf! Hier is de top,
En met de blauwe wolkjes, die er krullen
Rijst uit het dal de rust naar boven op,
Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen;
De bergen wijken, breed van rug en kop,
Die ze in een waas van matte nevel hullen. -
Uit d' afgrond lacht gezang en steengeklop...…
deelgenoot
een jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood
of op zijn minst een bijna-doodervaring
ziehier de (ingekorte) openbaring:
artrose, jampotglazen, kraaienpoot
een luier, kunstgebit, genadebrood
rollator, staar en wijkende beharing
daar sta je, wankel, één been in je kist
het andere door spataders gekweld
amechtig leunend op je wandelstaf…
Hij toog naar vreemde landen
Met groene wandelstaf;
Na jaren kwam hij weder;
Toen viel het herfstloof af.
Aan 't huisje van zijn moeder
Daar bleef de zwerver staan staan;
De kinderen weken bange,
De heemhond gromde 'm aan.…
Het is lente en wij trekken af
En toe eens met onze wandelstaf,
En met ons nieuwe digitale apparaat
Op fototocht in een weids natuurreservaat.
Het is lente en de auto wordt gekuist
De hond wordt nu met zorg ontluisd,
En terwijl mijn vrouw haar poesje wast
Berg ik mijn computer in de kast.…
Immer droever
Thans op d' oever
Van het graf,
Onder 't breken
Van de weke
Wandelstaf,
Strek ik de armen
Onder 't kermen
t' Uwaart heen!
Zij me in 't donker
Slechts één flonker
Van uw heilzon afgebeên!…
o Zalig teken op het graf,
o nooit ontvallen wandelstaf,
staat bij, staat bij, in deze nood,
en zijt remedie na de dood!
o Kruis, daar Christi bloed aan was,
de mens is licht en broos als glas:
hij valt, hij breekt; gij staat en houdt
omhoog, die op uw stam betrouwt.…
388
Bezig met laden