Alle inzendingen van Ad

Waarom een ijsbeer nooit Op een maaltje pinguïn wordt beloond, Komt doordat de eerste op de noord- en de tweede op de zuidpool woont.…

Elk woord gezegd hier was al veel. In doods gemompel: torentijd, de namen van de wielerkoers of 'hoi' tegen een leuke meid. 's Zaterdagsavonds tentmuziek. Dan sloot het dorp de wereld af. Fietsers verstarden tot publiek. Dichter und Bauer, waarom niet. Straat langs het water. Kritisch punt. Wat kwam na de muziek tot stand? Kijk zonder…

Het jong van de uil, die de wijsheid symboliseert, Wordt om zijn slimheid toch wat minder hooggeëerd.…

Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart Mam, van…

Zo verzot op kaas is onze kat Dat zij haar carnivoriteit vergat En meteen de kaas op at Nog voordat er een muis om zat…

Het huisnummer verlicht, waar liefde woont (je zag aan de gordijnen dat dat zo was, aan de kleur van een raam, donker hardsteen, was de geveltuin vochtig, dan wist je genoeg) waar liefde woont, een doordeweekse dag achter een dichte deur, je belde aan, een leven als een oordeel, daar kleef je graag aan het vergankelijke leven. Waar op de dorpel…

Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat. Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen. De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat. Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat. De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: ‘Dit is het binnenpad.’ Volstaat het schijnbaar vierkant van een…

Een nuchter fietser op de gracht: wat valt dat is een herfstblad - licht stijgt op. Nóg is er geen gevoel van kortste dag. Maar keert het licht, dan keert de fietser ook de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht, sneeuw op de buitenweg voor stadse prak. Wat voedt nog zijn herinnering: de damp die geurt bij 't uitdoen van een regenpak?…

De Nijverheid ligt voor de brug, hoog, leeg, terug van weggeweest. Je zegt niet: hij is afgedaald. Daarvoor is de rivier te vlak. Hij is gewoon van zand verlost, een huis op weg naar huis, voorbij de brug de grachten door. Een fietser aarzelt op de brug of hij een inhaalpoging waagt, zich tussen bromfietsers laveert, snel wegschiet als hij…

Een vergeten man straalt, Nog drie tanden in zijn lach, Bedelend langs het droompad, De ruiten jaszakken uitgescheurd, Zijn handschoenen missen drie vingers, Een paar eurootjes gebeurt, En duizenden lege gezichten, De opbrengst van een dag, Striemen in de snijdende kou, Zichtbare tekening in grauw gezicht, Vol honger warmen aan neonreclame…

Het land bleef wachten Seizoenen deden hun ding Die er woonden Wisten van geen haast Van de wereld alle tijd De akker, met leegte gevuld Liet water glimmen naar groen Drie boerderijen waren een dorp In een tijd die langzaam gleed Waar eens huisjes gehurkt Tegen wilgen leunden Waar de stilte wolken kleurde Het land met wind mee boog Werd…

nu sta ik bij de Nederlandse grens een liberaal land met schuine daken mezelf tussen Nederlanders was een wens met mijn zwarte kleur tussen al die smaken een liberaal land met schuine daken ik dacht het is een zeer geslaagd idee met mijn zwarte kleur tussen al de smaken de maan door de wolken had wind mee ik dacht het is een zeer geslaagd…

De kast uit Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart…

de zon was zich vergeten er was niet één zuchtje wind wolken hingen in files boven, in't blauwe gebint ik kon altijd tekenen met wolken drijvend op een vlaag een figuur of wat ik wilde maar vandaag was alles vaag het uur hield halt, de dag stond stil de lucht kon zo niet blijven tot ineens het grijs wit kleurde en jouw beeld boven kwam…

Jouw foto op de tast Naast twee rode rozen Een zwart lijstje er omheen Zelf uitgekozen De rozen verwelkt Ze hangen gebogen Al tijden het Scharlaken verdrogen Jouw ogen, jouw glimlach Gevangen achter glas Jouw parfum, jouw lippen Nooit meer zoals het was.…

Was zij de wind Zouden haar vlagen Flirtend langs de flanken Van een zwaluw strelen Zouden haar roze vlinders Fluisterend naar dansen Zingen in de wolken Warm omgeven Zou ze de zee Doen deinen, ritmisch Getijden stuwen en tot Stormen golven blazen Zijn adem willen zijn En in vleugen van Verlangen met hem In golven verdwijnen.…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was. Ik verzamel moed, baan mijn weg Naar de oppervlakte Door angstzweet, schaamte Die mij stom geslagen Gevangen…

1. Uitgeleend geld Geld uitlenen gaat heel vlug Vraag is wanneer krijg je het terug En is ’t weer in mijn beurs ter lange leste Dan denk ik binnen zijn de beste. 2. Voldoende geld hebben Getelde schapen lopen ’t hok uit Tel dus niet steeds duit voor duit Schaapjes op ’t droge is dan wat restte Je bent dan binnen en da’s ’t beste.…

Nooit windstil De wind waait Dansend Fris uit het oosten Zwoel uit het westen Warm uit het zuiden Vooruit Waait de wind Fluisterend Zo zacht als fluweel Zo fijn als zijde Zo teer als spinnenrag Verder Waait de wind Fluitend Draad na draad Klos na klos Doek na doek Door Waait de wind Neuriënd Langs de zon Langs de sterren…

Tussen brandende rozen stond rechtop een zwaard een vogelreservaat en een dorp aan weerszijden uitstervend van brandenburg tot oude schild. angstvallig daalde de zee tot paradijselijk eb waar wolken het water verlieten en blustanks vervoerden met verdrinkingsdood door de lucht, rode paarden voorop, strijdkreten uitgooiend op het dorp dat zich…

De nacht ging Bij het blazen uit En ik riep nog na Kom je morgen weer? Ik dacht dat Wat als je niet komt Het nooit meer nacht wordt Wanneer zie ik jou dan weer Om in het donker te kijken Door mijn slaapkamerraam En ik niet alleen lig Met mijn teddybeer.…

Aaneengestikte akker Waar eens Friezen Met afgezakte kousen Schouder aan schouder In zweet geknoopt Land in voor trokken Verstilt een vergeten pad Geboren uit platgetrapt Weggewaaid naar voort Rafelende gang Versleten zigzagloop Gegroeid in schaduw Van verloren karrensporen Boerenslootjes waterlint Tussen velden aaneengedraad Stoppelland…

Daar lag ze Als een plaatje Een lach op haar mond Haar hoofd in tweeën In weeën van woede En nijd verwond Ze wilde niet bloeden Niet één traan Langs rode mond De wind zal haar waaien Als ex verscheurd In papieren wond.…

Ooit knielden we in misten wierook ter bezinnen Goten marmeren helden in kathedralen Kochten angst in gebed, deelden avondmalen Reikte glorie hoger dan ons hemels tinne Devote stilte bij hostiewaarts geschuifel Bewaakt door martelaren onder aanbeden aureool Vervallen tot scherven bestoft glas in lood idool Of in vaal damast verveeld prevelend…

Nu de getouwen zijn gestorven Eens liep ik in de schemer door de straten En luisterde naar een geweven cadans Als vermoeid van overpeinzing werd ik Bevangen door deze industriële dans De straten ademden een zacht dreunen Een mechanisch kreunen van staal dat leefde Het wrong zich gestaag in mijn genen Dat een ritme in mijn hartslag weefde…

Gevangen zomerdagen Ze weckt verhalen, moezend Appels, bramen, de geur van regen De kleur van zon en stille zomerwind De smaak van warme dagen Wandelend langs vergeten klanken Romans gestapeld onder het gebint Moes, in zwierig handschrift Ze roert, vangt de zomers in kleuren En wekt het seizoen in bleke winters Ik open haar verhalen…

Alleen mijn naam Je bent uit mij geboren Wij samen, een band Onbreekbaar voor altijd Tegen alles bestand Voor elkaar door het vuur Samen tegen de vijand Maar door de tijd gebroken Of was het jouw hand? Mijn ziel doorboord In jouw hand het zwaard Een leugen voor een leugen Verraadde jouw aard De lijn in mijn hart gebroken Niets werd…

Ik zag je in het grote ledikant Een teer schijnsel kroop voorzichtig binnen Gezonden licht van hemels tinne Halverwege de kamer gestrand In de fronsen van het beddengoed Zocht ik naarstig jouw gezicht Je scheen zo bleek en ook zo licht Doorschijnend haast, voorbij de gloed Dan plotser nog, het dagen van de zon Zeilen schaduwen door dromen…

Voor het eerst liep ik Met mijn moeder in mijn arm Door de winkelstraat Nooit eerder hebben we Dat samen gedaan Ze was gehuld in lichtblauw De kleur die haar goed staat Maar ik droeg haar in een urn En in mijn oog een traan.…