1053 resultaten.
Wat een dag!
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 619 Vandaag zoveel gezien, gehoord, gelezen,
van mensen die zoeken naar geluk;
ieder op eigen wijze, zo verschillend, zo uniek.
Wat dromen we toch en willen iets anders,
weg van hier, van nu
naar morgen en elders, naar wat er helemaal niet is.
Inkeren, rustig worden, kan het er nog bij?
Het kind dat spelen wil, het kind in mij
krijgt dat ook…
Diminuendo
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 614 Stilaan gaan de harde dingen weerom wijken
en komt het tere licht en groen eraan;
de zoete klanken in de zomereiken,
ze doen de harten andere wegen gaan.
Zo graag wil ik met open handen leven,
maar 'k sluit ze telkens weer om wat kwaad geld;
wat is het toch dat onze ziel doet beven
alsof de beste dingen zijn geteld?
De beste dingen worden…
Zomaar een zondagavond
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 396 Zomaar een zondagavond, maar met teer lentegroen,
met vogels die zich laten horen en zien,
met mensen die dankbaar zijn om de zon
en die mekaar groeten.
Maar ook het weten dat onze bovenbuurman te jong
gestorven is en dat zijn vrouw nu treurt en
eigenlijk helemaal niet meer weet hoe nu verder.
Zomaar een zondagavond en het besef dat het…
Even een pauze
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.209 Even een pauze en weten dat je leeft,
want doorheen alle drukte zou je dat vergeten:
wat zijn we dwazen en maar goed dat we kunnen
ademhalen zonder dat we daaraan moeten denken.
Weer staat het voorjaar te wenken
en de krokussen zijn al uitgebloeid
maar de lente trekt zich daar niets van aan
en doet ons zonder meer verstaan
dat alles weer…
Een hoofd vol woorden
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 793 Een hoofd vol woorden,
een hart dat ziet,
een ziel vol verlangen,
wie kent dat niet?
Een droom voor later,
een licht voor jou,
een aarzelend voorjaar,
wat krijgen we nou?
Een vroege merel,
een lentezoen,
wat dansende kinderen
en jong en fris groen.
Een hoofd wol woorden,
een hart dat ziet,
een ziel die kan juichen
en dankbaar geniet…
De tulpenboom
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 316 Hoe staat hij daar te pronken
al is er nu geen zon;
de blaadjes fier opgericht en wachtend.
Rozerood als droomlied in de morgen
en zonder groen, alleen maar tere tinten.
Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien,
maar nu alleen de stilte
van de morgen.…
Innovatie
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 1.534 Ieder die wil overleven
streeft naar nieuw en beter ook,
maar de lente komt al jaren
zonder vaandel, zonder rook;
enkel maar met lenteluchten,
bloesems, geuren, vogelenzang,
innovatie heet in woorden
wat wij dromen nachtenlang;
mens, durf nu toch echt te leven,
stoor je niet aan zoveel praat
maar geniet van kleine dingen,
morgen is 't…
Even proeven van de lente...
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 329 Even zon zien en de bomen
die heel stil aan 't praten gaan;
even lachen naar de mensen
die niet kunnen blijven staan,
maar gejaagd hun weg vervolgen
alsof iemand hen bedreigt;
even horen hoe een vogel
weeral naar het zingen neigt
en hoe lente wordt herboren,
alles weer nieuw leven krijgt.…
Woorden vinden
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 446 Woorden vinden die iets laten vermoeden
van wat verder ligt
dan al de daagse dingen -
die het heel gewone
hartstochtelijk doen zingen
ook al is er veel verdriet,
ook al weten we het niet
hoe 't allemaal maar moet.
Woorden vinden en ze laten horen,
opdat hier en daar
toch iemand wordt herboren.…
Je bent me vreemd-vertrouwd...
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 2.711 Je bent me vreemd-vertrouwd en 'k kan het niet verklaren
hoe ik toch telkens weer probeer je in te passen
in een schema dat niet klopt, dat wel moet falen
want achter al onze verhalen
staat torenhoog 't mysterie van ons zijn.
Ik vind het vreemd-vertrouwd hoe al die pijn
toch telkens weer de kop opsteekt
en 'k niet wil leren
je anders-zijn…
Niets bindt ons méér...
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 527 Niets bindt ons méér dan wat we vragen:
vanwaar, hoe lang, waartoe en hoe?
Het antwoord zal wel nimmer dagen,
maat 't zoeken leidt wel ergens toe.
Hoe 't antwoord ook al mag verschillen
- we zijn immers uniek en vrij -
het is geen ruzie wat we willen,
alleen de ander echt nabij.
We zijn zover niet, zal 't ooit slagen?
Alleen met kleine…
Altijd maar vieren....
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.032 Altijd maar vieren,
wat heb ik misdaan?
Zou toch die gever
eens óp willen staan
en zeggen wat griefde,
wat oorzaak mag zijn
van altijd die vieren,
van al dat venijn?…
Krokussen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 456 Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten
die hart en ziel in lichtheid openmaken,
die vreugde strooien als de sterren in een droom
en hier vertellen dat iets nieuws kan komen...
De bomen
zijn nog dood, maar straks komt heel veel lente
en zalft mijn ziel met balsem van een lied
dat nu nog schuchter klinkt
maar dat de toon zal zetten
voor…
Begonia
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 443 Een sterke bloem en vol van vreugde,
ze vraagt zo weinig en bloeit luid;
ze siert de hoven, de terrassen
en vindt wel duizend kleuren uit.
Begonia, zo vol van klanken
met i en a en o daarin,
je zingt en danst en wil graag leven
en bergt daarin een diepe zin.
Verhaalt van strijd en inkeer samen,
bent beeld van zoveel harmonie,
begonia,…
Veertig dagen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 534 Veertig dagen om te vinden
welke weg we moeten gaan;
veertig dagen die ons binden
om elkaar weer te verstaan.
Veertig dagen vol van zoeken,
stilte, vroomheid, delen ook;
veertig dagen, zeggen boeken,
waar er vuur is komt er rook,
maar ook licht van nieuwe dagen,
kracht van Geest en sterk verhaal,
doen ze ons naar zin weer vragen,
spreken…
Tussen twee woorden,
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 295 Tussen twee woorden
even een glimlach,
zomaar.
Tussen twee zinnen
even een streling,
zomaar.
Tussen twee verzen
even wat stilte,
zomaar.…
Vroomheid en gerechtigheid
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 504 Het zo vertrouwde dubbel-denken,
het zet ons op het spoor,
want waar naartoe met als ons pogen
en waar toch gààn we voor?
We bidden en we werken,
ontleden wat er moet,
maar leven is creatie
en wat het er toe doet
als ieder beide dingen
eens echt ter harte nam?
Dan zal geschieden wat we hopen,
dan bloeit de oude stam.…
Vandaag de zotskap nog...
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 314 Vandaag de zotskap nog
en morgen weer dat assenkruis,
de gang naar de woestijn
waar stilte ons kan leren
dat alles hier een einde kent,
maar dat we mogen hopen...
O God, leer ons de weg
naar U en naar elkaar
vertrouwvol dan te lopen.…
Een vreemde hunkering
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 450 Er is iets achter alles wat we hier ervaren,
een vreemde hunkering naar licht en troost,
naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen,
maar door ons jachtig leven zelden klaar.
We rennen dan van hier naar daar
en voelen ons gewichtig door de daden,
maar zien niet echt hoe alles ons gegeven is
en dat ons zwoegen vaak maar lucht is, ijdelheid.…
Zorgvuldig luisteren
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 517 Luisteren met je ziel, je hart,
al spreekt de ander een andere taal.
Weten dat wat in jou leeft
ook leeft in de ander:
dat hetzelfde verlangen je verbindt
en dat de droom van het kind,
in jou,
in de ander,
zo graag een begrijpen vindt.…
Een ademtocht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 519 Een ademtocht en een blij groeten,
het warme bloed dat door de aderen jaagt,
het even toeven zonder moeten,
het stil omhelzen bij de dageraad.
Nu nog al die veelheid, al het duizendvoudig leven
van mensen, bloemen, kruiden, groen,
het denken aan het ooit en toen
we nog als kinderen gelukkig waren
omdat we leefden in het enkelvoudig nu.…
Nog steeds
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 595 Nog steeds in de hete lucht
van de Filippijnen,
een beetje gewend aan de smaak van de rijst en de kruiden,
maar niet aan de geuren van de vis
en aan de luchtvervuiling in Manilla.
Zo blij dat ik over enkele dagen
weer duizenden kilometers weg kan van hier.
Toch veel gezien en gehoord
en warme mensen ontmoet,
maar ook de vragen en verwachtingen…
Twee oude vrouwtjes
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 359 Twee oude vrouwtjes bij de kerk -
vanmorgen en ook ruim een jaar geleden;
ze zijn er nog, ja nog steeds
alhoewel de haan intussen
duizenden keren heeft gekraaid.
Twee oude vrouwtjes bij de kerk -
hier, nu, in het hete Manilla
waar de zon onbarmhartig brandt
boven de sloppenwijken
en de grote huizen van de rijken.
Twee oude vrouwtjes bij…
De armen hebt ge altijd bij u
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 558 Een troosteloze sloppenwijk,
de mensen vang ik op papier;
ik ben beschaamd, wat doe ik hier,
en staan zij niet als vee te kijk?
Hoe goor kan ook het leven zijn,
hoe bitter wat zij hier ontberen,
maar toch zijn zij aan mij gelijk
en kunnen mij hun vreugde leren.
Er is nog hoop, al zal het duren
en moet je strijden voor hun recht;
dit zijn…
Een klein berichtje van heel ver
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 487 Zo ver van hier zijn lieve mensen
die even aan me denken nu;
ze sturen heel kort lieve wensen
en zeggen dan;"we missen u";
dat klein berichtje doet me denken
dat afstanden niet echt bestaan
maar dat de liefde tussen mensen
nooit ofte nimmer zal vergaan.…
Vanuit de verre Filippijnen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 573 Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien,
de honden blaffen en de kinderen zingen,
de mensen eveneens verlangen naar het licht,
en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht
de daagse dingen doen. Hoe kan het anders?
De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui,
of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan
door de grote…
De uitverkoop is weer voorbij
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 593 De uitverkoop is weer voorbij, maar niet
die van mijn al te nijvere gedachten;
ze komen en ze gaan, ze staan niet in 't gelid
maar drentelen en dralen, of buitelen dooreen.
Waar moet dat met dat denken heen?
Ik wil zo graag de zaak in orde houden maar
gedachten laten zich niet dwingen,
ze willen zich toch o zo graag
in duizend bochten wringen…
Een zomerlach, al is het wintertijd...
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 510 Een zomerlach, al is het wintertijd...
'k Heb van Alice Nahon geleerd in 't eigen hart te kijken.
Wat zie ik daar? Wat laat dit blijken?
Dat ik niet beter, gij niet slechter zijt
maar dat we samen 't zelfde leven delen
en dat we dwaas en dom zijn ooit,
maar elkaars wonden kunnen helen.…
Gedichtendag
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 452 De pennen worden weer geslepen,
de inkt vloeit als een stroom naar zee;
de dichters voelen zich geroepen
en iedereen doet even mee;
De woorden zijn helaas niet meer van waarde
we weten het, maar doen toch voort,
want iedereen wordt o zo graag gehoord
tot hij of zij de rust vindt in de aarde.…
Licht dat Licht zijt, ongeboren...
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 554 Licht dat Licht zijt, ongeboren,
oerbegin en bron van Al,
Licht dat vreugde zijt en Liefde,
Licht dat gloeit in het heelal;
Licht dat alles hier doet leven,
Adem zijt en levenskracht,
Licht dat trilt in elk beginnen,
Licht dat denkt in elk gedacht;
Licht dat doel is van elk streven,
eindeloos verlangen wekt,
Licht dat lente doet ontwaken…