Alle inzendingen van Adeleyd

Wat letters en woorden en heel veel wit dat hier of daar er misschien tussen zit, dat maakt de ontmoeting, dat maakt het verschil, en of jij of ik dat nu wel of niet wil, de taal gaat haar gangen, het denken zijn weg, het leven stroomt verder, weet heg soms noch steg maar laat ons maar dulden wat ons overkomt, de zon en de regen,…

Er komt iets van vrede aangewaaid, al weet ik dat dit niet zal duren, al is enkel as waar eens vuren van hartstocht en tederheid brandden. Hoe vaak zal ons hart nog stranden? De eb en de vloed zijn het ritme van 't leven dat wentelt en keert, dat zo moeilijk de lessen hier leert... Er komt iets van vrede aangewaaid, al weet ik dat dit niet…

Er komt iets van vrede aangewaaid in het blauwe van de lucht doorheen de grijsheid, in de glimlach van een kind vol wijsheid, in kleine, alledaagse dingen die ons met tederheid omringen.…

Steeds meer moet losgelaten worden en wordt de vriendschap met jou een achtergrondgebeuren, een stille melodie die er wel is, maar niet meer op de voorgrond zingt. Wie weet wat echt in eigen hart weerklinkt en wat er is aan liefde en verlangen? Wie kent de diepste roerselen die blijven hangen nog lang nadat de rozen zijn verwelkt? Ik kan…

Geef me geen vieren voor mijn verzen; behandel met respect wat inspiratie en wat werken voor velen hier toch heeft verwekt, maar geef ze kansen om te spreken, te troosten, licht te zijn of lach, ik weet: het zijn geen meesterwerken wat hier het daglicht even zag maar mens'lijk pogen iets te doen, een beetje zin in woord te leggen, een…

Nu danst geen vlinder in de zon en alles lijkt zo grauw, maar ook vandaag zijn er gelukkige mensen, worden kinderen geboren en is er feest. Ook al ben jij nu heegegaan en is dit allemaal zo onwerkelijk - al kunnen wij dit niet bevatten of verklaren, niet invoelen of duiden: er zal wel zin zijn, er is het grote geheel waarin ook dit puzzelstukje…

Deze aarde, dit bestaan, eindeloos ontmoeten, liefdevol een ander groeten, dat zal nooit vergaan. Zon en regen, gang van eeuwen steeds opnieuw waar adem gaat; voor de liefde en het hopen is het nooit te laat. Mensen gaan en mensen komen, strijden, lachen, werken, dromen, alles wat er hier gebeurt wordt door liefde ingekleurd tot we…

Ze straalt doorheen de wolken van 't zomerland dat grijs is van verveling; de heling van zoveel ongeziene wonden gebeurt in stilte en in dulden; de schulden van alle mensen zijn zo groot dat Hij, de Ene, niets kon sparen al heeft ook iemand ooit gepleit voor Sodoma en Gommora ... De waterzon die nieuwe regen meldt en die ons hier en…

Alles is gegeven: de zee, het land, de lucht, het kinderlied, de zucht, 't gelaat van de beminde, de vogel en de hinde en ieder lief gebaar. Ik weet wel: mensen werken en je krijgt niets voor niets, maar alles is gegeven en dit is zeker waar: ons leven is een gave, een kostbaar iets 't bestaan, een heimwee naar de liefde, een zegen…

Zoals de zee met haar eeuwige getijden is altijd alles in beweging: de liefde, de haat, het begeren; de stilte en de rust ondanks alle schijn van het tegendeel. Alles komt en gaat, wordt geboren en sterft weer: de glimlach en de grimassen, de tederheid en het mededogen, alles komt en gaat en niets is hier bestendig. Vervloeien van werelden…

Vriendschap is nooit weg; gaat ondergronds voor even, en bloeit dan weer nieuw.…

De roos is roos, niet meer of minder - ze spreekt een taal die luid vertelt als ik haar lied, haar zang niet hinder... Ze heeft me iets van vreugd gemeld. De roos is roos, haar licht en kleuren ze komen hier maar aangewaaid, bedwelmen ons soms door haar geuren en hebben veler tuin verfraaid. En't licht dat gloeit, dat zingt en zindert,…

Wie weet wat liefde is? Het lange wachten tot ze komt, het durven en het dulden; de droom, de daad, het onvervulde. Wie weet wat liefde is: het doorgaan zonder antwoord, het vuur dat gloeit ook na het blussen, het strelen en het kussen, het zomaar bij elkander zijn. Wie weet wat liefde is? Het trouw-zijn door de jaren, een zachte bries door…

De nacht komt zacht met warme woorden waarin een ander heel zijn liefde legt; de wolken worden zwaar en veel is niet gezegd, maar vrede dekt de velden en de weiden, mijn hart doet pijn: het moet nu scheiden.…

Na de hitte van vandaag, het praten, luisteren en dromen, is even nog een koele wind met wat verfrissing aangekomen en heeft de dag weer goed gemaakt; het dwaas begeren is gestaakt en vrede heeft mijn hart geraakt. De dankbaarheid vervult mijn ziel, ik glimlach, adem vrij en kniel.…

Toch ook hier de stille mensen, harten vol verdriet en pijn die niet enkel kunnen lachen, als een kind gelukkig zijn; maar de dagen en de nachten gaan voorbij, wie wordt er wijs? regen, zon en mooie dromen, luchten blauw maar soms ook grijs; overal zijn mensen anders, overal hetzelfde licht, overal hetzelfde zoeken, ieder op geluk gericht…

Hete lucht en heel veel mensen, tranen langs het strand. Wind en schaduw, even stilte waar het lied geen woorden vindt. Moeizaam zoeken naar echt leven, veel te ernstig voor een kind; toch nog lachen om het leven dat weer ergens doortocht zoekt. Groeten, wenen, liefde leren, altijd onderweg naar licht, zoveel mensen, zoveel zinnen, geur…

Waarom zo opgejaagd als je toch weet dat morgen weer komt met eigen zorgen en dat je daar vandaag geen sikkepit kan aan veranderen? Geen el kan voegen bij de duur van dit zo korte leven? Het is toch allemaal maar heel even.... (naar Mt.6,24-34)…

Wat lawaai en boze dromen ongevraagd gekomen vragen om wat rust onder hoge bomen. Dus dit weekend wandelweer, graag wat stilte, meer niet meer.…

Wat was ik dwaas vandaag: ik liep mezelf voorbij in duizend zuchten. Wat was ik dwaas vandaag: het leven is veel meer dan blauwe luchten. Wat was ik dwaas vandaag: ik luisterde niet goed naar wat zou moeten. Wat was ik dwaas vandaag: daarom wil ik met liefs wat mensen groeten.…

De zee heb 'k niet gehuurd, enkel maar het beeld van oneindigheid en groot verlangen; wat daarna ervan bleef hangen is stilte en heimwee. De zee, de grote zee.…

Verdwalen in je eigen groot verlangen, je denken en je voelen onverwachts; misschien dat hier of daar wat woorden bleven hangen of dat er plots een licht kwam of iets zachts... Verdwalen in wat niemand kan vermoeden, in 't zien van kinderen die lachen in de zon, die spelen met een hond of gekke hoeden die nog niet weten waartoe alles ooit…

Witte vlinders vederlicht als tere vlammen rond het duister, ze zingen en ze dansen als bij nacht en droomgefluister maar niemand die hun lied verstaat en als de zon weer ondergaat gaan ook de vlinders vederlicht weer weg uit dit gedicht.…

Vogels vliegen droomverloren van hier naar daar, van noord naar zuid; wie zijn als zij - nog niet geboren onwetend van dit broos bestaan, maar toch geduldig wachtend op de morgen al kennen zij nog niet de zorgen, zij zullen toch dit lied verstaan.…

Het zilveren koord zal weldra breken - en niemand die het houden kan, gelukkig dat we konden spreken: het afscheid en de pijn daarvan ze zijn niet minder, maar gedragen door ieder die nabij mag zijn - Jij, sterke vrouw, je blijft maar vragen en klaagt niet over eigen pijn. Je blijft betrokken en vol leven al is de dood ook heel nabij,…

Je komt en gaat en vult de leegte met groter licht en duisternis en hier en nu en al wat is geheimenis - maar alles trilt en ongewild zal 'k blijven hier in duisternis.…

Zo moe dat ik nog slechts kan zeggen in enkele zinnen dat beminnen het enige is dat echt telt. Geen geld, geen goed, alleen wat je doet met je hart. Dat tart alle verbeelding, alle woorden en zinnen.…

Een glimlach, ook al weet je dat er veel hards is, ongenadig het leven soms je drukt en dat de tederheid dan ver te zoeken is. Een glimlach, ook al zie je dat mensen rennen voor de macht en voor het geld, zoals Jeroen Bosch ons ook vandaag liet zien. Een glimlach, teder mogen leven omdat het gras onhoorbaar groeit en kinderen nog steeds…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

Dit kan gezongen worden op de melodie van: "Zo lang er mensen zijn op aarde..." Zend Gij uw Geest naar al uw mensen, stort in hun hart een gloed van vuur, dan kunnen wij uw eigen wensen vervullen gaan, o Heer, dit uur. Dan zal uw vrede overstromen en heilzaam zijn voor al wat leeft, dan zullen ook de oude dromen weer leven gaan, en deelt…