Netgedichten

netgedicht (nr. 18.012):

In beelden

In beelden kan ik 't nu niet zeggen,
en zonder beelden spreek ik niet.
't Is veel te veel om uit te leggen,
maar hij begrijpt die 't zelfde ziet:

de klanken van de zomerweelde,
de zon die alles kust en kleurt,
de wind die door je haren speelde,
de morgen die naar kinderen geurt,

't zijn al beloften en symbolen
van waar ons hart eens toeven zal,
maar ach, de woorden zijn verscholen
in drukte en zorgen zonder tal.

Maar mocht zo nu en dan iets lichten
van wat je hart ten diepste voedt;
mocht Hij dan heel je wezen richten:
je lichaam, geest, ziel en gemoed.

Uit: Herworteld leven, p.7