Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Mijn grootvader en ik, waren jarenlang vrienden. Ik sprak met hem zoals ik nu, met mijn kleinkinderen praat. Hij vertelde mij, zestig jaar geleden, dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond. In het jaar achttienhonderdzesentachtig. Hier, mijmerend op mijn zolder, waar foto's in oude dozen rusten. zie ik mijn goede, bloedeigen opa, en…

Alles wat ik elders zocht, vind ik weer dichtbij huis. Hier, waar ik niets meer zag, dan het doodgewone leven. In mijn saaie doorsnee huis, dat lijkt op alle andere huizen. Een rondgang door mijn eigen huis, is een bijzondere ontdekkingsreis, door een voorbijgelopen heden. Wat ik er terugvind in oude kasten, is in geen ander huis te vinden…

Bijna iedereen streeft, naar duurzaamheid. Bijna iedereen leeft, gehaast of met spoed. Iedereen musturbeert. Moeten, moest en moet! Mensen, het wordt hoog tijd, om tijdzaam te gaan leven. Tijdzaamheid streeft niet, doet niets, maar voldoet.…

Help! Het water stijgt tot aan mijn lippen. Help! Ik verdrink! Er is niemand hier die dat belet. Snel draai ik de kraan weer dicht. Gelukkig, ik heb mezelf gered! Help! Mijn gedachten blijven stromen! Er is niemand die dat kan tegengaan. Het is alsof het water weer gaat stijgen. Nu bedreigen gedachten mijn bestaan. Help! Mijn gedachten…

De behoefte van ons mensen, om ons uit te spreken, is diep geworteld. Meestal praten we tegen God, in de vorm van gebeden, maar we weten niet of hij bestaat. We weten ook niet of hij luistert, naar eigen goddelijke gedachten, of naar onze goedbedoelde raad. Het liefst praat ik tot mezelf, in de vorm van gedichten. Ik schrijf gedachten…

Hout is brandstof voor gedichten! Ook mensen vergaan ooit als hout, uniek levend naar een vurig licht. Een foto heeft zijn unieke weg gevonden. Onmogelijk om zichzelf te herhalen, of om een identieke fotograaf te vinden. Gedichten ontstaan als brandend hout. Vaak uit vurige gedachten. Soms uit bijna niets. Zo lijkt het.…

Elk ziekenhuis is een kinderziekenhuis, want wanneer een groot mens ziek wordt, lijdt ook het kleine kind dat in hem woont. Dat voelt zich eenzaam en angstig, en verlangt naar moeder, maar houdt zich groot. Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

Het dagelijks leven baart me zorgen, want niets is alledaags vandaag. En ook niet aan een nieuwe morgen!…

Lange benen, wiegende borsten, en strakke billen zeggen me niets. Toch fantaseer ik graag over vrouwen. Niet over problemen of winterblues. Wel over of ze lekker kunnen koken. En of ze wel lief zijn voor de poes. Ben ik ter dagen zat geworden? Natuurlijk wel en ook weer niet! Natuurlijk zie ik graag een mooie meid. Maar meer nog hou ik…

Onze oude kater denkt principieel. Bijna is hij vegetariër is geworden. Vogeltjes wil hij niet meer vangen. Weerloze muisjes laat hij met rust. Alleen kattenbrok is wat hij lust. Het is hem in de wijze bol geslagen. Alleen aan kangoeroes en runderen, aan hokvarkens en aan plofkippen, wil hij nog wel knagen. Wanneer de kat thuis is, lachen…

Gedachten verschijnen als hoge muren, die ons omringen in de nacht. Opinies openen enge poorten, die ons zicht vernauwen. Oordelen dringen een gevoel op, van machteloze macht. Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen…

Vrouwen zitten in de politiek. Politiek zal ooit in vrouwen zitten. Waar blijft de Partij van de Vrouwen? De PvdV is een manvriendelijke partij. Mannen mogen op de PvdV stemmen. Mannen mogen PvdV-donateur worden. Waarom? Vrouwen zijn mensen zoals wij! Mensen met veel minder testosteron. Partij van de Vrouwen. Partij van de Vrede. Partij…

Geloof is ontoereikend. Wilskracht schiet tekort, waar hormonen regeren. Het celibaat is een gevangenis. Priesters zijn gedetineerden. Allen werden gevangen door Pausen, die zelf onbevlekt gevangen leefden, na hun ontvangenis in Rome. Paus Franciscus, bevrijd uw dienaren! Niet zij zijn het maar u bent het zelf, die de misdadigheid kunt…

Ooit zullen we allen moeten rouwen, hetgeen niemand kan vermijden. Straks worden we verteerd door spijt. Hedenmiddag probeer ik me te verplaatsen, naar de nacht waarin ik eenzaam achterblijf. Vanavond zal ik weer naar ons heden reizen, om daar geluk te vinden bij mijn levend lijf. Sneeuw valt nu in onze wintertuin. Onze oude kater slaapt…

Wie zelf aandachtig wolken maakt, ervaart het verstrijken van de tijd. Wie rookt en in zijn wolken staart, proeft een smaak van eeuwigheid. Wie samen wolken blazen, scheppen rust en ruimte. Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

De noodzaak die mensen voelen, om zich uit te kunnen spreken. Tot niemand en tot iedereen. Het verlangen van iedereen, om te worden begrepen en verstaan. De behoefte van bijna ieder mens, om eens zijn gevangenis te verlaten. Dat alles jaagt op het kloppend hart, van ons geheime, dichterlijke bestaan. Met godsdienst heeft dat niets te maken…

Dat stervelingen, elkaar niet begrijpen. Dat stervelingen, elkaars geloof niet geloven. Dat is heel erg begrijpelijk. Dat stervelingen, elkaars bloed wel kunnen drinken. Dat stervelingen, elkaar naar het leven staan. Dat stervelingen, oorlogen voeren en doden, terwijl we al sterfelijk zijn. Dat is onbegrijpelijk. Dat is ongelofelijk…

Wanneer we ons door supermarkten haasten, staan we nooit eens verwonderd stil. Bij ontelbare vragen die nooit worden gesteld. Waar heeft mijn olijfboom gebloeid? Wie heeft mijn olijven geperst? Welke kaasmakers maakten onze edammers? Welke koeien offerden daarvoor hun melk? Wat zijn de namen van naamloze pluksters, die samen onze aardbeien…

Onbegrijpelijk is het, dat het maar niet lukken wil, om onbegrijpelijk te dichten. Jarenlang oefende ik vergeefs. Lucebert en ook Van Ostayen, heb ik met aandacht gelezen, maar het lukt mij maar niet te doen, wat zij artistiek wel hebben gedaan. Taal proberen te vernieuwen. Zinnen creatief verknippen. Grammaticaregels misverstaan. Hoofdletters…

Zonder ons bed, wordt ons leventje onleefbaar. Zonder warm holletje, kan niemand overleven. Geen mens. Geen beer. Geen eend. Voor het eerst open ik mijn ogen. Zojuist werd ik opnieuw geboren. Het donzen kussen is mijn moeder. Haar koesterende liefde voel ik weer. Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit. Ik voel mij als een uitgeslapen…

De Dichter des Vaderlands, woont ergens in ons land. De Dichter des Vaderlands, spreekt onze moedertaal, en weet wie kunnen dichten, en wat gedichten zijn. Dichters des Niemandslands, wonen nergens. Dichters des Niemandslands, schrijven in vreemde talen, weten niet wat dichten is, en wat gedichten zijn. Zij zijn roependen in de literaire…

Wanneer onze wilde haren weer zijn aangegroeid, en ons bloed stroomt waar het niet kan gaan. Wanneer we door de nacht worden meegesleurd, naar waar verboden dromen ons verleiden. Wees niet bang, we zijn daar niet alleen. Daar waar we zelf niet meer kunnen denken. Daar en daar alleen vinden we geheimen, en wie van ons mag die ontdekken? Ook…

Hoe wreder het leven zich toont, hoe zinvoller ik het maken wil. Ongevraagd tot leven geroepen worden. Uitgenodigd worden om te wortelen, om lief te hebben en te aarden. Daarna ongevraagd te moeten sterven. Godverdomme, dood te moeten gaan! Dat feit wil ik niet aanvaarden. Hoe zinlozer het leven zich ook mag tonen. hoe zinvoller ik het…

In het holst van de nacht, heeft de vrede me gewekt. Ik voel mijn levensadem, in en weer naar buiten gaan. Ik zie kwaadaardige gedachten, komen en tot stof vergaan. In ons warme bed begrijp ik, wat niet kan worden begrepen. Hier, in de stilte van de nacht. Nu, waar de morgen op ons wacht.…

Het leven dat ik leef, moet worden opgeschreven. Van mij hoeft het niet. Gedachten die in mij opkomen, moeten worden vastgelegd. Mij kan het niet schelen. Er leeft iemand in me, die me daartoe dwingt. Hij maakt me wakker, in het holst van de nacht. Hij wil dan dat ik schrijf. Hij laat me mensen ontmoeten, die ik echt niet wil ontmoeten…

Meesterschap. Vaderschap. Moederschap. Waterschap. Zeggenschap. Gereedschap. Helaas, gereedschap is geen schap. Wanneer ik de kist met gereedschap zie, is mijn frustratie al helemaal gereed, maar het klussen moet dan nog beginnen. Was gereedschap maar werkelijk waar, want zo komt mijn werk echt niet klaar!…

Wat nooit bestond, laten bestaan. Wat onbegrepen is, begrijpen. Wat blind is, laten zien. Wat bedekt is, ontdekken. Wie dood is, tot leven wekken.…

Vertel me, wat er mis is met de vrede. Zeg me, wat er goed is in het kwaad. Deel me mee, wat er fijn is aan de smart. Laat me weten, waarom we oorlog moeten voeren. Vertel me eerst hoe het gesteld is, met de vrede in je hart.…

Ons leven duurt maar even. Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…