Netgedichten

netgedicht (nr. 58.965):

Zeven generaties...

Mijn grootvader en ik,
waren jarenlang vrienden.
Ik sprak met hem zoals ik nu,
met mijn kleinkinderen praat.

Hij vertelde mij, zestig jaar geleden,
dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond.
In het jaar achttienhonderdzesentachtig.

Hier, mijmerend op mijn zolder,
waar foto's in oude dozen rusten.
zie ik mijn goede, bloedeigen opa,
en zijn grootvader terug.
In het holst van een winternacht,
in het jaar tweeduizend en zestien.

Ik ben nu veel ouder dan zij.
Nu pas kan ik hen begrijpen.
Drie eeuwen kan ik overzien.

De negentiende eeuw.
De twintigste eeuw.
Mijn laatste jaren.

Samen reizen we door de eeuwen.
Al ontelbare generaties lang.
Kinderen. Ouders. Grootouders.