Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Kauwtjes vliegen, moeiteloos, om eenzijdige mensen heen. Zie, hoe ze ons lopend imiteren. Hoe ze superieur zichzelf blijven, wanneer ze met me converseren. Waarom ze geen schrijvers zijn, of naar vogelpsychiaters gaan. Kauwen zijn vleugelkunstenaars. Mensen gemotoriseerde apen, die van hoge snelheid houden. Die woorden vleugels geven, en…

Ons huis waarin ik wonen mag, is mijn tijdloos lichaam. De atomen waaruit het bestaat, zijn ouder dan de oudste wegen, die naar Rome leiden. De energie die het huis doorvoedt bewaart het in de zwartste gaten, en verdeelt het met de zon. Originele gedachten die het denkt, worden door het leven zelf gedacht. Zijn dood, leven en angst, de…

De diepste zwarte gaten, die mensen graven, graaf ik zelf. Het zijn duistere gedachten, die ik denken moet. Moedwillige angsten zijn het, die me trouw beschermen. Machtige gedachten zijn het, die niet beogen willen, dat ik dood zal gaan, want ik leef. Menselijke gedachten zijn het, die dieren niet denken kunnen. Te druk met waarachtig…

Natuur rustig met rust laten, willen rusteloze mensen niet. We beheren natuurlijke natuur, alsof het onze eigen parken zijn. Zeldzame dieren mogen blijven. Wie het te goed willen doen, zullen we bestrijden uiteraard. Zij verdienen natuurlijk beheer, behalve wanneer ze lekker zijn. Zij wachten in megastallen af, tot ze door ons gemest zijn…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk…

De noodzaak om op te schrijven, wat anderen zo niet schrijven. Het onvermogen om te zwijgen, over wat je innerlijk beweegt. Kritiek op eigenwaarde schatten, hoe je anders moet gaan leven. Hoe je anders moet gaan doen. Dat je beter anders schrijven kunt. Zoals geleerde mensen schrijven. Zoals bekende dichters dichten. Zoals criticasters feilloos…

Moedig angstig. Angstig moedig. Niet langer hoeven vluchten. Niets meer verdringen. Wie moedig lijkt is angstig, in meer of mindere mate. Wie angst in de ogen durft kijken, is moediger dan leeuwen zijn. Is wijzer dan een uil…

is vanzelfsprekend maar waarom, zijn wij dan zo vaak afwezig? Waarom vertoeven we zo graag, in overleden tijden van toen? Waarom hopen we op verwachtingen, die alleen in overhoop bestaan? In overspannen denken. In angstbestaan. Dat alles zou ik willen weten, maar weet dat niet. Ik meen te weten wie wij zijn, maar dat zijn we niet. Dat…

Dè werkplaats voor dichters, is onvolprezen gedichten.nl. Gedichten.nl is een veilige oase, waar Johan fijne Mostert brengt. Een hemel, waar jonge dichters, zich hartstochtelijk mogen uiten. Een plaats waar een oude dichter, al jarenlang, zijn mosterd haalt.…

Wie mensen werkelijk willen zijn, zijn de labels die we plakken. Op anderen en op onszelf. Mensen die anders zijn, zijn abnormaal. Mensen die zichzelf zijn, zijn volkomen normaal. Zonder etiketten. Autistisch. Zijn zij. We zijn etiketten. We zijn onszelf. Hoe abnormaal, is normaal? Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

Mensen zijn superieure primaten, die topdieren denken te worden. Die zo slim kunnen denken, dat ze doodlopers werden. Dieren zijn intelligente mensen, die niet aan vlijt ten onder gaan. Die alleen hard werken willen, wanneer dat echt zal moeten, om te mogen voortbestaan. Wijze mensen leren van dieren. Weten wat hen te laten staat. Onze…

Moderne mensen willen vooruit. We zijn turboslakken geworden. Evolutie zichtbaar aan het werk. Het wiel symboliseert succes. De slak luiheid en vertraging. De nieuwe mens wil vooruit. Leidt een zittend leven. Houdt van gemak. Wie veel snel wil, versnelt zijn tijd. Vooral mannen. Ze doen dat. Sneller. Aandachtige mensen zijn slimmer…

Bomen die bladeren lieten vallen, om ruimte te geven aan knoppen, die vandaag op springen staan. Mensen die gewoonten laten vallen, om ruimte te geven aan ideeën, die vandaag gebeuren gaan, zijn bomen van mensen, die tijdloos bewegen. Geworteld zijn. Stevig staan.…

Thuis zijn bij onszelf. Thuis zijn in vriendschap. Elkaar moeiteloos aanvaarden, omdat we erg verschillend zijn. Zelf adem brengen. Samen adem halen. Vrijheid schenken. Elkaar voeden. Liefde geven. Thuisheid dienen. Iedereen voor zich. Ieder voor ons allemaal.…

In eindeloos verre ruimten, die verstand te boven gaan, leven onbewuste mensen. Temidden van sterrenevels, zijn wij op aarde nu. Onvoorstelbaar nabij zijn wij, want wij zijn nu hier. Jij en ik en zij. Harten die in ons kloppen. Breinen die in ons denken. Longen die in ons ademen. Bloed dat in ons stroomt. Mensen zijn organen. Wij…

Dure spullen die ons verslaven. Apparaten die al verouderd zijn, voordat we ze hebben ingekocht. Een lader die niet meer laden wil. Of, internet dat alsmaar hapert. Spul, dat nodig geupdeet mot. Dingen die oude problemen geven, die tot nieuwe problemen leiden. Heden nam ik audio in gebruik, dat niet meer aan of uit wil gaan. Geef mij…

Mensen kunnen vliegen als vogels. Sterker nog, we kunnen dat beter, dan vogels dat doen. Heden vliegen we overal naar toe. Ja, we hebben veel in onze Mars. Boven Mars vliegen we rondjes. Mariniers dragen vliegkostuums. Zo vliegen ze naar schepen toe. Veren hebben ze niet nodig. Behalve, in hun kont. Vogels kunnen niet denken. Dat denken…

Mensen zijn materie uit het heelal, waaruit ook muziekinstrumenten, worden geschapen en bespeeld. Uit stof dat altijd al bestond. Stof dat van sterren komt. Trillingen van de zon. Licht dat schijnt. We zijn toeval dat bedoeling werd. De paar seconden die wij leven, biedt tijd om muzikaal te zijn. Tijd om symfonieën te dirigeren. Tijd…

Het licht loomt de stilte nog. Vogels roepen hier en daar. Eindelijk blijven mensen thuis. De dag sluimert zich ten einde. Eindelijk daalt het wijs besef, dat het elders net zo is als hier. Dat beseffen uitgeputte mensen. Dat weet elk jonggebleven dier. Straks wordt het nacht opnieuw. Adem stroomt door onze longen. Onze harten blijven…

Wat kan een mens anders bezitten, dan het hebben van groot gelijk? Hoe kan een mens gelijker hebben, dan enig ander mens? Waarom daar samen over strijden? Niemand kent dezelfde ervaringen. Nooit gelijke voor- of tegenspoed. Iedereen bezit het grootste gelijk, dat men kan of geven moet. Het wisselen van gedachten, is het hartelijke geschenk…

Stromen heeft geen andere zin, dan stromen. Veranderen voor verandering, zodat toeval bedoeling wordt. Zoals ons speelse leven leeft. Conservatieven willen graag, dat ons leven hetzelfde blijft, zodat morgen gisteren wordt. Wie progressief zijn versnellen, zodat morgens toekomst blijven. Dromers dromen en weten, waarom slapers graag slapen…

Dat bewustzijn niet zonder kan. Niet zonder bewustwording. Niet zonder liefde. Niet zonder groei. Licht kan niet zonder duisternis. Toeval niet zonder bedoeling. Vaders niet zonder moeders. Jong kan niet zonder oud. Succes niet zonder falen. Alleen liefde kan voortbestaan, zonder tegenstelling. Als bewustzijn. Zonder haat. Alleen…

Een dricht schrijf ik nu, terwijl ik dronken ben. Niet erg goed kan zijn, bij mijn verstand. Oude remmen zijn heden, van hun ruwe schijven af. Dit gedicht verzin ik niet zelf, omdat ik niets verzinnen kan. Ik schrijf er maar wat op los. Ongewild. Spontaan. Ik schrijf wat ik zelf niet weet. Iets of iemand schrijft in mij. Ik noteer wat…

Zwijnen houden van modderbaden. Mensen zwemmen liever in water. Of, in het slijk der aarde. Mensen leven zoals dieren leven. Als varkens die houden van feest. Als zwijnen, die ook mensen zijn. Mensen genieten dierenrechten! Genieten dieren mensenrechten? Recht op waardig leven? Recht dat verankerd is. In onze Grondwet. Natuurlijk toch…

Degenen die de trekkers overhalen, zijn schuldig. Verantwoordelijken maken munitie, die ons beschermt tegen ons. Hetgeen volksvertegenwoordigers, die duurzaam naar vrede streven, namens ons allen doen. Degenen die ons triggeren, kennen de oorzaken niet. Of we onszelf verbranden, in angsten en depressies. Hoe we onszelf verslaven. In woede…

Jaren vliegen spontaan voorbij, terwijl dagen kruipen mogen. Minuten kunnen stil gaan staan. Herinneringen koesteren, is oude kennis vergaren. Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht…

De wind die uit het Noorden blaast, blaast alle zorgen uit onze koppen. Fluistert onze verdoofde oren uit, zodat we weer luisteren kunnen. Stormt de schellen van onze ogen, zodat een verblinde weer kan zien.…

Kan een mens doen wat nodig is, zonder te reageren op wat was? Kan hij wel spontaan blijven, zonder dat hij geworden is? Kan zij avontuurlijk leven, in haar eigen huis? Water uit zijn douche zien stromen, zoals water in een wilde waterval. Drijven in haar eigen badkuip, als zwemmen in een oceaan. Mensen waarmee we samenleven, steeds weer…

Andermans zware lasten dragen. Dat is wat een paashaas doet. Andermans eieren torsen. Eieren dragen is wat geen haan, van zijn langzalzeleven zal doen. Zelfs voor een Vrolijk Pasen niet. Zelfs niet wanneer een dode kip, voor al haar aardse zonden, uit een helse slachterij, was opgestaan.…

Er bestaat een wereld, die wij mensen niet zien. Niet kunnen beschrijven. Er bestaat een universum, dat ons allen samenbracht. Er bestaan universele gevoelens, die mensen willen samenbinden. Velen voelen alleen maar liefde. Onbaatzuchtige liefde is het, die onze angst doet zwijgen. Onbegrijpelijke liefde is het, die op ons antwoord wacht…