Onze aanwezigheid
is vanzelfsprekend maar waarom,
zijn wij dan zo vaak afwezig?
Waarom vertoeven we zo graag,
in overleden tijden van toen?
Waarom hopen we op verwachtingen,
die alleen in overhoop bestaan?
In overspannen denken.
In angstbestaan.
Dat alles zou ik willen weten,
maar weet dat niet.
Ik meen te weten wie wij zijn,
maar dat zijn we niet.
Dat weet ik zeker.
... Dieren zijn aanwezig. Van nature. Mensen weten wel beter. We zijn liever superieur afwezig. In het hier van nu. Vandaar. ...
Zie ook: http://www.albertweijman.nl
Schrijver: Albert C M Weijman, 8 mei 2021
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: actualiteit
Denken Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42
42
Geef je reactie op deze inzending:
Bij al je observaties over de plaats van de huidige, moderne mens in de evolutie, over de huidige stand van de wetenschap aangaande kennis van de menselijke ziel, de tak van de wetenschap die ik gemakshalve even schaar onder het immens uitgedijde, pluriforme, ja bodemloze reservoir aan kennis betreffende de menselijke geest, de zielkunde, de psychologie, het breed uitgewaaierd amalgaam aan kennis omtrent 's mensen doen en laten in al zijn facetten, kortom...
daar vertonen jouw opmerkingen een opvallende gelijkenis.
Veel van wat je te berde brengt begint met een opsomming. Je rijgt ze als kralen aan een ketting.
En al die kralen heten Wij. En als je alle kralen hebt geteld blijf je met een vraag zitten. Maar altijd weer dat ontwijkende ik. Waarom toch dat alwetende Wij waar de lezer als individu zich niet mee kan of wil vereenzelvigen?
Waarom zeg je niet gewoon hoe Jij daarin staat?
Daar ben ik heel benieuwd naar.
Groet,
Maxim