enkel alleen
het is enkel
de bezieling
waarmee ik
de taal tracht
te tooien
alleen het zien
van de stomme
die mij beweegt
tot ongepolijste
zang
enkel de zon
die elke dag
nieuw is en ook
weer oud die
mijn pen schrijven laat
alleen de lome lentebui
het kruipen van de tijd
de sintels van het vuur
die mij voortstuwen
naar lyriek
het is enkel alleen
de zwarte nacht
die beklijft en mij
naar onbeholpen
schrijven drijft
Geplaatst in de categorie: taal
de zwarte nacht
die beklijft
en mij naar
onbeholpen
schrijven drijft
Erg mooi, Joseline!
Hartelijke groet.
in het vangnet van de taal
laat de zon
zich lichter vangen
dan het donker
van de nacht