inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.801):

Stilte melodieën

Laat het met rust
er is geen gedicht
nodig, de beelden komen vanzelf
fluistert jouw eigenwijze stem

in de stilte van jouw
gekoesterde heimwee

op het vorige maand gedolven graf
waar jouw uitdijende schoonheid
slaapt onder smeltende sneeuw
is er een eenzame muziekdoos achtergelaten

om je te vergezellen op jouw reis
naar de eeuwige verdoemenis
waar je in armoede zal eindigen
na jouw veel te vroege dood

en ik weet nu dat jouw korte dagen
voor altijd zullen zwijgen
in de stilte melodieën van de dood.

Schrijver: Alfons Bortano
7 juni 2025


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.2 met 10 stemmen aantal keer bekeken 193

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

R.E.N.S., een week geleden
Voor mij, als onwetende lezer, is de spanning tussen verlies,
overlijden van.., en de wrevel in die 'eeuwige verdoemenis',
wat het gedicht optilt. Die 4de strofe is de bom.
Alfons Bortano, 2 weken geleden
Bedwongen spijt, waarschijnlijk uit machteloosheid.
R.E.N.S., 2 weken geleden
Hier lijkt wel wat wrevel in te zitten.
Klopt dat?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)