Netgedichten

netgedicht (nr. 73.893):

Tijd vertragen

Jaren vliegen spontaan voorbij,
terwijl dagen kruipen mogen.
Minuten kunnen stil gaan staan.

Herinneringen koesteren,
is oude kennis vergaren.
Is denken in verleden tijden.
Geloof in verwachtingen,
spiegelt onze toekomst voor.
Hoop, die nooit doet leven.

Tussen verwachting en herinnering,
wacht de werkelijkheid op ons.
Hier vraagt aandacht om aandacht,
tussen druk doen en rustig laten in.

Tegenwoordige tijden zijn hier nu.
Zijn even eeuwigheid geworden.
De oude dichter is gaan zitten.

Oude bomen leven om hem heen.
Hij voelt en ziet en luistert.
De tijd is stil gaan staan.

... Aandacht vertraagt de tijd en leeft in onze zintuigen. Verslaafd denken versnelt de tijd. Onze mede-dieren denken niet beter dan wij. Ze zijn wèl wijzer. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 9 april 2021