Alle inzendingen van Alexander Peters

Als iemand op deze aardbol nog rondlopen zou zoals jij ik verneem graag van hem tot nog toe echter ben ik vol van verlangen naar de tijd dat ik zweefde op jouw stem dat waren dagen van passie gevuld met redentwist, hevige ruzie gebroken glas en spiegels die nooit toonden hoe het werkelijk was we sloten onze ogen en zagen dus niet hoe…

Ik heb je nooit benaderd ik dorst het niet jij stond zo ver weg alleen op een voetstuk vereerd door velen je wilde met niemand delen je was zo mooi blonde haren wapperend in de wind god, wat voelde ik me klein, een kind maar je viel je struikelde over het leven nooit geweten wat je had kunnen geven.…

Ik herinner haar handen wrijvend over elkaar alsof ze haar rimpels wilde doen verdwijnen in haar geest was ze jong dan lachte ze maar om die handen want die waren niet van haar ze was totaal verstomd af en toe een oerkreet ik vergeet het nooit, verdomd haar laatste diepe zucht zo heeft ze zichzelf ontvlucht een lach verscheen op haar…

Mijn hart ging voor je open ik voelde je binnen treden je bent gebleven tot heden sterren aan de nachthemel vertellen ons verhaal zo mooi zo schitterend wij spreken een geheime liefdestaal zuiver, zacht, vol minnekracht ik staar naar boven zie de mooiste nacht.…

Ik heb lang miskend dat jij mijn hart mijn ziel mijn hoop bent dat lijkt veel maar in alles schuilt van jou een deel.…

Ik breek elke avond het sterrenstof alsof het mogelijk is want wat je overhoudt is gewoon stof dat met een zuchtje wind op alle meubels springt alsof.…

De schaduw op de muur vreet aan haar lichaam, haar hoofd hij slaat zijn tentakels uit, trekt ze dan weer terug het zweet staat op haar voorhoofd is het angst of de alom verzengende warmte ze schreeuwt om water, water, water dan zwijgt zij slaat het aangerukte glas maar om ze heeft er geen druppel van gedronken maar als de klok aangeeft…

Ieder gedicht heeft iets van een veertje dat naar het licht zweeft hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft zijn woorden gaan door de ijle lucht naar de atmosfeer een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste of misschien onze lieve heer hij benadert immers het onsterfelijke van het woord ik heb alleen lang niet meer van hem…

Scheer je weg met je verhalen van ellende en pech hoorde jij die lijster niet die floot en die deed dat niet van verdriet zag jij de vlinders tegen het blauwe hemelsere dat was een geschenk dus als je het maar weet leven doe je samen met wie of wat je ook bedenken kunt geluk zit overal in gek genoeg ook mijn allerlaatste zin.…

Dood had zich al aangekondigd maar staat nu te wachten op de hoek hij heeft zich gekleed als een zakenman iedere ochtend weer driedelig pak, stropdas, een puike schoen klaar voor de slag van de dag alleen de dood gaat nergens heen als men hem groet kijkt hij snel weg hij wacht tot de tijd gekomen is tijd onderverdeeld in secondes is…

Je vergeet het moment dat ik je hand hou datzelfde ogenblik ik ben je zoon ik heb geen zoon ik had er wel een deze woorden snijden dwars door de donkere hemel die boven mij drijft je hebt er geen weet van wat kan ik nog doen en doe dat wat ik nooit deed ik pak je hand en ik geef je een zoen jij vraagt me in je stilte of het zo voorbij…

Omdat ik van je hou verzet ik bergen zowel als zware metaforen zwem ik tegen woeste golven om bij jou te horen dat alles zo eenvoudig omdat ik van je hou.…

Tranen zijn zout tranen zijn oud nog voor ze geplengd zijn ze zoeken hun baan dwars door het hart om dan naar buiten te gaan ze glinsteren op de wang in de volle zon kleine stukjes diamant maar hebben geen enkele waarde ze zijn verrot hout tranen zijn zout.…

Een kluwen wol, twee breipennen een glimlach die maar niet verdween koffie zwart, twee zoetjes bij haar had wederom de zon geschenen maar een dag legde zij haar pennen neer keek dwars door je heen de glimlach nog vaag geen koffie meer, geen zoetjes waar een lach eens heerste, kwam heel traag een traan.…

Heel even was ik dat verlegen mannetje dat altijd wachtte op zijn beurt in moeders keuken dronk ik uit het chocokannetje ik had er nooit om gejengeld of gezeurd terug na een lange dwaze reis in de veilige haven kan ik eindelijk ademhalen kon ik mij maar aan het verleden laven en uit de oude verhalen warmte en zekerheid halen maar ik heb…

zon komt op licht valt op je neer de rozen gaan open.…

We kunnen de vrede laten bloeien haar hoeder zijn en samen het onrecht uitroeien zij is de roos die wij koesteren en bewaren zo kan het leven vredig verder varen zij is de schoonheid van de later jaren want dan eerst zien wij de zin van onze inspanningen in.…

Aan mijn oude fiets hangt de geur van vrijheid eigenlijk is het niets of het moet die roestige ketting zijn vrijheid openbaart zich in grootse onvolkomenheden.…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…

Mits ik mij niet vergis is het zo kerstmis lampjes overal bewijzen het al ik heb snel voor haar een boom versierd ballen, zilveren ketting ja de hele mikmak tevreden kijk ik er na voor ik in mijn luie stoel zak hoor ik "nog wijn schat" ze roept niet naar mij in haar geest gaat ze iedereen voorbij en ziet ze zeker daar mijn vader staan…

Heb mijn ziel onder de arm genomen en dans door de straat droom de dolste dromen kijk wel hoe het verder gaat voor leven is het nooit te laat zie mij dansen door de straat de klok tikt achter mij de seconden weg voelt als jaren vol tegenslag en geluk maar ik probeer en ben de winnaar met dit toneelstuk.…

Weet je hoe het eens was hoe groen was niet dat gras eikenbomen die tot de hemel reikten paddestoelen oneindig veel dat alles was ons deel weet je de zon was gewoon geel de sterren flikkerden in de nacht en de maan helder als glas weet je dat als ik naar je kijk hoeveel het me spijt dat jij part noch deel had aan dat verleden dat jij…

Ik herken die geur daar staat mijn vader old spice s'ochtends jenever s'avonds samen met de KRO en dat zo elke dag natuurlijk de Gelderlander behalve zondag kerk en heimat films op de ZDF mijn vader lacht het voetbal wacht.…

Je hebt jezelf uitgegomd zo was je er zo een schaduw van bestaan met het ondergaan van de zon neem je plaats op mijn papier.…

De donkerste duisternis omringt het ruige land het is een herfstige dag zoals het vroeger wel vaker was het zonlicht lijkt opgezogen door wilde wolken met berenklauwen een hagelbui maakt de wereld even wit het landschap trekt dan een andere jas aan mensen en dieren houden zich schuil voor wolken en buien binnen klinkt het gehuil van…

Dat was eens onze woning in die lange smalle straat het dak lekte dat kon onze pret niet drukken daar hebben we elkaar menigmaal de liefde verklaard terwijl dikke regendruppels onze lichamen bevochtigden het was natuurlijk een bouwval zoals onze liefde ook bleek te zijn we drukten steeds vaker onze snor tot ook dit onvermijdelijk in…

Laat me de wollen wanten zijn die je zachte handen beschermen tegen de ijzige kou laat me de bron zijn waaraan je je laaft en waardoor jij opbloeit als een roos laat me licht zijn in je donkerste nacht weet dat ik dat alles ben omdat jij in mij huist.…

Zolang ik me kan heugen zwijgen wij onze stiltes weg het lawaai een uitgedrukte sigaret stank van rook wij herkennen elkaar door de bierblikken heen staren ons weg en zijn we twee mensen alleen.…

De herfst gewapend met donder en bliksem verjaagt het zonlicht en de warmte winter zijn handlanger bereidt zich voor het land binnen te vallen met zijn vorst en sneeuw de mens wandelt door kijkt niet meer op van de oorlog tussen de seizoenen hij kijkt lijdzaam toe hoe de wereld zich keer op keer een ander kleed toe-eigent hij troost…

Hij ziet gordijnen fladderen door de wind stoelen staan door elkaar heen niet kleur aan kleur verdriet staat aan de deur binnen zonder kloppen of aan te bellen hij wil niemand iets vertellen hij wil niet over komen als een zeur verdriet laat zich zelfs tot de huiskamer toe hij voelt zich alleen maar moe een wintersjaal in de zomer verdriet…