inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.965):

Mannetje

Heel even was ik dat verlegen mannetje
dat altijd wachtte op zijn beurt
in moeders keuken dronk ik uit het chocokannetje
ik had er nooit om gejengeld of gezeurd

terug na een lange dwaze reis in de veilige haven
kan ik eindelijk ademhalen
kon ik mij maar aan het verleden laven
en uit de oude verhalen warmte en zekerheid halen

maar ik heb het te doen
met deze soms kille dagen
stilletjes kruip ik naast je zonder het te vragen
ik wacht als dat joch van toen

op de eerste avondzoen.

Schrijver: Alexander Peters, 4 februari 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 119

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
4 februari 2017
Prima inzending Alexander!
Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
4 februari 2017
Schitterend, die warme momenten in de keuken.

Mooi verdicht hoe kil het leven kan zijn en dat ook mooie herinneringen die kou niet kunnen verjagen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)