inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.748):

Taal van verdriet

Hij ziet gordijnen fladderen door de wind
stoelen staan door elkaar heen
niet kleur aan kleur
verdriet staat aan de deur

binnen zonder kloppen of aan te bellen
hij wil niemand iets vertellen
hij wil niet over komen als een zeur
verdriet laat zich zelfs tot de huiskamer toe

hij voelt zich alleen maar moe
een wintersjaal in de zomer
verdriet spreekt zo een eigen taal.


Zie ook: http://www.literairdichter.nl

Schrijver: Alexander Peters, 16 september 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 162

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)