Alle inzendingen van Anke

ik had gedacht dat ik ooit ouder worden zou zoals de boom in onze achtertuin gewoon bebladerd blijven alleen een beetje knokig zijn en wat verstijven de groeven op mijn bast als fraaie levenslijnen die mijn rijpe schoonheid slechts subtiel verfijnen het gaat heel anders weet ik nu ik zie verwonderd al mijn lijnen groeven, plooien…

Hij liet zich boeien door het bitterzoete van honing in de holte van de dood en drong zich in Delia's duisternis, die hem met weke webben zacht omsloot. Hij lachte toen het sterker banden bleken en scheurde ze met leeuwenmoed vaneen, liet haar achter als een uitgerafeld raadsel en ging zijn diep geheim verbergend heen. Hij meende dat…

Jij speelde de belangrijkste persoon in mijn leven Er is dus één ding wat je goed moet weten Wat er ook nog zal gebeuren tussen ons Weet dat ik je nooit zal vergeten Jij leerde me belangrijke levenslessen en alles wat ik weten moet Zodat ik me later zou kunnen redden en de wereld aan zou kunnen met goede moed Ik heb ontzag voor hoeveel…

Mijn moeder leerde me wat liefde is. Het ultieme gevoel van veiligheid wanneer je haar een kind ziet wiegen. Jij kreeg daar echter niet de kans voor, want je was er nooit. Maar jij was degene die me leerde liegen. Mijn zus zorgde ervoor dat ik kon fietsen. Zij maakte me dapper zodat ik nu zonder angst mijn wereld verken. En zonder dat…

Ik heb je laatst zien lopen, zomaar op straat. Wat je te vertellen had kon mij niet schelen of hoe het met je gaat. Het enige wat ik nog aan je zag, was hoe je in de afgelopen jaren zo ontzettend veranderd was. Het duurde zelfs enkele seconden voor ik zag dat jij het was. Achteraf vond ik het zo raar dat ik je eerst niet had…

................en als je liefde geeft, dan stralen lichtjes in je ogen. omarm je vol van mededogen een mens, die leeft.…

Oma; je hebt iets fout gedaan; ik zie maar één engel voor je raam; en wij zijn met z'n drieen! Dan zie je het verkeerd m'n kind Kijk nog maar eens goed. Ik wed dat je in mijn huis echt drie engelen vindt; Hou goede moed. O, ja oma ik zie het nu; en wie ben ik? Dat mag jezelf bepalen! Mijn kleinkinderen zijn engelen hier en…

Zon overgoten plek Centraal huis van en voor mensen. Dat zou ik me wensen. En dat iedereen Jezus erkent als Heer Elke dag ja, telkens weer De maaltijd houden in zijn huis en heel stil worden bij het kruis. Geen macht, geen aanzien van een persoon, maar dienend bezig zijn zo heel gewoon. De nood der heiligen delen soms met…

De tijd draait door en wij staan even stil bij negentig levensjaren. Dat is nooit te klaren zonder Gods wil. We zijn bijeengekomen om dit feit te vieren Blij en verwonderd tegelijk is jouw gezin nu ruim 20 mensen rijk, die deze dag hier sieren. We herdenken en gedenken het vele, dat het leven gaf. Genieten van het heden; doen soms…

Als de kaarsen zijn ontstoken; schijnt de ster van Bethlehem. Licht uit Licht; opnieuw ontloken. Oorsprong en doel; op weg naar Hem. Pasen komt: een grandioos bevrijden. Wat er vooraf ging werd onmenselijk een feit De Zoon van God heeft voor ons moeten lijden in Zijn en onze levensstrijd. Pinksteren: bevrijdend wonder Iedereen valt…

Ik zie in ogen lichtjes stralen en hun gezicht toont o zo blij. We delen samen al genietend en een knipoog hoort hierbij. O moment van diepe vreugde Ik zie de glimlach om je mond. Dit is een intens beleven waarin ik heel veel liefde vond.…

De handen in elkaar en zij aan zij zo liepen ze mijn raam voorbij. Ik tikte en ik tikte! Kleinkinderen; verder in de pas keken toen opzij en zwaaiden allebei. Het was al bijna tijd voor school Ze waren al wat laat driftig liepen ze samen verder in mijn straat.…

Het is een beetje letten op elkaar en als het moet voor zessen klaar Je bent er voor een ander De ander vertelt wat nodig is en jij snapt 't zonder lange verhalen Je bent er dan en nooit verplicht. Je deelt samen één taal der talen.…

Ik koos niet voor jou! Ik kon niet door wat mankementen. Ik overlegde dat: Je snapte mij in die momenten. Maar acceptatie is geen overgave Dat blijkt pas door de tijd Meegaan in een moment kent ook zijn eigen strijd…

Als ik aan een glimlach denk, dan denk ik aan een kind. Ze leeft in 't voetspoor van de wind. Ze leeft als regen die zich aan haar bindt. Ze omarmt de kou; zegt tegen sneeuw: ik hou van jou. Ze leeft door zon en bloemenpracht. Ze leeft in lente teer en zacht. Ze leeft het leven der seizoenen. Zo'n kind is om te zoenen.…

Zij zijn rijk : Ik heb geen cent te makken, en ben ook niet jaloers. Maar af en toe kan ik wel snakken naar een zonnig oord. Ze doen maar dit of anders dat. Ik zit stil dubbeltjes te tellen. ...en wat ik verder kan vertellen is dat onze wereld niet meer valt te delen. Het is zo'n ander levenspad.…

De tranen biggelen vanuit mijn ogen en stromen langzaam over mijn gezicht. Ze blijven gaan en komen vormen een gedicht over je leven : anders, alleen , zuiver. Heel stil word ik na zo'n bericht…

Ik pakte veel in het leven op. Deed er van alles mee. Een regelaar vanuit de dop Soms uit gedrevenheid soms heel gedwee. Totdat ik losliet: Er kwam rust onder mijn bereik Ballast verdween......... en ik werd innerlijk rijk.…

Omzien naar elkaar is liefde om op weg te zijn en jezelf te vinden in elkaar…

Druiven gedijen in andermans wijngaard wel... de mijne zijn zuur…

In kille kerkers van eenzaamheid gevangen; een schreeuw in stilte.…

Je hand in mijn haar De ander houdt me stevig vast Leunend tegen elkaar Vormen wij samen een mooi contrast Jouw lippen zo zacht Raken ze die van mij Op zo'n romantische manier gebracht Verzoek je mij, naar een 'wij'…

de volle zeilen bol van zilten bries de lippen zout en zongebeten is hij alleen nog vastberadenheid de blik blijft strak gehecht aan verre horizon hij heeft de tijd getemd glijden de golven weg onder zijn voeten en winden wijken terug voor zijn gelouterde gelaat hij is een god totdat hij klein en koud de haven binnengaat…

mijn dochter heeft een kuil gegraven in het zand daarin heeft zij de zee gevangen en ook een grote krab die hulpeloos naar houvast krabbelt langs de rand net als ik die op het wijde strand willoos ronddrijf in haar kuiltje dat mijn leefwereld omspant…

ik zit in de kantine van het ziekenhuis waar felgekleurde parasols raar zomerachtig zweven tussen pastellen muren we doen gezellig even koffie met gebak terwijl zichtbaar de lak bij iedereen op springen staat de dame met het onberispelijke kapsel haar lipstick is te fel en net ernaast het meisje met de neusbel en de navelpiercing…

hand in hand lopen wij door straten te schandalen gevangen in spanning verlangend naar passie verward en bereid samen te dromen negerend dat morgen verdwaald in elkaar werkelijkheid daar is en afscheid zal komen…

Ik zie het verdriet in je ogen Je ziet een tank die weg gaat Verwoeste huizen, kogels overal Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras…