Liever dwaas

Eens heb ik gehoord van bloeiende bloemen
midden in onze wereld-woestijn
de aarde verdroogt
bloemen verdwijnen
bloeien lijkt schijn
daar sta je dan met lege handen
en leegheid is duizendmaal erger dan pijn.

Is het dwaas om te zoeken, te hopen, te vechten
als je weet dat een eeuwige bloei niet bestaat?
energie verslindend
risico's nemend
in overmaat
Waar stopt de groei, waar ligt de grens,
zie je nog wel de werkelijkheid?

Noem mij dan maar dwaas
verwijt me illusie
dat kan ik wel aan

Als ik vandaag alleen nog maar:
mag opgaan in natuur, muziek...
de stilte voelen en de klanken
niet naam alleen, maar mens mag zijn
in open verwondering

ontroerend dankbaar
voor die genade:
liefde

Dan leef ik al in eeuwigheid
want leven is meer dan objectiviteit,
maar dan waarneming doet vermoeden
en waard om door diepten te gaan.
Een ademloos wijde horizon
bevestigt mijn werkelijkheid!

... Dit gedicht schreef ik al in 1984 toen ik werkzaam was bij een statig provinciehuis in Utrecht ...

Biografie van deze schrijver

dwaas

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 16