Alle inzendingen van Anneke

Nog op een oude Remington getikt Nog in de tijd van het carbonpapier Nog lang niet aan de wilgentak de lier Want zesentwintig pas en zeer verkwikt Wilt u meneer schreef je indien het schikt Eens kijken naar de vleugels van mijn dier Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt Je was een jonge leraar…

We lagen op een vlonder, hand in hand Met achter ons een brede kraag van riet Het was hoogzomer, blad dreef in de vliet We hadden weer een hele sterke band Luchtig gekleed was ik en bruinverbrand Zilvergrijs haar had ik maar jij nog niet Omdat ik je nog lange niet verliet Vandaar dat beeld daar bij de waterkant Je droeg een rode, wollen…

Vandaag heeft hij een Muzenberg bestegen Heeft op de top zelfs Hercules ontmoet Zijn zintuigen met opnemen gevoed Een springfontein verspreidde nevelregen Vrouwen, kunstzinnig, lachten alle negen Een dichter kreeg weer broodnodige moed Kon schrijven weer na alle tegenspoed De goden waren hem weer toegenegen In Kassel’s Bergpark, fel zonovergoten…

Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk…

Zij, zij is terug, zij Van ver voordat ik dichter werd Wat moet ik met haar Ze ziet er goed uit, lijkt gelukkig Heeft verwerkt, keert versterkt terug Niet langer gedwarsboomd Droomt zij een voormalig paar bij elkaar Waar was je vraag ik, ik had niet verwacht Je ooit nog terug te zullen zien Diep weggeborgen zegt ze, zwart gemaakt…

Hoeveel stress kan een mens verdragen hoeveel diploma’s voor een baan hoeveel antwoorden, hoeveel vragen hoeveel kunnen de hersenen aan Hoelang moet je studeren hoe groot moet je gedachtegang zijn om elke dag weer te leren terwijl je hoofd barst van de pijn Hoeveel tentamens moet je proberen hoe weinig dagen ben je vrij voordat een mens…

De consequenties zwerven door mijn gedachten De gedachtes kunnen niet wegblijven Mijn hart zit op rust te wachten Deze bangheid is door geen mens te beschrijven De moeilijkheden roepen naar mijn leven Het verdriet is niet te dragen De vrijheid wordt mij niet gegeven De wanhoop komt alle dagen Mijn hart is door de ader…

besta voor zeventig procent uit water - u zegt: niets nieuws onder de zon - u zegt: wij hebben alle tijd, u neemt luchtig uw hoed af op het zoveelste station, maar opgelet! mijn vingers tegen licht gehouden weten al van hun sterfelijkheid straks liggen ze gevouwen in mijn schoot - nog strelen ze uw zachte huid, nog willen ze om nieuw leven…

Mijn nachtje gaat echt niet goed , ik verkreumel alleen het beddegoed. Blijf wakker met jou in gedachten, hoe ik bij jou wil overnachten. Je zet m'n wereld echt op zijn kop. en kan er niet tegenop. Wil je enkel nog dichterbij, Voel me gewoon beter met jou bij mij.…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

De lentebloesem tikt tegen het glas Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen Al zou ze liever eeuwig willen slapen Nu ze zich weer herinnert hoe het was Hij bladerde haar door, dééd of hij las Zijn onbetrokkenheid was als een wapen Om stukjes waardigheid van haar te schrapen Tot houten krullen, rijp voor vuur en as Ik lijd, dus ben, dacht…

Vandaag heb ik een filosoof ontmoet Het was in de openbare bibliotheek Adept van Darwin die geen vraag ontweek Hij had al heel wat dingen omgewroet Zeg mij zou het nu slecht zijn of juist goed Of erg indien de palingsoort bezweek Zijn grenzen een schijnzekerheid en fake Zit de verbondenheid ons in het bloed? Vraagschap, vaagheid, biodiversiteit…

oog in oog met een nieuwe dag zie ik de zon die uit de kabbelende rode plas opstijgt reigers op één poot loerend naar de kikkers die lente kwaken hoor ik keien kletsen kindergelach zachtjes geween om niets…

Alice, de ogen zedig neergeslagen Moest lachen om de rol haar toebedeeld Later heeft ze -wat moest ze- nagespeeld Wat anderen nu eenmaal in haar zagen Ze wilde Eddy du Perron behagen Maar deze had een ander afgodsbeeld Platonischer, en op zijn ziel veel eelt Hij wist Alice te pesten en te plagen Ze dreigde zich van kant te willen maken…

Alice verbleef in artistieke kringen Was zeer geliefd en onconventioneel Ze declameerde voor het merendeel Gedichten die de mensen blij ontvingen Haar lezers hielden geldinzamelingen Want verder had het meisje niet zoveel Ze praatte met de vogels en ’t struweel Was kleine heilige en kloosterlinge Volgens haar vader had ze t.b.c Dat hebben…

En nu de steen is weggerold Ziet zij ze staan in de spelonk De vele vaten die hij dronk En die hem hebben uitgehold Nadat zij hem de huid vol schold Omdat de goddelijke vonk Niet langer in zijn ogen blonk Heeft zij in windsels zich gerold Verwijt zij hem de wilgentakken Waaraan hij het tuinieren hing Nu heeft hij dronkemansverdriet…

Ik zit met een gemis dat niet verjaart Wij werden er in wezen mee geboren Het rusteloze speuren naar de sporen Van tweezaamheid lag vast in onze aard Ons goddelijke lichaam was de taart Wat waren we speciaal en uitverkoren Gezegend en omringd door engelenkoren Wij waren slagroom in Gods witte baard Wat kan ik anders dan je te gedenken Eens…

Wat heb ik hier eigenlijk nog te zoeken Ik kan het met de anderen niet vinden Mijn liefsten ligt allen te ontbinden In graven, andere armen of in boeken Of zijn gewikkeld weer in bakerdoeken Mijn oogleden zijn als gesloten blinden Waarachter vraagtekens ’t waarom verslinden En uitroeptekens het gemis vervloeken Ik zag je en je wou geen…

‘t Gedicht is als een toegestoken hand Het wil worden gedrukt en aangevoeld Het is op tegemoetkoming gestoeld Het kan verwijderen of schept een band Het schrijft zijn warmte diep in onze palm Is licht dat zich door mensenbloed verspreidt ‘t Kan wegzakken in de vergetelheid Liggen in een geheugenlade, kalm Herinnerd worden en verbroederen…

‘k Leg aan uw hart mijn koppeke Schreef Liezeke daags na de nacht Die ze met Jef had doorgebracht ’t Kleine, Vlaamse poppeke Voor het publiek een engeltje Zo zuiver en zo dicht bij God Hoe schikte zij zich in haar lot Niemand wist van het bengeltje Dat zich buiten het hospitaal Te goed deed aan het mannenvlees Flemende bedelbrieven stuurde…

gekwelde geest: schrijft in alle klanken regels op een blad licht in donker over moord en verderf schrijft de schrift een nieuw hoofdstuk toe…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

Vier gaten in een lege muur Het ‘Pedicure’ is verdwenen Zeker te weinig eelt en tenen Of misschien gewoon te duur ‘t Is zondag zo rond negen uur De kerkklok luidt en in mijn genen Worden ze vederlicht, de stenen En voel ik me weer rein en puur Mijn kerkgebouw ligt in de polder Mijn hond kwispelt een prima preek Binnenin klinkt een oude…

Alle kleuren op ’t palet Zijn geworden een vuil grijs Grauw de winter en gekrijs Meeuwen in ontferm gebed Tevergeefs in gang gezet Want je bent al koud als ijs En het laatste eerbewijs Samen met een klein boeket Werd gebracht door een poëet Van wie ik de naam niet weet Schilder, dichter, kunstenaar Van de waanzin tekenaar Kerfde met…

wij hebben brieven geschreven met poëzie gevuld bloemen geplant en tegen ze gepraat de zon beroerd op het heetst van de dag pijn gevoeld en uiteindelijke neergestort wij hebben lief gehad…

Genietend zwemt ze rondjes In haar Wedgwoodkopje Nu en dan Leunt ze met beide armen Op de rand en kijkt verliefd Naar de reep tuin tussen de Schelfzeevitrage Pas in de avond Zal het glazen pad In golvend kant verdwijnen Geniet ze van het tikken Van haar Engelse staande Deelt gul de decanteerkaraf Met de doden op het bijzettafeltje…

Dat er studenten werden ingehuurd Om ‘t eerste kaf te scheiden van het koren Dat kregen we na afloop pas te horen Het heeft als zand in boxershorts geschuurd Wij, rijpe dichters, voelden ons gestuurd Met kluitjes in het riet door junioren Nog lang niet droog achter hun ezelsoren Heeft grut ons werk bepoteld en begluurd Wat weet een melkmuil…

Mijn terriër zet grommende zijn tanden In rijm dat door een schrijver is gemaakt Het heeft tienduizend euro buitgemaakt En maakt furore in de Lage Landen De haarbal door de maker uitgebraakt -De eerste kat ontsnapt al aan mijn handen- Laat mij bepaald niet snakkend watertanden Naar nog meer over pik en poedelnaakt Het vers kan dan wel lopen…

De moeder ging verzuurde paden Maar in het kapsel van de dochter Klavervier, op haar huid, aaiing Zomertortels ‘Wat kan ik voor je doen vandaag?’ Mensen veren zichtbaar op, hun ogen Vergroten Er danst pretlicht in haar kijk Haar huis spiegelt tevredenheid Ze heeft haar geest verkend met woorden Naar buiten kijkend, is ze binnen…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…