SEIZOEN AFHANKELIJK
De lentebloesem tikt tegen het glas
Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen
Al zou ze liever eeuwig willen slapen
Nu ze zich weer herinnert hoe het was
Hij bladerde haar door, dééd of hij las
Zijn onbetrokkenheid was als een wapen
Om stukjes waardigheid van haar te schrapen
Tot houten krullen, rijp voor vuur en as
Ik lijd, dus ben, dacht ze zeer religieus
Ik denk, dus ben, dat was haar tweede keus
Ik voel en doe kwam daar weer bovenuit
Ze dronk anijs en at wat kraambeschuit
Ik schrijf en blijf bedacht ze ingenieus
Nu viert ze dood en leven fabuleus
Geplaatst in de categorie: literatuur