125 resultaten.
Chrysanten
poëzie
2.0 met 21 stemmen 5.128 Er is iets erg pleizierigs: -
De rook van mijn pijp
Heeft vanavond iets zwierigs,
Dat 'k heel goed begrijp.
Kijk me daar die chrysanten
In mijn bruine pot!
't Zijn mijn trouwe trawanten,
Van heel groot genot!
Kom - wat tabak en bloemen
En 'n klein beetje kijk
Op wat we 'mensen' noemen -
Dat maakt je al rijk!
Old boy! in je ouwe…
VERLANGEN
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.618 De avond ruist door de akkerlanden
En draagt met ene zoete zucht
Uit mijne warme stille handen
De geuren naar de verre lucht,
Naar – naar ik weet niet wat.
De avondwind begint te waaien,
Ik voel hem aan mijn lijf, mijn haar,
De fluisterende bomen zwaaien
En buigen al maar samen naar –
Naar ik – ik weet niet wat.
De avond waait aan mijne…
Mist
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.545 Vandaag is het niet vrolijk -
De mist dreint in de straat.
Het is dodelijk - dood'lijk!
Als grauwe luizen gaat
Het volk zijn wankele weeg
Onder de rokken van een helleveeg -
Hallo!
Over de vette stenen
Stolt het goud van een lamp.
Uit een boos oog beschenen
Staat er de mensenramp!
Wat zouden ze doen bij zo'n licht?
Daar wordt…
Antwoord
poëzie
2.0 met 15 stemmen 3.684 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.150 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
Bitter is de smaak van het leven...
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.626 Bitter is de smaak van het leven
Als van wilde vruchten in herfsttijd -
Iedere vrucht wekt toch nog even
De hoop op wat weldadigheid.
Want het leven is geloven en proeven
Van al wat zo verlokkend scheen –
Het is één langzaam bitter bedroeven,
Tot het donker wordt om ons heen.
Wat kan het ons dan nog baten
In deez’ doolhof verder te gaan…
Vrede
poëzie
4.0 met 30 stemmen 4.121 Vrede, spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen -
Over de moeden en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede, daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u…
Gij zult uwe gaven ontginnen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.853 Ken uwe rijkdom en rang, zoek gestadig uw zuiverste gaven,
Hun sluimer wacht in uw ziel - geen ander die ze u zegt;
Plunder uw hart tot de bodem en peil naar de diepste juwelen:
wie de eigen schatten verzaakt, zijn ook de sterren ontzegd!…
De verovering der gouden vloot
poëzie
3.0 met 17 stemmen 7.022 Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit!
Ik laat me door geen zon koeieneren,
Dit wordt de strijd der gebakkene peren,
Manmoedig de lont in het kruit! -
Paperle - paperle - paperle - pap,
Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap!
Piet Hein die veroverde een zilveren vloot -
Ik lust je, jou hemeldragonder!
Al zou je me kraken, je krijgt me…
KLEINOOD
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.520 Toen eens die grote schilder
De wereld verven zou,
Klom hij eerst in de hemel -
De hemel maakte hij blauw.
Drie droppels liet hij vallen
Beneden op de aard, -
Drie mooie kleine dingen
Zijn daar altijd bewaard: -
De eerste viel in 't koren,
Dat werd een korenbloem,
Die bloeit in 't blauw naar boven,
Dat is haar grote roem.
De tweede…
HET VENSTER
poëzie
4.0 met 8 stemmen 3.827 Door de drukke straat
Voor mijn glazen ruiten
Gaat menig, menig gelaat —
Menig ziel gaat daarbuiten
Voorbij het venster van mijn ziel.
Dichtbij mij drijft de volle stroom,
De stroom van het leven;
Als telkens het begin van een droom
Zie ik even — even
Een ziel gaan voorbij mijn ziel.
Zoveel zielen, die openstaan,
Nog zonder…
Het kwartier
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.841 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
De schoonheid
poëzie
3.0 met 23 stemmen 4.701 Toen ik heden opzag van mijn leven,
Uit de schaduw van mijn stille zorgen,
Zag ik, tot de witte diepe verte,
Weer de Schoonheid om mij henen slaan, -
Tot haar immer onverwachte gaven,
Tot haar wijde zegenende handen,
Tot de kalme stammen van haar vruchten
Ben ik weer gelukkig heengegaan.
Uit de schaduw van mijn stille leven,
Over de onrust…
Muziek
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.674 Als 't avond is, avond aan 't strand en de zee,
En de hemel aan flarden van goud en van zwart,
En de dreunende golven beschuimen het strand,
En de vlokken die beven en rollen en rillen,
En het duin is verlaten en eindloos alleen,
En ik luister verrukt naar de ruisende zee -
Dan waait soms uit de golven
Een diepe muziek.
Als 't avond is,…
Picturale sotternije
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.738 Ik droomde van een stuk strand
Met zon en heel veel zand -
Geel, geel was het van 't zand,
En op het strand wat tentjes:
Tentjes van geel- en rood-
Gestreept, en ook van groen:
En in de tentjes veel gekleeds -
En ook wat bloots
- Maar dat was niet te zien -
Veel, veel fatsoen,
En ook wat onfatsoen -
Misschien,
En toen:-
Kwam uit een…
Verloren dromer
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.866 Ik dwaalde eens de wereld binnen -
De wereld zag mij nijdig aan,
Ik wilde ‘t leven goed beginnen -
Maar ‘t was zo moeilijk te verstaan!
Ik leerde leven, - ‘k ben zo goedig
Naar alle mensen toe gegaan:
Ik was zo bang - ik deed zo moedig -
Zij hebben mij niet goed verstaan!
Ik droomde weg - ik raakte eenzaam
Uit hun rumoerigheid vandaan,…
Holland
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.217 Wat zijt gij klein Holland
Met al uw velden en vlakke wegen,
Met uw rampzalige aardappellanden,
En uw vreeslijk droefgeestige regen,
En uw lage goedaardige stranden - -
Maar groot toch is de zee Holland,
Waaraan gij langzaam zijt verschenen,
Waaruit ge als een schelp zijt geboren,
Die zingt door uw hele land henen,
Dat elk in zijn ziel haar…
Avond
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.407 Nu dort de hemel,
Nu dort de hei –
De mooie dingen
Gaan gauw voorbij.
Nu dort de hemel,
Nu dort mijn hart –
Wij worden beiden
Nu stil en zwart.
-------------------
Hoog aan de hemel
Staat de eedle maan –
Zij ziet mij zwijgend
En eenzaam aan!…
De tocht naar de ster
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.520 - marslied -
Rep uit de schemer uw schuchtere voeten,
Rijs uit het dal om 't licht te begroeten.
Dat zegenrijk valt in uw schoot, -
Heel de aard gaat in bloed en in orelog onder,
Uit haar rokende as stijgt een herelijk wonder,
Dat harten de ruimten instoot: -
Die poolster zal uw leven bestieren,
Haar licht zult ge met ons vieren,
Voort!…
RUMOER
poëzie
3.0 met 43 stemmen 3.184 Het leven is te hard van geluiden,
De mensen doen te druk; -
Om een ander wat doms te beduiden
Verpraten ze hun eigen geluk!
In plaats van de vruchten te smaken,
Gooien ze elkaar met de schil,
Ze praten om maar leven te maken -
En de wereld is zelf toch zo stil!…
GODEN!
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.366 Goden willen wij zijn - !
Naakt en zuiver, en rein
Van zonde en van schijn,
En van edele waarde,
Verlost van schande en pijn,
Schoon van dit slaafs venijn,
En zalig - zalig op aarde!
Goden willen wij zijn - !
Met een staag brandend brein,
Helder als klaar kristallijn…
De dijk
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.512 Tussen de Betuwe en tussen de Veluwe
Daar lag de dijk door het waterig land
Als iets waaraan niets was te veranderen:-
De koeien en de kikkers aan de' ene kant
En de zilveren vissen aan de' andere;
Zo bleven zij ieder in hun element,
Daar was dan ook ieder al lang aan gewend
Daar tussen de Betuwe en tussen de Veluwe.
En ónder aan de dijk…
Stadsklokken
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.220 Een laatste roep der donkre stad verzonk,
Het zwijgend water wiegde gouden spranken,
Nog poosde een late lichtschijn bij een kranke,
Bij zure arbeid, of een zoete dronk.
Toen galmde de verlaten stad en schonk
Een donkre stroom van volle bronzen klanken
In mijne open ziel, - ik boog tot danken,
Toen 't dreunend antwoord in een cirkel klonk.…
Maart.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 444 Nou is de Winter weggeruimd,
Die aan de aard zat vastgevroren,
Nou is het vuil er afgeschuimd
En komt de blote grond te voren.
Maart heeft de korst al schoongespoeld
En blaast er op om 't af te drogen;
Zijn eigen borst is blootgewoeld -
Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen,
Als vijvers waar een bloem in drijft, -
Maar waar geen…
De dralers
poëzie
4.0 met 3 stemmen 264 Het welig licht was afgekomen
En lei zich aan de kim te rust,
De grote zee begon te dromen
En spoelde haar rozerode zomen
Over de stil vergulde kust.
Wij vulden met ons beider leven
De dommelige avondlucht,
Tot wij verwonderd staren bleven: -
Een stip kwam naar ons heen gedreven -
Een nevelige vogelvlucht.
De lucht hing vol van purpren…
De sprakeloze rust
poëzie
4.0 met 4 stemmen 498 Gelukkig, die de stilte kent,
Die, als de avond zinkt,
De beker van vergeten drinkt
En zich van 't leven wendt;
Die mede met het licht bezwijkt
In 't kleureloos verschiet,
En kleureloze dingen ziet
Waarin de wereld wijkt.
Gelukkig, die geen luid gebed
Meer op de lippen heeft,
Die niet meer mee dit leven leeft,
Doch, als een beeld…
Vrede
poëzie
3.0 met 8 stemmen 531 Vrede spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen -
Over de moede en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u smaadden…
Winter
poëzie
4.0 met 2 stemmen 431 Stiller, stiller, stiller zakken
Nacht en dagen om mij heen –
Als de sneeuw de dorre takken
Dekken zij ’t verleên.
Doch hun hout wacht, diep verborgen,
Menig, menig wederkeer,
En mij komt de jonge morgen
Nimmer, nimmer weer!
Wie gebloeid heeft en gedragen,
Houdt herdenking tot genoot –
Hij heeft God niet meer te vragen
Dan de stille dood…
SEPTEMBER
poëzie
4.0 met 4 stemmen 344 September! laat uw open grijze vanen
Door koele luchten, schone straten gaan,
Het gave goud ligt op uw zegebaan,
Druipt van uw fijne wapperende manen;
De pure honig laat ge in harten staan:
Gewassen goud in glad-gevlochten spanen,
Uw adem is ons tot het lijf gegaan
En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen.
Op kameraden! grijp het najaarsooft…
Nazomer
poëzie
4.0 met 5 stemmen 606 Vaag drijft door de open deur
De bleke avondwind
Een bitter kille geur -
Alsof de herfst begint.
Vaag, als een vallend blad,
Daalt door mijn lege geest
Herinnering aan wat
Wel eenmaal is geweest.
't Is of mijn hart verstomt
En of ik stil verga,
't Is of de herfst al komt -
Hij komt weldra - weldra!…