Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

Als parlementslid heb je het maar druk: In Brussel én in Straatsburg debatteren, Maar dit keer bleek de trein te arriveren Bij Goofy, Mickey Mouse en Donald Duck. Met die omgeving waren zij content, Die stripfiguren uit het parlement.…

Ik laat m’n handen gaan door oude rommel, Waarom heb ik die rotzooi toch bewaard? Het meeste gooi ik in de open haard, Ook zie ik iets dat ik het liefst verfrommel. Daar, tussen Jumbojet en Rummikub: M’n ledenkaartje van de Kiwi-club.…

Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed, Verkleed als ferme jongens, stoere knapen, Naar schurken die ons landje wilden kapen, Passé, maar het gevoel weet ik nog goed. Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur: “Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…

Rosalba, Domitille, Christabella, Natascha, Barbera, Cleopatra, Adorabelle, Vada, Maxima, Phyllicia, Maryse, Cindarella. Graag kom ik heel snel weer naar Curaçao, Dan zie ik jullie hopelijk daar gauw!…

“Het politiek-bestuurlijke bestel, Neemt zich van alles voor op veel terreinen, We moeten dít vergroten, dát verkleinen, En iedereen verbinden, snapt u wel? Ons onderwijssysteem is al failliet, Want zeventig procent begrijpt dit niet.”…

Je hoort alleen gemekker en geblaat, Gehuil, gepiep, geblaf en grote bekken, Nu moet zelfs het partijbestuur vertrekken, Terwijl het hier toch om de dieren gaat? De leider toont zich waarlijk een Jan Doedel, Juist nú toch: géén gedonder in de roedel!?…

Als werkende dreigt constant een ‘burn-out’, De stress ontstaat door hoge druk en zorgen, Je slaapt niet meer en hebt geen zin in morgen, Als dat wat langer duurt, dan gaat het fout. Dus om me gauw wat rustiger te voelen, Bezocht ik ‘Burning Man’ om af te koelen.…

Een ‘bobo’ van de Spaanse voetbalbond, Begon de speelster stevig vast te klemmen, En zonder navraag of zij in zou stemmen, Besloot hij haar te zoenen op d’r mond. En nu heeft ook de wereldcup geklaagd, Want die had ook niet om een kus gevraagd.…

Er is een oorlog gaande verderop, En alles wat we doen is die verlengen, Door wapens, kogels, tanks daarheen te brengen, Waarom hoor ik haast niemand zeggen: ‘Stop!’? De afloop is op voorhand al bekend: Wéér een herdenking bij een monument.…

Zijn overdenkingen besloegen dagen, Maar toen kwam Omtzigt tóch in het geweer. Hij doet meteen iets voor de eerste keer, Iets wat wij in Den Haag niet eerder zagen: De eerste man die voor een zetel gaat, En liever lager in de peiling staat.…

Weer meldt zich iemand voor het bonte bal, Het vissen naar de gunsten van de kiezer, Maar wie ook winnaar wordt, wie de verliezer, De uitkomst ná november weet ik al. De richting van de sneltrein Nederland Blijft onveranderd de verkeerde kant.…

De ruimte wil ons kennelijk wat vragen: “Wat zoeken jullie met je telescoop? Een stukje duiding, of alleen maar hoop, Of alle kennis van voorbije dagen?” Terwijl we turend kijken in de nacht, Blijft dit de vraag die op een antwoord wacht.…

Ik las dat juli (hooimaand) van dit jaar De warmste was ooit door de mens gemeten, Maar wat u ook nog eventjes moet weten: Augustus 6, was weer het koudst, echt waar! Zo wordt er continu en ongemerkt, Elk jaar aan het gemiddelde gewerkt.…

Naar nú blijkt, loop ik tóch weer uit de pas. Ik dacht oprecht dat ik goed bezig was, Loop liever achteruit, dat is een zegen. En loop vooruit, maar dat is dus een ding, Trouw maak ik elke week een wandeling, Het is noodzakelijk om te bewegen,…

“Een eigen lijst? En wel of géén premier? Wat doe ik met de stikstof, met de vossen? Moet ik dit kleine kikkerland verlossen?” Zo twijfelt Omtzigt in Gethsémané. Hij zoekt, ter voorbereiding op zijn taken, Nog vijftig leerlingen die met hem waken.…

Wij zijn vertrokken, ruim een week geleden, Naar Zuid-Europa, badend in de zon, In Nederland viel regen in de ton, Maar wij bezochten Italiaanse steden. En nu ligt Noord-Italië in puin, En ik zit in de zon hier in m’n tuin.…

Het is de diepste wens van alle Zweden, Om toe te treden als nieuw NAVO-lid, Maar dit lijdt tot geruzie en gevit, Want Erdogan is niet zo gauw tevreden. In plaats van dat gesoebat op die top: Los eerst die klereoorlog maar eens op!…

Het is voorbij, het speelveld ligt weer open, En niemand weet wat er gebeuren gaat, Dit kabinet heeft Nederland geschaad, We mogen nu weer op iets beters hopen. Tabé dan, ga maar gauw Mark, ouwe reus, We gaan je héél erg missen (maar niet heus!).…

Het is haast niet van echt te onderscheiden, Zo’n tekst geschreven door die slimme ‘Chat’, Hoe weten wij nog of dit snelsonnet Wel van een dichter is? ‘t Zijn rare tijden. Ik vrees dat het nog erger wordt, m’n kind, Die chat weet vast al wat men hiervan vindt.…

Als een partij je helemaal niet zint, Dan breng je die het allerliefst tot zwijgen, Maar wie van plan is zó zijn zin te krijgen, Die moet wel weten waar die aan begint. Zo’n wetsvoorstel van dergelijke lieden, Zou ik dus ogenblikkelijk verbieden.…

Wat ging er deze keer veel aan vooraf, Dat zomerse moment, de zonnewende: Veel onweer, regenbuien, ’t was een bende, Het voelde als een ‘healing’ of een straf. Dus bleven we maar even lekker binnen; We kunnen aan de tweede helft beginnen.…

De Zweedse spelers waren jong en fit, Toch wou de bond hun kruizen controleren, Ze moesten zich ontkleden en niet scheren, Van welk geslacht was elk selectielid? Terwijl je denkt dat het goed zou bevallen: Want op het veld wil je een team met ballen!…

Weer heeft hij 'overwogen op te stappen', Maar ondanks dit herhalende patroon, Vindt hij zichzelf bij uitstek de persoon, Om toegebrachte schade op te knappen. Voor mij heeft hij de boel te lang bedot, Hij is een paling in een emmer snot!…

Die Erdogan, dat is een democraat In al zijn vezels, ja, in hart en nieren, Vandaar dat velen zijn victorie vieren, Geluk en voorspoed voor de Turkse staat. Joe Biden en Macron begrijpen dat, En zeiden daarom snel: Proficiat!…

Ze huilde om dat droevige verhaal, Dat haar twee dochters op tv vertelden, Dat zij gevaar loopt, dat is wat hen kwelde, Zelfmedelijden is een rare kwaal. Toch wist dat haar niet werkelijk te raken, Ze veegde wel, maar tranen? Die ontbraken.…

Zijn medewerkers kafferde hij uit, Hij raasde, tierde, smeet en sloeg met deuren, Gedrag dat alleszins is af te keuren, Daarnaast is hij een grote ijdeltuit. ’t Is een minister die te denken geeft, Nu Wiersma nog zo veel te leren heeft.…

Ik schreef een liedje voor het festival, Het ging van ‘oeh’ en ‘aah’ met grote sprongen, Ik heb het voor een jury voorgezongen, Maar daar zei men: dit liedje is er al.“ “Dat weet ik wel’, zei ik, ’dat spreekt vanzelf, Maar wacht nou toch gewoon een jaar of elf.”…

Ik kon die avond pas héél laat naar bed, Want één ding moest ik absoluut nog weten, Voordat ik op een snelsonnet ging zweten: Heeft ‘Burning Daylight’ het alsnog gered? Zo bleef ik turen op de scoreborden, Tot ik er draaierig van ben geworden.…

De Haagse spermadonor is berucht, Als tijdverdrijf heeft hij ervoor gekozen, Zijn zaad waar, en bij wie dan ook te lozen, Waardoor zeshonderd vrouwen zijn bevrucht. Hij stopt, maar hij kan wel van alles zeggen; ’t Is beter om een knoop erin te leggen.…

We leven volgens wetten der natuur, En komen op voor dieren en gewassen, De rugstreeppad, de wolven en de dassen, Zo maken wij onszelf het leven zuur. Maar gaan we lang op deze route voort, Dan worden wíj ‘bedreigde mensensoort’.…