Alle inzendingen van Elize Augustinus

de schaduwen zien er niet anders uit dan toen, alleen het licht valt anders op de muren de zon steekt achter twee gesloten vensters genadeloos: om haar heen heeft zich het vuur van de verstikking vastgezet zo droef en moe neergezeten alleen de kat ontspant en spint het is een kunst de lachspiegel van de tijd de dag, de dagen…

bewaar ons Heer voor de zwarte stroom van 't wijde water dat langs de dorpen spoelt 't trieste lied tot aan de lage horizonnen dat uitbreekt in verdriet en dooft het licht ziende in 't verschiet drukken wij onze handen vast ineen neuriënd 't lied van hoop en liefde diep in onze ziel de trooster ons gegeven belofte van de opgestane…

In mijn rode jurkje met de witte stippen Wandelend aan moeders hand Voorbij duinen paarse heide 't zout op lippen Sloffend sporen achterlatend door 't mulle zand Eensklaps een lied uit de wolken gewaar Getoonzet door honger dichtbij 't strand Nergens de kinderboerderij waarop ik staar Zachtjes streelt moeder mijn hand Met waterlanders…

wenende mieren onder de straatstenen een kwijlende hond likt het zoete de aanzienlijke zenden hun slaven om water voor de kale akker zij komen terug met lege kruiken en getekende hoofden dor en hijgend gillen de uitgebluste poppen op de springmatras op kale heuvels happen de wilde bokken naar lucht het einde nabij zijn zij…

ik heb al veel te lang geleden tussen de afgesneden takken met doornen onder het hemeldak die in de zomer pas gaan bloeien hun wortel diep in de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar…

breek mij niet gelijk een wervelwind door inktzwarte duisternis omgeven welt er geen traan meer achter de ogen veranderde mijn ziel in vuur alleen de zalvende wind zingt het lied van een stralende zon in de warmte van mensen komt zij ons tegemoet…

gedenken en elk jaar weer afsluiten en steeds weer opnieuw gedenken hou de vrijheid vast zwarte foto's van het verleden dat zich tussen ons denken schuift met een bede om de vrede het licht knippert de muziek waait zacht golvend over de gracht het koningspaar lacht dat zich weerkaatst in de weerspiegeling van het volk gedeeld in…

wanneer de storm weer rondgaat als een wervelwind zijn donkere verschrikkingen uw arme berooide mensen kinderen tezamen striemt wij schamen onze tranen niet die in het donker op U wachten o Geest van God stroom onze harten binnen in koelte van de nachten opdat wij kunnen zingen dat uit de donkerte van plagen altijd uw…

bagger modder klonterkoek ik ben niet meer dan een druppel levend water uit het boek der boeken het woord de levende bron de vurige tong geniaal muzikaal de dichter torenhoog op ‘t zwarte paard spuugt zijn gramschap over de joodse sjacherige zwetsaard en het zuur is ook voor de zwarte jazzcultuur degene weerloos en van waarde…

morgenlucht in vuur gekomen vogels zingen in de oude bomen haar klank waait als een onzichtbaar klavier de wereld rond langs rivieren en oevers in het huis met hun adem waait de klank en blaast door de mensen als een onzichtbaar klavier van mond tot mond de wereld rond…

je bent door de wereld van staal veracht je kiest voor liefde boven praal en pracht de liefdemacht iets dat je voelt met de warmte van mensen iets dat je proeft dat smelt als koninginnehoning op je tong je bent door de wereld van staal veracht geboomte gevlochten uit plicht en gewoonte de schaduw die je glimlach verbergt…

Rimpelig maanlicht van de tijd Wind fluistert een mooie melodie Huiverende artiesten onder floodlight Kunstenaars in het land en kolonie Ogen die de diepste pijn verzwijgen Breken toekomst open met licht dooraderd Van kleur vorm weer gevoel energie krijgen Gevoed leven wij door boeken gebladerd Goddelijke poëzie die als een symfonie…

de nacht is zwart de dageraad breekt aan zodra de rode zon is opgegaan schijnt door het venster ik warm mij aan het licht breek de toekomst open in een lente gedicht om te geven te ontvangen te leven…

de lelies bewegen zich wiegend vogels die tegen de wind in zingen maken de pijn wakker donkere wolken trekken de hemel dicht er welt een traan achter mijn oog ik wankel en hurk in de rechter hoek van mijn kamer met het duister om mij heen ik sta op en kijk naar je brekende handen lief ze hebben de kleur van…

Als de boekrol wordt geopend en de poort gesloten de genadetijd voorbij satans list die met God twist staat voor God te beven beschaamd wordt hij terug gedreven door de Waarheid en het Leven naar 't krot der duisternis zijn boze gramschap ontvlamt voor wie Gods Heilige Naam belijden onze Vader God van Israël Messias Jeshua…

U de leraar van onderscheiden en kennen Uw wet en inzettingen is onze troost voor elke dag Uw goedertierenheid is leven met vertroosting uit Uw kracht Uw kracht Uw Goddelijke wet van liefde in Jezus Christus Messias Jeshua volbracht…

ik draag je als een bloem in mijn hart in ‘t licht dicht bij U waar schaduwen van bomen zinken U die zon bloemen en de merel geschapen heeft en mij om troost te brengen met mijn verzen Uw muziek in mijn verzen…

alleen de zon zag dakloze tranen die tevergeefs zochten naar een warme woning en kwam vurig achter donkere wolken vandaan om ze in het hemelblauw te laten verdampen…

Gedachten grimmig als de maan Dat neerwaarts strijkt voor 't raam mijn Zware vleugels scheurt gekleurd in pijn In de strijd van 't aards bestaan De dichter opent een lied 't refrein Zingt met de klok als de cijfers rondgaan Aan de overkant een blues affiche voor 't raam De bluesharp huilt raakt in 't hart als bisschopswijn Warme…

gevoelloos koud als een blok ijs een harde korst dat zich door zon niet laat smelten is de kracht van gewetenloze mensen als kemphanen staan zij tegenover elkaar en kakelen als de kippen die het moeten bezuren en nauwelijks nog eieren kunnen leggen staat daarom even stil bij de zachte wind die overal om ons heen is en geurt naar lelies…

ach kom - laten wij niet zeuren tot in de treuren - het is de nieuwe tijd bekleed met hippe zomergeuren open ik het venster wagenwijd een boeket om 't huis mee op te fleuren wandelend door straten als een jonge meid zonnebloemen naast een bos met okergeuren kleuren de ezel in een landschap van krijt ach kom - laten wij niet zeuren tot…

de enige manier van bij elkaar zijn in stilte op het hart gericht zing ik je toe in mistige dagen grijs verzilvert tot licht wanneer zon je haar komt strelen in stilte op het hart gericht zing ik je toe als vreugde door verdriet in avondrood verdrinkt begrensd in onze horizon iedere morgen kijken naar de…

zij is een weggeworpen fles met woord en boodschap binnenin en drijft op golven naar de overkant…

zoele nacht vol bloemengeur zie hoe de nacht met sterrenlichten gloeit in diepe flonkerschijn rijpe muskadellen de muziek is van kristal de vlam van licht valt op zomergedicht vol van lust en leven…

de hebzucht danst op horentjes kijkt met een dikke laag eelt op de ellebogen honend op mij neer ziek en hulpeloos voel ik hoe veel het is geweest dat mijn klein mensenhart heb moeten verdragen en wacht op mijn behoeder de duivenvoeder in hemelvogels komt hij mij nabij om mijn ziel niet murw te laten worden de Here is mijn…

geronk van motoren ontsieren de stilte verjagen de vogels van hun territorium verbroken tederheid de nacht is een boze droom dat zonder schroom de aura binnen wil dringen een grommende hond ik zing met de vogels vanuit het tranendal tot de morgenstond met het licht op mijn gezicht en de zoete adem van het gedicht voel ik de warme wind…

er is niets meer wat je nog langer hier houdt je deed me pijn wilde een vriend van mensen zijn beroemd en rijk worden van mijn kunsten mijn vuur heb jij gestolen in het nachtelijk uur waarin alleen de uil kon kijken toen de vogels lagen te slapen een zwaar vergrijp rijkdom en macht de verleidelijke rode steen afkomstig uit een barre rots…

In één kamer van mijn hart zit een slot op de deur, alleen de hemel kent haar smart heeft de sleutel van de kamer van het hart en verder geen: daar zit al het verdriet verborgen en de pijn Soms zou ik dat met jou, met haar, met hem, willen delen, en of ik het meen: niet alleen de kamer van pijn maar ook de kamer van stilte vreugde en zonneschijn…

en hier blijf ik in gedachten voor me uit staren waar de pieken van fonteinen vrolijk opspringen en als kristalheldere glaspijpen in een grote boog verdrietige druppels weer naar beneden vallen wat ik graag zou willen weten lijkt het jou ook niet fijn om als zo'n piek van een fontein te mogen zijn steeds weer op te…

als een orkaan giert de koude wind verwoestend een dolgedraaid systeem de teloorgang van een cultuur dat het naakte leven van mensen uitschakelt ik zag zwanen afgetekend tegen de blauwe hemel in de aardse woonsteden opgetild boven het grauwe water met warm kloppend hart vechtend tegen dat wrede ik zal zwijgen over dit thema…