Je ogen zijn een landschap.
Het blauw is de lucht,
De bijtjes van goud.
Ik ben verloren in dit landschap,
Waar ik zo van houd.
Je wimpers zijn lang en zwart,
Zachtjes strijken ze langs mijn wang.
Ik voel je adem als een koel briesje
En ik voel me gelukkig,
Maar ik weet, het duurt niet lang.
En ’s avonds, naast elkaar,
Op onze rug in het…
van nature ben je stil, stiller dan ik
dagelijks het onmogelijke van je vraag
de waarheid ligt voor het grijpen
- het moet wel fout gaan -
maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug
de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk
schouders en heupen verzetten zich
schokkend en draaiend, er zijn dagen
dat ik m'n lippen geloof…
106
Bezig met laden